Cuba

Slangen in uw Oor

Enkele jaren geleden was ik op Cuba. Ik genoot van de muziek, de sfeer, de rum en de mensen. Knappe gebouwen en pleinen en een indrukwekkende natuur. Een geweldige trip. Maar ik was me wel voortdurend bewust van het feit dat ik in een dictatuur rondtoerde. Als je voorbij de geprononceerde revolutie-romantiek keek, zag je de schrijnende armoede, de repressie en de aan het oog onttrokken Damas de Blanco, witte moeders die protesteerden tegen de verdwijning van hun mannen of kinderen, verdwenen omdat ze het Castro-regime slecht uitkwamen. Castro’s Cuba wordt geloofd om haar gratis gezondheidszorg en onderwijs. Dat is terecht. De lage kindersterfte, wijd verbreide alfabetisering en gezondheidszorg voor iedereen zijn uitzonderlijk voor een land van dit welvaartsniveau. Maar wat ben je ermee dat je tanden gratis verzorgd worden, als je je mond niet mag opendoen? Sinds kort kunnen Cubanen de toestemming krijgen om naar het buitenland te reizen. Maar dat geldt niet voor dokters, omdat het regime weet dat die gewoon niet meer terug zouden komen. Het meest extreem is de armoede in Cuba en de armzalige leef- en woonomstandigheden, Cubaanse families die met tientallen samenhokken in totaal vervallen kamers in de hoofdstad Havana. De voorbije Amerikaanse regeringen hebben met hun blokkades deze toestand zeker in de hand gewerkt. Maar de verbetenheid waarmee Castro en de zijnen generaties lang vasthielden aan een politiek systeem, dat in de hele wereld zijn failliet bewezen had, is de grootste verantwoordelijke voor het lijden van het Cubaanse volk. De posters van de rock-revolutionair Ché Guevara en de verheerlijking van het icoon Fidel Castro, zijn overblijfselen van een geromantiseerd jeugdig verleden. Er is niets mis met de manier waarop velen daar met nostalgie op terugkijken. Maar de ontkenning van de mistoestanden en het goedpraten van een dictatuur, zijn iets heel anders. De nadelen en ontsporingen van kapitalistische democratieën, tot Europese ontzetting bekroond met de verkiezing van Donald Trump, kunnen nooit een verschoning zijn voor een communistische dictatuur waar iedere vorm van vrijheid slechts een illusie is. Misschien moeten we, bij de aanblik van beide excessen, ons eens realiseren hoe groot het verschil is met Europa en ons eigen land. Wij hebben de meest betaalbare gezondheidszorg die bovendien kwalitatief is, zijn een van de landen in de wereld met de kleinste kloof tussen arm en rijk, het onderwijs is goed en je mag hier vrijuit ondernemen en bezit verwerven. Je mag bovendien je mening zeggen. Zelfs als je die vrije mening gebruikt om de lof te zingen van een onverbeterlijk dictator. http://www.hbvl.be/cnt/dmf20161127_02595250/wat-ben-je-ermee-dat-je-tanden-gratis-verzorgd-worden-als-je-je-mond-niet-mag-opendoen