Dood & Verderf – februari 2020: Berzerker Legion, Konvent, Torture Chain (en alle andere duisternis)

Dood & Verderf

Het moet gezegd worden: de weergoden creëren al weken de ideale sfeer voor deprimerende, apocalyptische metal. Ik zie het daarom als een voorrecht om in dit uur Dood & Verderf daar de soundtrack voor te verzorgen. Dus: blackmetal, deathmetal, doommetal, hardcore, en al het andere dat sip stemt. Gelukkig zijn er de vaste onderdelen die lichtpunten in de duisternis geven. De Buiten in Baroeg-tip introduceert goo’ ol’ hardrock, en de Haatplaat blijkt een synthwave-zaagplaat.

Berzeker Legion - A World In Despair (Obliterate The Weak)

Ik heb een oneindig zwak voor all star metal bands. En dus raakte mijn hart direct zwartgeblakerd toen ik hoorde over Berzeker Legion, een Europees massavernietigingswapen met ammunitie van onder meer Hypocrisy (god, wat hou ik van Hypocrisy), Dark Funeral, Vader, én het Nederlandse Asphyx, namelijk gitarist Alwin Zuur.

Obliterate The Weak, het debuutalbum van deze supergroep, is gelijk één van de beste metalplaten die ik dit jaar hoorde. Normaal vind ik 1, hooguit 2 nummers van een metalalbum echt interessant, maar bij deze jongens staat de teller al op een hand vol. Dat komt natuurlijk door al die zeer fijne associaties met Hypocrisy, At The Gates, Dark Tranquility, het Nederlandse Bodyfarm, en al die andere melodieuze deathmetalbands die Noord-Europa rijk is.

Daarom, met trots, als opener van dit uur Dood & Verderf: ‘A World In Despair’ van Berzeker Legion.

Leeched - The Grey Tide (To Dull The Blades Of Your Abuse)

Aaah, nihilistische deathmetal-hardcore op z’n leegst, waar zelfs Nietsche zijn vraagtekens bij zou zetten. Bij Leeched uit Manchester is het niet de vraag óf de wereld vergaat, maar hoe lang die periode van verlies en leed nog blijft duren. De merchandise bestaat dan ook uit hoodies met guillotines, dode bloemen en gemuteerde mensen, terwijl de band zo hard onder de tatoeages zit dat het soms onduidelijk is waar hun kleding stopt en hun lichaam begint. Als het huidige weer één themanummer verdient, dan is het zonder twijfel ‘The Grey Tide’.

Zwaar Aanbevolen

Konvent - Ropes pt. II (Puritan Masochism)

Ik was deze maand even in Kopenhagen, de beste stad van Europa om te wonen. En inderdaad: veel groen, veel ruimte, veel schoonheid, veel rust. Zeer idyllisch. En da’s niet alleen Kopenhagen he? Heel Denemarken staat al, sinds Adam & Eva het paradijs uitgeknikkerd werden, in de top-5 van de beste landen om te wonen.

Wel een tikkie saai trouwens. Dus ik kan me voorstellen dat je als muzikant dan graag ergens tegenaan schopt.

Terecht merkt Michiel Hoogkamer van Zware Metalen dan ook op dat dit intrinsieke levensgeluk het Deense Konvent totaal is ontgaan. “Niets frivool geluk”, schrijft hij in zijn recensie, “maar diepe troosteloosheid is de overheersende emotie op het debuut van de band, Puritan Masochism.”

Wat ons brengt bij de maandelijkse albumtip van dit online metalmagazine: Konvent, een all-female deathdoomband uit Kopenhagen. Van Puritan Masochism hoor je Ropes pt. II. Recensent Hoogkamer merkt terecht op dat daarop “de doomdeathriffs wat worden losgelaten ten faveure van losjes uit de pols aangeslagen, soms meer naar post/black neigende, akkoorden. De desolate postpassage die ‘Ropes’ tot een droef einde brengt, laat nog maar eens horen dat Konvent geen ‘one trick pony’ is en diep kan gaan.”

Die droefenis van Ropes heeft de band zelf ook opgemerkt. Want, zo vertellen deze levensgenieters: “We chose to in