Player FM - Internet Radio Done Right
Checked 18h ago
Ditambah three tahun yang lalu
Kandungan disediakan oleh AMIGOS DO VERBO. Semua kandungan podcast termasuk episod, grafik dan perihalan podcast dimuat naik dan disediakan terus oleh AMIGOS DO VERBO atau rakan kongsi platform podcast mereka. Jika anda percaya seseorang menggunakan karya berhak cipta anda tanpa kebenaran anda, anda boleh mengikuti proses yang digariskan di sini https://ms.player.fm/legal.
Player FM - Aplikasi Podcast
Pergi ke luar talian dengan aplikasi Player FM !
Pergi ke luar talian dengan aplikasi Player FM !
Podcast Berbaloi untuk Didengar
DITAJA
A
Advances in Care


1 Advancing Cardiology and Heart Surgery Through a History of Collaboration 20:13
20:13
Main Kemudian
Main Kemudian
Senarai
Suka
Disukai20:13
On this episode of Advances in Care , host Erin Welsh and Dr. Craig Smith, Chair of the Department of Surgery and Surgeon-in-Chief at NewYork-Presbyterian and Columbia discuss the highlights of Dr. Smith’s 40+ year career as a cardiac surgeon and how the culture of Columbia has been a catalyst for innovation in cardiac care. Dr. Smith describes the excitement of helping to pioneer the institution’s heart transplant program in the 1980s, when it was just one of only three hospitals in the country practicing heart transplantation. Dr. Smith also explains how a unique collaboration with Columbia’s cardiology team led to the first of several groundbreaking trials, called PARTNER (Placement of AoRTic TraNscatheteR Valve), which paved the way for a monumental treatment for aortic stenosis — the most common heart valve disease that is lethal if left untreated. During the trial, Dr. Smith worked closely with Dr. Martin B. Leon, Professor of Medicine at Columbia University Irving Medical Center and Chief Innovation Officer and the Director of the Cardiovascular Data Science Center for the Division of Cardiology. Their findings elevated TAVR, or transcatheter aortic valve replacement, to eventually become the gold-standard for aortic stenosis patients at all levels of illness severity and surgical risk. Today, an experienced team of specialists at Columbia treat TAVR patients with a combination of advancements including advanced replacement valve materials, three-dimensional and ECG imaging, and a personalized approach to cardiac care. Finally, Dr. Smith shares his thoughts on new frontiers of cardiac surgery, like the challenge of repairing the mitral and tricuspid valves, and the promising application of robotic surgery for complex, high-risk operations. He reflects on life after he retires from operating, and shares his observations of how NewYork-Presbyterian and Columbia have evolved in the decades since he began his residency. For more information visit nyp.org/Advances…
Jesus, amigo dos pecadores
Manage episode 401434291 series 3111177
Kandungan disediakan oleh AMIGOS DO VERBO. Semua kandungan podcast termasuk episod, grafik dan perihalan podcast dimuat naik dan disediakan terus oleh AMIGOS DO VERBO atau rakan kongsi platform podcast mereka. Jika anda percaya seseorang menggunakan karya berhak cipta anda tanpa kebenaran anda, anda boleh mengikuti proses yang digariskan di sini https://ms.player.fm/legal.
Sábado depois de cinzas. Eu não vim chamar os justos,mas os pecadores para a conversão. Lucas 5,27-32. Quem ama de verdade não pode abrir mão do desejo de ajudar mais aquele que é amado, de levá-lo a um melhor nível de vida, não apenas material, mas também moralmente. Buscá-lo apenas para se identificar com ele e receber um reconhecimento carinhoso seria buscar pensando mais em si mesmo do que no bem do outro.
…
continue reading
498 episod
Manage episode 401434291 series 3111177
Kandungan disediakan oleh AMIGOS DO VERBO. Semua kandungan podcast termasuk episod, grafik dan perihalan podcast dimuat naik dan disediakan terus oleh AMIGOS DO VERBO atau rakan kongsi platform podcast mereka. Jika anda percaya seseorang menggunakan karya berhak cipta anda tanpa kebenaran anda, anda boleh mengikuti proses yang digariskan di sini https://ms.player.fm/legal.
Sábado depois de cinzas. Eu não vim chamar os justos,mas os pecadores para a conversão. Lucas 5,27-32. Quem ama de verdade não pode abrir mão do desejo de ajudar mais aquele que é amado, de levá-lo a um melhor nível de vida, não apenas material, mas também moralmente. Buscá-lo apenas para se identificar com ele e receber um reconhecimento carinhoso seria buscar pensando mais em si mesmo do que no bem do outro.
…
continue reading
498 episod
Semua episod
×Significa não carregar a maldade dos outros no próprio coração. Terça-feira III da quaresma. Perdoar 70x7.
Segunda-feira III DA QUARESMA . Jesus, como Elias e Eliseu, não é enviado só aos judeus. Lucas 4,24-30. Por isso podemos afirmar com toda certeza que o extremismo religioso, faz com que a pessoa não seja autêntica em sua crença, mas expressa nada mais do que um comportamento irracional. Ah, padre a fé não é racional! Quem disse pra você essa bobagem? A fé não tem uma razão lógica, nos mesmos parâmetros da física, da matemática, porque está intimamente ligada a significados simbólicos, mas fé sem razão é puro fanatismo. É o tipo de fé que dá razão a carl max quando afirmou que a fé é o ópio do povo. Ou seja, uma droga para anestesiar a realidade. Essa fé cega, que só faz ver tudo zen, tudo luz, tudo belo, sim, é a religião ópio. Pois as pessoas dessa forma buscam apenas o prazer pessoal, ou de um grupo, mas não do bem comum. Pe. Cristóväo, svd…
III DOMINGO DA QUARESMA B Jo 2,13-25: Destruí, este templo e, em três dias eu o levantarei. O Evangelho de hoje vai na contramão de tudo isto. O templo deveria ser o lugar Onde a lei de Deus deveria ser aplicada para levar a vida a Plenitude, mas foi ali que os fariseus e doutores da lei o converteram numa cova de ladroes. Jesus anuncia um novo tempo, que será seu próprio corpo unindo a igreja para que sejamos obedientes a suas leis e valores. Ou seja, devolver a lei o verdadeiro sentido, de primeiro ser aplicada através da justiça divina, Que deve estar impressa primeiro em nossas almas.…
Sábado II da Quaresma - Lc 15,1-3.11-32: Este teu irmão estava morto e tornou a viver. Mq 7,14-15.18-20: Lançará ao fundo do mar todos os nossos pecados. A alegria de Deus é que todos os seus filhos estejam a vista, como a mãe que não tira olho da criança para protegê-la de qualquer ameaça: porque ele deseja que nenhum sofra.…
Sexta-feira II da quaresma. Mt 21,33-43.45-46: Este é o herdeiro. Vinde, vamos matá-lo! A vida é a vinha. Por isso a planta da uva também é chamada de videira. Deus encarregou o ser humano, de cuidar da vinha, ou seja, da vida, protege-la, cuidá-la. Mas o ser humano, cada vez mais se torna o ser mais predador de sua espécie. Qualquer um que tente barrar a injustiça, a desigualdade, a violência, a corrupção será perseguido e destruído.…
Quarta-feira II Da quaresma. Mateus 20,17-28: Eles o condenarão à morte. O cálice simboliza a cruz e a dor, como a grande prova do nosso interior. Mas, se não enfrentamos esses medos, e não olhamos para nossa vida limitada, como ela é, viveremos no engano e evitando a missão da nossa cruz, que também são parte das nossas renuncias , cansaços e momentos difíceis da vida. Como Joao e Tiago, mesmo sem entender tudo isto, devemos continuar com Jesus, até que um dia tudo faça sentido para todos nós.je diga no TikTok, Instagram e Facebook como @cristovaosvd e @pecristovaosvd…
O sacrifício de nosso pai Abraão. Gênesis 22,1-2.9a.10-13.15-18 - Deus não poupou seu próprio filho. Romanos 8,31b-34 - Este é o meu Filho amado. Marcos 9,2-10. Mas bodas de caná a mãe de Jesus diz aos empregados: fazei tudo o que ele vos disser. Na transfiguração o Pai diz: Este é o meu Filho amado. Escutai o que ele diz!" Por Pe.Cristóvão, svd…
Sexta-feira I da quaresma - Mateus 5,20-26 - O amor ao irmão está antes do culto, e o culto está a serviço desse amor ao irmão. Isso também vale para qualquer ato de culto, inclusive para a celebração da Eucaristia. De fato, aos coríntios ricos, que desprezavam seus irmãos pobres e se reuniam para celebrar a Eucaristia, São Paulo dizia: "Isso já não é comer a ceia do Senhor" (1 Coríntios 11,20). A Eucaristia é o ápice e a fonte de toda uma vida cristã; deve ser a culminação de uma vida de amor e, ao mesmo tempo, a fonte onde vamos buscar forças para amar melhor os irmãos.…
Quarta-feira I da quaresma. A conversão de Ninive e o sinal de Jonas. Lc 11,29-32: Nenhum sinal será dado a esta geração a não ser o sinal de Jonas.
A palavra que sair de minha boca realizará tudo que for de minha vontade (Isaías 55,10-11): Vós deveis rezar assim.(Mateus 6,7-15). podemos dizer que a mensagem central de hoje é o poder da palavra: E realmente, se paramos para pensar, a palavra tem um poder inquestionável: dependendo da forma como nos comunicamos, nossas palavras podem ser construtivas ou destrutivas. Elas podem evitar uma guerra ou começar uma batalha. Trazer paz ou angústia, porque existe um grande poder nas palavras.…
I DOMINGO DA QUARESMA - Mc 1,12-15: O Espírito levou Jesus para o deserto. Jesus refaz o caminho do deserto: foi lá que o povo de Israel passou pela experiência da ação direta de Deus: presenciou milagres, sofreu derrotas, fracassou na paciência e especialmente na fidelidade ao seu Deus. Foi lá que Deus estabeleceu uma lei, para que esse povo caminhasse conforme a sua vontade. 40 anos confiando e desconfiando de uma promessa de chegada à terra prometida: Jesus, vem como autor da nova lei, fiel e decidido a colocar em prática o projeto que o pai lhe encarregará. A nova aliança de Deus com a humanidade.…
Sábado depois de cinzas. Eu não vim chamar os justos,mas os pecadores para a conversão. Lucas 5,27-32. Quem ama de verdade não pode abrir mão do desejo de ajudar mais aquele que é amado, de levá-lo a um melhor nível de vida, não apenas material, mas também moralmente. Buscá-lo apenas para se identificar com ele e receber um reconhecimento carinhoso seria buscar pensando mais em si mesmo do que no bem do outro.…
Sexta depois de cinzas - Quaresma - Jejuar não é apenas deixar de comer algo; é um momento para esvaziar-se do que estamos constantemente cheios e que não nos deixa espaço para perceber que existe um alimento melhor, que nos faz melhores. Quando sentimos fome voluntariamente, devemos pensar em quem morre de fome sem ter escolha. Depois do jejum, deve haver misericórdia e atos concretos.…
VI Domingo - Tempo Comum B. A lepra desapareceu e o homem ficou curado. Marcos 1,40-45 - Essa reflexão nos desafia a buscar maneiras de refletir o amor de Deus em nossas vidas, mostrando compaixão e solidariedade para com os outros, especialmente aqueles que mais precisam, e a confiar na capacidade de Deus de transformar qualquer situação por meio do Seu amor.…
segunda-feira V do tempo comum (p). Saiamos pelos caminhos, sejamos acessíveis, não intocáveis. E todos quantos o tocavam ficavam curados - Mc 6,53-56. Dá-nos, Senhor, a força necessária para ser, como tu, portadores de vida, de consolo e cura. Ajuda-nos a tocar a vida com ternura e a deixar-nos tocar pela dor do outro.…
V DOMINGO TEMPO COMUM B - É interessante a origem da palavra enfermidade. O que está in-firmus, Ou seja o que não está firme. Esta etimologia corresponde com sensações que provavelmente todos nós associamos a doença: debilidade, indefesa, sofrimento, angústia, tristeza. Pe.Cristóvão, svd
Festa da apresentação do Senhor; nossa senhora da Candelária, nossa senhora da luz. Dia da vida consagrada. (02-02). Meus olhos viram a tua salvação. Proclamação do Evangelho de Jesus Cristo segundo Lucas 2,22-40 - @cristovaosvd - @pecristovaosvd
Quinta-feira IV Tempo comum - Recomendou-lhes que não levassem nada para o caminho - Marcos 6,7-13.
Quarta-feira IV Tempo comum (p). Um profeta só não é estimado em sua pátria. Marcos 6,1-6. É por isso que as vezes na vida missionária acaba sendo mais válido fazer o movimento de saída para que um estrangeiro chegue. Pois, nem sempre os que conhecemos, e que nos conhecem estão abertos para aceitar a Autoridade de alguém muito próximo. Quem é você para me ensinar como eu devo fazer as coisas? Quente nomeou meu mestre? Se conselho fosse bom não se dava, se vendia e você estaria rico. O evangelho de hoje nos ensina que as vezes não vale a pena perder tempo com quem não está comprometido com o bem comum. Quando as pessoas pensam só em si mesmas elas sempre farão parte do mesmo círculo vicioso. Portanto é melhor gastar as energias com o que pode ser bom para o todo.…
Terça-Feira IV Tempo comum (p) - Livro de Samuel 18,9-10.14b.24-25a.30-19,3 Marcos 5,21-43. Menina, levanta-te! - No evangelho, ouvimos dois relatos sobre o poder da fé: uma mulher que acredita que somente ao tocar o manto de Jesus seria suficiente para curá-la. O outro de um homem desesperado, que viu em Jesus a última esperança de não ver sua filha morrer. Mas, quando tudo parece perdido, pois a menina morre, Jesus lhe devolve a vida. Nos ensina a nunca perder a esperança e a confiança em Deus. Quando pensamos que tudo está consumado, ele nos diz: levanta-te. Pe.Cristóvão, svd…
29 de janeiro. Festa do primeiro missionário verbita enviado a China. José Freinademetz (Abtei-Oies, Tirol Meridional, 15 de abril de 1852 - Taikia, Shantung, 29 de janeiro de 1908) foi um padre católico e missionário da Congregação do Verbo Divino na China. É considerado santo pela Igreja Católica e canonizado em 5 de Outubro de 2003 pelo Papa João Paulo II. Na China ficou conhecido como Fu-Schenfu que quer dizer "felicidade" (fu) e "sacerdote" (schenfu). Padre Feliz.…
Segunda-feira III T.Comum- Marcos 3,22-3: Mas quem blasfemar contra o Espírito Santo, nunca será perdoado. Pe.Cristóvão, svd
Quarta-feira II tempo comum. Marcos 3,1-6: Salvar uma vida ou deixá-la morrer?"
Marcos 2,23-28 "O sábado foi feito para o homem, e não o homem para o sábado. Sábado II tempo comum. Pe.Cristóvão, svd
15/01 - um homem com os pés em seu tempo e a mente além dele.
Quinta-Feira I tempo comum (II) - Marcos 1,40-45: Se queres tens o poder de curar-me".
Marcos 1,29-39: Jesus curou muitas pessoas de diversas doenças.
Terça-Feira I de advento. Marcos 1,21b-28 . Jesus conseguia ver as pessoas se tal forma, que chegava até a pessoa real oprimida, por aquelas forças: Portanto, a melhor forma de expulsar o mal de uma pessoa, é devolver a pessoa a si mesma. Para que pudessem ocupar o espaço que era seu na vida.
Marcos 1,7-11: esse é o meu filho amado. O batismo abre as portas do ministério público de Jesus. Depois do episódio em que se perde dos seus pais aos 12 anos: aparece pronto para fazer o que recebeu como missão: dar a vida pela humanidade. Mas antes precisava cumprir etapas. https://www.instagram.com/reel/C11k60HudJh/?igsh=MjM0N2Q2NDBjYg==…
Mateus 2,1-12: Ele Não veio para uns poucos judeus. Ele veio para toda a humanidade. Os reis magos vindos do Oriente, simbolizam o encontro de todos os povos, que através daquele menino, se tornariam irmãos. Eles reconhecem a sua realeza, sua divindade e seus dons. Colocados a serviço da humanidade: ouro incenso e mirra ( governar o mundo, santificar o mundo, curar o mundo). O Oriente e o ocidente do mundo Durante séculos é marcado por conflitos se divisões, Guerras em choque culturais. Há tanto tempo já tivemos Uma proposta divina, para Superar Todas estas divergências. Os reis magos têm Essa simbologia, Para nos ensinar Que somos todos Criados por Deus, Que através Que através de Jesus Cristo, fomos adotados por ele como filhos amados, e ele sempre estará Disposto a colocar Diante de nós o mais precioso que ele tem, como o seu filho, pagar o nosso resgate, Para que vivamos em harmonia, sem guerras, sem violência, sem fome, Sem injustiças. Curiosidades sobre o nome dos três reis magos: O nome Belchior tem origens hebraicas e significa "Senhor da Luz" ou "Príncipe da Luz". É atraído pela luz de Cristo. O nome Gaspar tem origens persas e significa "tesouro do tesouro" ou "guardião do tesouro". Ele reconhece Jesus como rei, levando ouro. Baltazar é de origem persa e significa "protegido pelo deus Baal". Baal era uma divindade adorada em várias culturas antigas. Baal era um falso Deus ao qual o povo de Israel em alguns momentos caíram na idolatria e foram castigados por Deus. Baltazar representa a conversão e aceitação do Deus verdadeiro. Por isso oferece incenso. Elemento que só se oferece a uma divindade. Portanto: os. Três presenteiam o que seus nomes significam.…
04/01 tempo do natal - João 1,35-42:
A alegria de Ana e Simeão. Lc 2,36-40: Pôs-se a falar do menino a todos que esperavam a libertação de Jerusalém. Facebook: https://www.facebook.com/share/r/3LTGFJTW1nEXHHpK/?mibextid=ox5AEW no Instagram: https://www.instagram.com/reel/C1c-5JRLFFa/?igsh=MjM0N2Q2NDBjYg==
SÁBADO XVI DO TEMPO COMUM - Mt 13,24-30: Deixai crescer um e outro até a colheita! Pe.Cristóvão svd. Música em domínio público:!https://pixabay.com/pt/music/piano-solo-days-to-remember-18539/
Testando
Terça-feira III da quaresma- Mt 18,21-35: Não te digo perdoar até sete vezes, mas até setenta vezes sete. Pe.Cristóvão, svd
SEXTA-FEIRA II DE QUARESMA - Mt 21,33-43.45-46: Este é o herdeiro. Vinde, vamos matá-lo! Pe.Cristóvão svd - Amigos do Verbo
Quarta-feira de cinzas. Pe.Cristóvão, svd - Mt 6,1-6.16-18: E o teu Pai, que vê o que está escondido, te dará a recompensa. Em parceria com Vivat Brasil.
SÁBADO VII DO TEMPO COMUM - Mc 10,13-16: Quem não receber o Reino de Deus como uma criança, não entrará nele.
Mc 9,14-29: Eu tenho fé, mas ajuda a minha falta de fé. SEGUNDA-FEIRA VII DO TEMPO COMUM (P) - Pe.Cristóvão svd. Amigos do verbo. Mendiga no Facebook e Instagram como @cristovaosvd
VII DOMINGO DO TEMPO COMUM C. Lc 6,27-38: Sede misericordiosos, como também o vosso Pai é misericordioso.Pe.Cristóvão svd
SEXTA-FEIRA VI DO TEMPO COMUM - Tg 2,14-24.26 - Mc 8,34-39: Pe.Cristóvão, svd - Me siga no Facebook: https://www.facebook.com/cristovaosvd
1Cor 13,1-13 - com Joelson Souza
SEGUNDA-FEIRA DEPOIS DA EPIFANIA- Mt 4,12-17.23-25: O Reino dos Céus está próximo. Pe.Cristóvão, svd
Pe.Cristóvão svd - Lc 7,24-30: João é o mensageiro que prepara o caminho do Senhor. Quinta-feira III do Advento C.
SEGUNDA-FEIRA III DE ADVENTO - O profeta é aquele que não tem medo de mostrar a cara: seu testemunho é sua própria vida. Mt 21,23-27: Donde vinha o batismo de João?
Pe.Cristóvão svd - III DOMINGO DE ADVENTO C- Lc 3,10-18: Que devemos fazer? “é necessário purificar o coração, deixar-nos invadir pelo Espírito de Deus, libertar-nos dos laços do egoísmo e da acomodação, não ter medo de mudar e nos dispor com alegria, esperança e entusiasmo para contribuir com a construção de um futuro não longínquo mais humano, que é uma verdadeira expressão do Reino de Deus que Jesus nos traz, e assim podemos exclamar com alegria: venha o vosso Reino, Senhor!” (portal Claret)…
Pe.Cristóvão svd- QUINTA-FEIRA II DE ADVENTO - Mt 11,11-15: Não surgiu nenhum maior do que João Batista.
Is 40,1-11: Deus consola o seu povo. Mt 18,12-14: Deus não deseja que se perca nenhum desses pequeninos. TERÇA-FEIRA II DE ADVENTO - Pe.Cristóvão, svd - em vídeo: https://www.facebook.com/1622552102/posts/10223974813311160/?d=n
Lc 5,17-26: Hoje vimos coisas maravilhosas! SEGUNDA-FEIRA II DO ADVENTO - Pe.Cristóvão svd
Lc 3,1-6: Todas as pessoas verão a salvação de Deus. Pe.Cristóvão, svd - II DOMINGO DE ADVENTO C.
Pe.Cristóvão, svd - SABADO I DE ADVENTO - Mt 9,35 - 10,1.6-8: Vendo Jesus as multidões, compadeceu-se delas.
SEXTA-FEIRA I DE ADVENTO - Pe. Cristóvão,svd Mt 7,21.24-27: Aquele que faz a vontade de meu Pai entrará no reino dos céus. Evangelho de hoje apresenta uma das muitas curas que Jesus realizou. Aparece até como uma confirmação do que ouvimos na primeira leitura do profeta Isaias, mas nesse milagre de hoje percebemos uma lição bem particular: É o único caso em que Jesus pergunta a um doente sobre a possibilidade de sua própria cura. Você acredita que eu posso fazer isso? Essa pergunta leva-nos a pensar sobre qual é o canal da graça de Deus; a ação de Deus se dá por sua vontade ou pela nossa? Basta desejar que Deus faça algo por nós e já? Evidentemente que não é por esse caminho, não é por aí. Porque os caminhos de deus não são nossos caminhos, a vontade de Deus não é como a nossa; seu modo de agir só ele sabe por que é como é. Mas o que o evangelho nos ensina que na maioria dos casos, quem precisa de ajuda é preciso querer ser ajudado. Isto faz grande diferença na hora de se levantar das nossas caídas, das nossas cegueiras que não nos deixam enxergar mais além das nossas próprias dores, dos nossos próprios fracassos, da nossa própria escuridão. A graça de Deus é como uma fonte, em que nós precisamos estar abertos a ela, para que preencha todos os vazios da nossa vida. Vários teólogos dizem que a fé é como um salto no escuro: você precisa decidir. Lá pode haver incertezas, mas você só saberá a verdade dando esse passo. Como aquela história que diz que uma pessoa descia num penhasco muito alto na noite, a corda em que ele se segurava e soltou uma parte, e ele ficou uma noite inteira pendurado numa árvore em plena escuridão. A única coisa que ele fazia era pedir socorro e não se mexia por medo da corda se soltar e ele cair naquele imenso vazio escuro. Quando já estava amanhecendo passaram algumas pessoas e ele desesperado pediu ajuda, mas as pessoas passaram a diante dizendo: você só tem que decidir se soltar. Ele permaneceu agarrado à corda, até que o sol nasceu e ele percebeu que faltava apenas 10 cm do chão para ele ser livre. Ele tinha razão sobre o perigo, mas poderia ter acolhido a ajuda dos que passavam. A final, se realmente ele estivesse em grande perigo não teriam passado a diante. Moral da história, as vezes é preciso arriscar na fé, porque nem sempre nossas razões conseguem nos salvar. Por isso creio que no Evangelho de hoje Jesus perguntou ao cego se ele queria ser curado, porque é também um modo de dizer, que é preciso acreditar, mas na nossa própria cura interior, mais do que esperar que os outros nos curem. As vezes é só uma questão de confiança.…
Quinta-feira I de Advento. - Mt 7,21.24-27: Aquele que faz a vontade de meu Pai entrará no reino dos céus. Pe.Cristóvão svd Queridos irmãos e irmãs: as palavras que acabamos de ouvir, do evangelho de hoje, nos lembra alguns termos essenciais da nossa fé cristã. Dentre elas estão as virtudes teologais: Fé, esperança e amor. Sem elas, nossa vida de fé seria uma ilusão. Estas três virtudes são como o alicerce, a rocha firme que sustenta todo cristão, independente das circunstancias. Onde falta o amor: é abundante o desespero, a violência, o ódio, a ignorância, a desordem de toda classe. Onde falta a fé: é abundante as falsas razões, o egoísmo (aquela atitude que leva a pessoa acreditar que não precisa de ninguém, ninguém precisa dela), o egocentrismo, as desconfianças das capacidades dos outros. Onde falta a esperança: são frequentes as decisões desastrosas, as inseguranças sobre o futuro, a perda do horizonte de futuro, de uma vida melhor. Isto tudo nos faz pensar quais dessas situações são mais frequentes em nossa vida. E onde está construída nossa casa. A construção da casa, a qual jesus se refere tem uma relação profunda com essas perguntas. Os filhos, os que dependem de nós, são como tijolos colocados sobre nós, sobre os valores que nos definem. Se somos fortes, todos estão seguros. Ao contrario, se não nos importamos com isso, nas horas difíceis, nos momentos de tempestade da vida, todos caem juntos. Então, somos uma casa construída na areia ou na rocha?…
I DOMINGO DE ADVENTO - C. Lc 21, 25-28.34-36: A vossa libertação está próxima. - Pe.Cristóvão svd
Pe.Cristóvão svd - Lc 18,35-43: O que queres que eu faça por ti?' Senhor, eu quero enxergar de novo. SEGUNDA-FEIRA XXXIII DO TEMPO COMUM
Pe. Cristóvão svd - Mc 13,24-32: Ele reunirá os eleitos de Deus, de uma extremidade à outra da terra. XXXIII DOMINGO DO TEMPO COMUM B
Sexta-feira XXXII DO TEMPO COMUM - Pe.Cristóvão svd- Lc 17,26-37: O mesmo acontecerá no dia em que o Filho do Homem for revelado.
DOMINGO DE TODOS OS SANTOS (Brasil) - Mt 5,1-12a: Bem-aventurados os pobres em espírito.
SEXTA-FEIRA XXXI DO TEMPO COMUM- Pe.Cristóvão svd - Lc 16,1-8: Os filhos deste mundo são mais espertos em seus negócios do que os filhos da luz.
QUINTA-FEIRA XXXI DO TEMPO COMUM- Pe.Cristóvão, svd - https://www.facebook.com/1622552102/posts/10223800078542900/?d=n - Lc 15,1-10: Haverá alegria no céu por um só pecador que se converte.
Lc 14,25-33: Qualquer um de vós, se não renunciar a tudo o que tem, não pode ser meu discípulo! QUARTA-FEIRA XXXI TEMPO COMUM - Pe.Cristóvão, svd
2 DE NOVEMBRO - FIÉIS DEFUNTOS - Pe.Cristóvão, svd - vídeo - https://www.instagram.com/tv/CVxn1lFAfXY/?utm_medium=copy_link
Pe.Cristóvão svd - Mc 12,28b-34: Amarás o Senhor teu Deus. Amarás o teu próximo. XXXI DOMINGO DO TEMPO COMUM B
28/10- Lc 6,12-19: Passou a noite toda em oração. Escolheu doze dentre os discípulos, aos quais deu o nome de apóstolos. Pe.Cristóvão, svd - vídeo: https://www.facebook.com/1622552102/posts/10223756908943687/?d=n
QUARTA-FEIRA XXX DO TEMPO COMUM: Pe.Cristóvão svd - vídeo: https://www.facebook.com/1622552102/posts/10223747252022270/?d=n
TERÇA-FEIRA XXX DO TEMPO COMUM - Pe.Cristóvão svd- Lc 13,18-21: A semente cresce, torna-se uma grande árvore.
Segunda-feira XXX do tempo comum - Pe.Cristóvão svd - Lc 13,10-17: Esta filha de Abraão, não deveria ser libertada dessa prisão, em dia de sábado?
SÁBADO XXIX DO TEMPO COMUM - Pe.Cristóvão svd - Lc 13,1-9: Se vós não vos converterdes, ireis morrer todos do mesmo modo. https://www.facebook.com/1622552102/posts/10223719953099814/?d=n
QUINTA-FEIRA XXIX DO TEMPO COMUM - Lc 12,49-53: Não vim trazer a paz, mas a divisão. - https://www.facebook.com/1622552102/posts/10223710437501930/?d=n
Pe.Cristóvão svd. Quarta-feira XXIX do tempo comum: Lc 12, 39-48: A quem muito foi dado, muito será pedido.
18 de outubro- Festa de São Lucas evangelista - Pe.Cristóvão, svd - Lc 10,1-9: A messe é grande, mas os trabalhadores são poucos.
Nossa Senhora do Rosário - 07/10 - Lc 1,26-38: Eis que conceberás e darás à luz um filho. Pe.Cristóvão, svd
A oração do Pai-nosso- Lc 11,1-4: Senhor, ensina-nos a rezar. Pe.Cristóvão svd. QUARTA-FEIRA XXVII DO TEMPO COMUM
TERÇA-FEIRA XXVII DO TEMPO COMUM - Lc 10,38-42: Marta recebeu-o em sua casa. Maria escolheu a melhor parte. -
XXVII DOMINGO DO TEMPO COMUM B - Mc 10,2-16: O que Deus uniu, o homem não separe! - Pe.Cristóvão svd.
Festa de São Jerônimo: Lc 10,1-12: A vossa paz repousará sobre ele. - Pe.Cristóvão, svd
Áudio: Pe.Cristóvão svd - texto: Portal Claret e dia a dia com o evangelho. Jo 1,47-51: Vereis o céu aberto e os anjos de Deus subindo e descendo sobre o Filho do Homem.
XXVI DOMINGO DO TEMPO COMUM B PE.Cristóvão svd- Mc 9,38-43.45.47-48: Quem não é contra nós é a nosso favor. Se tua mão te leva a pecar, corta-a!
Lc 9,18-22: Tu és o Cristo de Deus. O Filho do Homem deve sofrer muito. SEXTA-FEIRA XXV DO TEMPO COMUM - Pe.Cristóvão svd
15 de setembro: evangelho: Jo 19,25-27: disse à mãe: "Mulher, este é o teu filho". Depois disse ao discípulo: "Esta é a tua mãe". Áudio: Pe.Cristóvão, svd - texto: Portal Claret 15/09-2020
Pe.Cristóvão, svd - Exaltação da Santa Cruz Jo 3,13-17: É necessário que o Filho do Homem seja levantado. Hoje é 14 de setembro de 2021, festa da exaltação da Santa Cruz. A crucifixão de Jesus deu um sentido novo à Cruz: deixou de evocar a morte, para ser evocação da vida. Não mais seria instrumento de castigo, mas de salvação. Exaltar a cruz é, pois, optar por trilhar os caminhos de Jesus. O imperador Constantino mandou construir em Jerusalém duas basílicas, uma sobre o Gólgota (morte de Jesus), e outra sobre o Sepulcro de Jesus. A dedicação dessas basílicas se realizou em 13 de setembro do ano 335. No dia seguinte, lembrando o significado profundo das duas igrejas, mostrou-se ao povo o que restava do lenho da Cruz do Salvador. Anualmente se repete esse ritual. Daí originou-se a celebração do dia 14 de setembro, que se faz também em Roma, desde o século VII. “A cruz é, ao mesmo tempo, o sofrimento e o troféu de Deus. É seu sofrimento, porque foi nela que ele morreu voluntariamente; ela é seu triunfo, porque o diabo foi ferido e derrotado e, com ele, foi vencida a morte. A cruz é proclamada como glória de Cristo e sua exaltação...” (Santo André de Creta, século VII). A exaltação da fidelidade de Jesus à Causa do Reino é o verdadeiro conteúdo desta festa.…
XXIV DOMINGO DO TEMPO COMUM B Pe.Cristóvão svd- Mc 8,27-35: Tu és o Messias...O Filho do Homem deve sofrer muito. Meus caros irmãos e irmãs, a liturgia da palavra desse 24º domingo do Tempo Comum tem uma semelhança muito grande com os textos do tempo da quaresma, em que contemplamos o processo decisivo da entrega de Cristo por nós. Na primeira leitura de hoje o profeta Isaías apresenta o servo Sofredor fiel ao pai. Ofereci minhas costas aos que me batiam. Nos Lembra perfeitamente a via sacra de Jesus. E na segunda leitura, Santiago nos diz: Tg 2,14-18: A fé se não se traduz em obras, por si só está morta. Portanto aqui, nos leva para outra pergunta sobre qual é a obra de Cristo. Sabemos que sua obra maior foi dar a vida por nós. Poderia alguém impedi-lo de realizar essa obra? Somente um, o inimigo, o tentador, quis impedir Jesus de fazer a vontade do Pai, assim como tentou a primeira geração de seres humanos, Eva e Adão. E a missão de Cristo está intimamente relacionada com esse fato. Se houve uma geração desobediente, que deixou entrar o pecado do mundo, agora um novo homem surge para refazer essa história através da fidelidade. E é por isso que na maioria das imagens da Virgem Maria, existe uma serpente de baixo do seus pés, por que ela representa também essa geração que pisa na cabeça da serpente e obedece unicamente a Deus. Ao contrário da primeira geração. Saber quem é Jesus, significa saber também qual é a sua missão e em consequência saber também qual é a nossa como seguidores seus. Ao longo dos séculos, pintores, músicos, poetas, escritores, escultores e sobretudo teólogos, tentaram dar uma resposta à pergunta sobre quem é Jesus. Atribuíram-lhe vários títulos, a partir das nossas experiências de fé fomos dando a ele um rosto de acordo com nossa realidade: na África Jesus tem imagem com pele negra, na América olhos azuis de cabelo loiro e longo. Mas essas são construções que fazemos a respeito do que dizem sobre ele também. Hoje volta a pergunta sobre quem dizem os outros sobre quem é Jesus. Quem são os outros? Os que não o conhecem. E vocês quem dizem que eu sou: Pedro reponde, mas ainda precisamos perguntar de novo. Somos os outros ou os seus discípulos nessa resposta? No evangelho de hoje jesus repreende Pedro, porque ele, tenta impedir que Jesus morra, quando anuncia sua paixão. O chama de satanás, porque a missão do satanás é desviar as pessoas do caminho certo, de fazer a coisa certa. Isso soa como dizer: não sejas como satanás, que não pensa como Deus. Em muitas ocasiões Jesus nos deu pistas sobre quem ele é: no evangelho de João, ele revela vários eu sou: e essa palavra sou, é exatamente o nome que define Deus como ação, presente, misericordioso, que sente compaixão pelo seu povo: quando ele atribui a si mesmo esse nome é no momento em que envia Moisés para libertar o seu povo da escravidão do Egito. Yahweh: eu sou o Deus de Abraão, de Isaac, de Jacó: Deus dos teus antepassados. Eu vi a aflição do meu povo. Vai e diz que Eu sou te envia. Javé te envia. Portanto Jesus Resgata essa identificação de Deus no meio da humanidade para definir também quem ele é, mas que cada um de nós precisa encontrar nele essa identificação. O meio de tanto medo, mortes, de sofrimento na humanidade é preciso acreditar que Jesus é: Quem nos regata e salva. Ele é nossa esperança. A causa da nossa alegria, apesar de tantos motivos para chorar. Ele é nosso pastor e guia que nos ensina a seguir em frente. É quem nos ensina a ser como ele, protetor da vida humana; quem que nos ajuda a ser instrumentos do reino de Deus na terra. O pão da vida, a ressureição. O filho de Deus que dá a vida por nós. Tem uma música que o padre Marcelo gravou há vários anos atrás, que se chama Deus é pai ou eu creio em Deus. Vamos cantá-la e quando terminarmos, seguimos com o creio, a oração que nos ensina a afirmar que sabemos quem é Jesus; conhecemos e nos comprometemos com sua missão na igreja.…
Pe.Cristóvão, svd - SABADO XXIII DO TEMPO COMUM - Lc 6,43-49: Por que me chamais: 'Senhor! Senhor!', mas não fazeis o que eu digo?
SEXTA-FEIRA XXIII DO TEMPO COMUM - Lc 6,39-42: Pode um cego guiar outro cego? - Pe.Cristóvão svd-
QUINTA-FEIRA XXIII DO TEMPO COMUM - Pe.Cristóvão svd. Lc 6,27-38: Sede misericordiosos, como também o vosso Pai é misericordioso.
08 DE SETWMBRO - Mt 1,1-16.18-23: O que nela foi gerado vem do Espírito Santo. - 146 anos da congregação do Verbo Divino. Pe.Cristóvão, svd
TERÇA-FEIRA XXIII DO TEMPO COMUM Pe.Cristóvão, svd - Lc 6,12-19: Passou a noite toda em oração. Escolheu doze dentre os discípulos, aos quais deu o nome de apóstolos.
Pe.Cristóvão svd- SEGUNDA-FEIRA XXIII DO TEMPO COMUM - Cl 1,24-2,3: Tornei-me ministro da Igreja para vos transmitir o mistério escondido por séculos e gerações. Sl 61 (62),6-7. 9 (R. 8a): R. A minha glória e salvação estão em Deus. Lc 6,6-11: Observavam, para verem se Jesus curaria em dia de sábado.…
XXIII DOMINGO DO TEMPO COMUM B - Mc 7,31-37: Aos surdos faz ouvir e aos mudos falar. - Pe.Cristóvão svd.
Pe. Cristóvão svd - SÁBADO XXII DO TEMPO COMUM - Lc 6,1-5: Por que fazeis o que não é permitido em dia de sábado?
SEXTA-FEIRA XXII DO TEMPO COMUM- Pe.Cristóvão svd- Lc 5,33-39: Mas dias virão em que o noivo será tirado do meio deles. Então, naqueles dias, eles jejuarão - Jejuar sem motivo seria como, amanhecer o dia feliz e radiante e tomar a decisão de chorar e se entristecer, só para cumprir uma regra. Jesús era fiel as tradições, e jejuava porque o tempo todo ele tinha que estar firme no propósito que o pai lhe deu.…
Pe.Cristóvão svd - Cl 1,9-14: Ele nos libertou do poder das trevas e nos recebeu no reino de seu Filho amado. Lc 5,1-11: Deixaram tudo e o seguiram. - https://www.facebook.com/1622552102/posts/10223476672417949/?d=n
QUARTA-FEIRA XXII DO TEMPO COMUM - Lc 4,38-44: Eu devo anunciar a Boa Nova do Reino de Deus também a outras cidades, porque para isso é que eu fui enviado. - Pe. Cristóvão, svd https://www.facebook.com/1622552102/posts/10223471586130795/?d=n
TERÇA-FEIRA XXII DO TEMPO COMUM - Lc 4,31-37: Eu sei quem tu és: tu és o Santo de Deus!
XXII DOMINGO DO TEMPO COMUM B PE.Cristóvão svd- Mc 7,1-8.14-15.21-23: Vós abandonais o mandamento de Deus para seguir a tradição dos homens.
SÁBADO XXI DO TEMPO COMUM - Mt 25,14-30: Como foste fiel na administração de tão pouco, vem participar de minha alegria. Pe.Cristóvão, svd
Mt 25,1-13: O noivo está chegando. Ide ao seu encontro. - Pe.Cristóvão, svd - A parábola das 10 virgens que esperam o esposo nos lembrar toda espiritualidade da aliança, já que no antigo testamento os profetas apresentavam a relação do povo com Deus como uma aliança matrimonial, onde Deus era sempre fiel, mas o povo se comportava como uma mulher infiel, inclusive como prostituta. Por exemplo, todo o livro do profeta Oseias estava marcado por essa imagem do amor defraudado, mas que não se deixa vencer todas as infidelidades da mulher amada. Aqui eu já apresenta o reino dos céus como um banquete nupcial onde o senhor é o noivo e a esposa a igreja amada, mas que nos convida a estar atentos para poder participar dessa festa. É importante lembrar que, ao final da nossa vida na terra, nos espera uma festa, porque isso dá um novo sentido a nova vida. Não é igual a esta vida porque aqui somos marcados pelo vício, a escuridão, a dor. Mas ao contrário a nova vida é como uma conquista pelo esforço da perseverança, de ficar atentos á presença de Deus em cada momento da vida. La o que nós espera é um grande abraço. As virgens prudentes representam os que sempre estão preparados para essa festa, de forma que nunca serão tomados de surpresa com a chegada do noivo.…
Mt 24,42-51: Ficai preparados! - Pe.Cristóvão, svd - QUINTA-FEIRA XXI TEMPO COMUM - https://www.facebook.com/1622552102/posts/10223442129514398/?d=n (vídeo)
QUARTA-FEIRA XXI DO TEMPO COMUM - Mt 23,27-32: Sois filhos daqueles que mataram os profetas. Pe.Cristóvão svd
SANTA ROSA DE LIMA - 23/08 - Pé.Cristóvão svd -. Mt 13,44-46: Vende todos os seus bens e compra aquele campo.
Pe.Cristóvão, svd - Jo 1,45-51: Aí vem um israelita de verdade, um homem sem falsidade.
XXI DOMINGO DO TEMPO COMUM B - Pe.Cristóvão svd - Jo 6,60-69: A quem iremos? Tu tens palavras de vida eterna.
SÁBADO XX DO TEMPO COMUM - Mt 23,1-12: Eles falam, mas não praticam. - Pe. Cristóvão svd
SEXTA-FEIRA XX DO TEMPO COMUM - Mt 22,34-40: Amarás o Senhor teu Deus, e ao teu próximo como a ti mesmo. Pe.Cristóvão, svd
QUINTA-FEIRA XX DO TEMPO COMUM Mt 22,1-14: Convidai para a festa todos os que encontrardes. Pe.Cristóvão svd
QUARTA-FEIRA XX DO TEMPO COMUM: Pe.Cristóvão svd- Mt 20,1-16a: Estás com inveja porque eu estou sendo bom?
TERÇA-FEIRA XX DO TEMPO COMUM - Pe.Cristóvão svd- Mt 19,23-30: É mais fácil um camelo entrar pelo buraco de uma agulha, do que um rico entrar no Reino de Deus.
SEGUNDA-FEIRA XX DO TEMPO COMUM - Pe.Cristóvão, svd - Mt 19,16-22: Se tu queres ser perfeito, vai, vende tudo o que tens, e terás um tesouro no céu.
https://www.facebook.com/1622552102/posts/10223381806086350/?d=n SÁBADO XIX DO TEMPO COMUM Mt 19,13-15: Deixai as crianças, e não as proibais de virem a mim, porque delas é o Reino dos Céus.
SEXTA-FEIRA XIX DO TEMPO COMUM - Pe.Cristóvão svd. Mt 19,3-12: Moisés permitiu despedir a mulher, por causa da dureza do vosso coração. Mas não foi assim desde o início.
QUINTA-FEIRA XIX DI TEMPO COMUM Mt 18,21-19,1: Não te digo até sete vezes, mas até setenta vezes sete. Pe.Cristóvão, svd
Mt 18,15-20 SANTA CLARA DE ASAIS- Pe. Cristóvão,svd - QUARTA-FEIRA XIX DO TEMPO COMUM «Se teu irmão pecar contra ti, vai corrigi-lo, tu e ele a sós! (...) Pois onde dois ou três estiverem reunidos em meu nome, eu estou ali, no meio deles»
Jo 12,24-26: Se alguém me serve, meu Pai o honrará.
SEGUNDA-FEIRA XIX DO TEMPO COMUM - NEM SEMPRE A EITAR É CONCORDAR - Pe. Cristóvão, svd - Mt 17,22-27: Eles o matarão, mas no terceiro dia ele ressuscitará. Os filhos estão isentos dos impostos.
Pe.Cristóvão svd - XIX DOMINGO DO TEMPO COMUM B: Eu sou a vida para quem não tem direito a ela. Eu sou o pão para quem sente fome e sede de Deus. 1Rs 19,4-8: Com a força que lhe deu aquele alimento, caminhou até ao monte de Deus. Jo 6,41-51: Eu sou o pão que desceu do céu.
SÁBADO XVIII DO TEMPO COMUM Pe.Cristóvão svd Mt 17,14-20: Se tiverdes fé nada vos será impossível. Talvez o que Jesus espera dos discípulos é mais autenticidade em em suas ações: e espera também de nós: não se trata de rezar mais, ou rezar menos: como dizia Santa Tereza de Calcutá, As mãos que ajudam são mais sagradas do que os lábios que rezam.” (Madre Teresa). Mantenha seus olhos puros para que Jesus possa olhar através deles. Mantenha sua língua pura para que Jesus possa trabalhar com suas mãos. Mantenha sua mente pura para que Jesus possa pensar seus pensamentos em sua mente. Mantenha seu coração puro para que Jesus possa amar com seu coração. Peça a Jesus para viver sua própria vida em você, ……
Pe.Cristóvão svd. Mc 6,7-13: Começou a enviá-los. O evangelho de hoje nos deixa uma lição importante: é preciso conhecer plenamente quem é Jesus, sua palavra, sua missão, para que o nosso olhar para ele possa mudar e melhorar o que somos. Desta forma também se manifestará uma fé pura e verdadeira capaz de revelar também o melhor de nós.…
QUINTA-FEIRA XVIII DO TEMPO COMUM Mt 16,13-23: Tu és Pedro. Eu te darei as chaves do Reino dos Céus. Sem dúvida Pedro é o centro das atenções nesse texto de hoje, porque ele não foi escolhido por acaso. Cefas, é o nome que leva os adjetivos de pedra, que também dá sustentabilidade ao significado de fundamento, suporte, coluna firme; Pe.Cristóvão svd…
04 DE AGOSTO - SÃO JOÃO MARIA VIANNEY- padroeiro dos sacerdotes. Mt 15,21-28: Mulher, grande é a tua fé! - reflexão do evangelho da quarta-feira XVIII do tempo comum
TERÇA-FEIRA XVIII DO TEMPO COMUM Mt 14,22-36: 'Senhor, manda-me ir ao teu encontro, caminhando sobre a água.' Porque, uma grande maioria das pessoas que creem, só levantam a mão para ser socorridos?. Sabe porquê? Porque a vida inteira viu Jesus como uma ideia, um personagem das histórias bíblicas (um fantásma, irreal). Mas quando as coisas apertam, vale tudo, até rezar. Como naqueles contos que falam que um avião cheio de ateus, teve uma pane e quando estava caindo, todo mundo começou a rezar. Não era por fé. Era por desespero. Mas Jesus também estará ali nos momentos de tormenta.…
XVIII DOMINGO DO TEMPO B - Jo 6,24-35: Quem vem a mim não terá mais fome e quem crê em mim nunca mais terá fome: Há um outro alimento e também há fome no coração humano, assim como há outras angústias mais profundas que devem ser atingidas. Pe.Cristóvão svd.
SÁBADO XVII DO TEMPO COMUM II - Pe.Cristóvão, svd - Mt 14,1-12: Herodes mandou cortar a cabeça de João.Vieram os discípulos e foram contar tudo a Jesus. Como cristãos, não podemos deixar que a memória e a causa de Jesus, afirmadas pela morte dos nossos mártires de ontem e de hoje se apague sua chama, seu carisma e a esperança, mas que nos dê pacidade para denunciar as injustiças e a impunidade, e nos permitam sempre nos posicionar para garantir o direito à vida e à dignidade de todos.…
Pe.Cristóvão svd - SEXTA-FEIRA XVII DO TEMPO COMUM. - Mt 13,54-58: Não é ele o filho do carpinteiro? Então, de onde lhe vem tudo isso?
29/07 - Pe.Cristóvão svd - Jo 11,19-27: Eu creio firmemente que tu és o Messias, o Filho de Deus.
NOSSOS TESOUROS QUARTA-FEIRA VII DO TEMPO COMUM Pe.Cristóvão,svd. Mt 13,44-46: Vende todos os seus bens e compra aquele campo. Como nos diz São Paulo na segunda carta aos Corintios 4, carregamos nuestros tesoros en vasos de barro. Porque lo que vale não é o que está por fora, mas o que guardamos dentro de nós. Portanto, o pior dos erros do ser humano é fazer o inverso: infelismente tende a querer valorizar mais o que está fora:…
TERÇA-FEIRA XVII DO TEMPO COMUM - Mt 13,36-43: Como o joio é recolhido e queimado ao fogo, assim também acontecerá no fim dos tempos. Pe.Cristóvão svd
26 DE JULHO. - FESTA DE SANT’ANA E SÃO JOAQUIM- Eclo 44,1.10-15: Seus nomes duram através das gerações. Mt 13,16-17: Muitos profetas e justos desejaram ver o que vedes, e não viram. Pe.Cristóvão svd
XVII DOMINGO DO TEMPO COMUM B - Pe.Cristóvão svd - 2Rs 4,42-44: Comerão e ainda sobrará. Sl 144,10-11.15-16.17-18 (R. cf.16): R. Saciai os vossos filhos, ó Senhor! Ef 4,1-6: Há um só corpo, um só Senhor, uma só fé, um só batismo. Jo 6,1-15: Distribuiu-os aos que estavam sentados, tanto quanto queriam.…
SÁBADO XVI DO TEMPO COMUM Pe.Cristóvão svd. Mt 13,24-30: Deixai crescer um e outro até a colheita! Esse dono do campo sabe que a medida em que crescem o joio e o trigo, se tornam diferentes. Se olhamos o trigo maduro, é diferente de qualquer outra coisa. A estratégia dele é que o trigo ganhe força e que se diferencie do joio e ao momento certo eles podem ser separados corretamente. No fundo está querendo dizer: Demos força ao bem.…
Pe.Cristóvão, svd - SEXTA-FEIRA XVI DO TEMPO COMUM - Ex 20,1-17: A lei foi dada por meio de Moisés (Jo 1,17) Sl 18 (19B),8.9.10.11 (R. Jo 6,68c): Senhor, só tu tens palavras de vida eterna! Mt 13,18-23: Aquele que ouve a palavra e a compreende, esse produz fruto.
QUARTA-FEIRA XVI DO TEMPO COMUM Pe. Cristóvão,svd É preciso fazê-los entender que mesmo que não gostem, Deus não é uma propriedade deles, e deve chegar a todos os corações. Portanto, prepara seus discípulos para esse desafio: para se tornarem servidores do Reino, os discípulos não deveriam pensar que tudo seria fácil. Mas, encarar a realidade e dar-se conta da dinâmica do Reino. O sucesso, sem dúvida, viria, porém em meio a perdas e fracassos.…
A família de Jesus Pe.Cristóvão, svd - TERÇA-FEIRA XVI DO TEMPO COMUM Mt 12,46-50: E, estendendo a mão para os discípulos, Jesus disse: 'Eis minha mãe e meus irmãos.
Pe.Cristóvão svd - SEGUNDA-FEIRA XVI DO TEMPO COMUM - Ex 14,5-18: Saberão que eu sou o Senhor, quando eu for glorificado às custas do Faraó. Ex 15,1-2.3-4.5-6 (R.1a): R. Ao Senhor quero cantar, pois fez brilhar a sua glória! Mt 12,38-42: No dia do juízo, a rainha do Sul se levantará contra essa geração.…
Pe.Cristóvão, svd - XVI DOMINGO DO TEMPO COMUM B Mc 6,30-34: Eram como ovelhas sem pastor.
Pe.Cristóvão,svd SÁBADO XV DO TEMPO COMUM Mt 12,14-21: E ordenou-lhes que não dissessem quem ele era, para se cumprir o que foi dito. Essa certeza de que Deus é capaz de ir ao extremo por nós, nos dá uma grande fortaleza, para seguir em frente, para enfrentar nossos medos, nossos opressores e inclusive de resgatar nossa confiança em nós mesmos. Não existe nada que Deus não possa fazer. Ele pode tudo. Como na música, “Deus é capaz de trocar Reinos por ti. Ele só não é capaz de deixar de te amar”.…
Pe.Cristóvão,svd - 16/07 Mt 12,46-50: E, estendendo a mão para os discípulos, Jesus disse: 'Eis minha mãe e meus irmãos. Este texto, nos ajuda a descobrir que todos os que tratamos de cumprir a vontade de Deus somos verdadeiramente irmãos, e nos convida a nos perguntarmos sempre se não vivemos nossa fé de maneira individualista, se não necessitamos crescer um pouco mais nessa convicção interior de ser parte de uma grande família:…
QUINTA-FEIRA XV DO TEMPO COMUM: Pe.Cristóvão,svd Mt 11,28-30: Vinde a mim todos vós que estais cansados. Esses dois versículos do Evangelho de Mateus são como um cartaz exposto, que gera a filha da grande multidão dos excluídos que o buscava: “venham a mim todos os que estão cansados. Cansados da religião exterior, sem sentimentos, cansados da vida julgada, e medida, do fanatismo que ditava as normas religiosas; cansados de si mesmos e das provas da vida, da doença, da miséria causada pela desigualdade, cansados da guerra e da dominação do mal. Neste contexto, todos os que estavam ao redor de Jesus, eram pessoas cansadas e abatidas.…
Pe.Cristóvão, svd - Ex 3,1-6.9-12: Apareceu-lhe o anjo do Senhor numa chama de fogo, do meio de uma sarça. Mt 11,25-27: Escondeste estas coisas aos sábios e entendidos e as revelaste aos pequeninos. Somente quem está comprometido com a causa de Deus, tem um coração inquieto, para agir em seu nome. Quando sentimos esta sarça ardente em nossa vida, é quando Deus nos diz: Eu estou contigo, como fala a Moisés na sarça ardente. O lugar sagrado é a nossa vida, a vida humana, onde habita Deus. Ou seja, digna de muito respeito e cuidado; é por isso que a igreja não abre mão da defesa da vida: da sua sacralidade, do quanto ele é e sempre será conduzida pela vontade de Deus e não, pelas nossas decisões imperfeitas sobre ela. Nem todos são capazes de compreender este mistério, por isso, no evangelho de hoje, Jesus dá graças ao Pai: Te louvo pai, Senhor do céu e da terra, porque escondeste estas coisas aos sábios e entendidos e as revelastes aos pequeninos. Através de Jesus, encontramos e afirmamos nossa vocação, e o sentido da nossa vida.…
TERÇA-FEIRA XV DO TEMPO COMUM Pe. Cristóvão,svd Mt 11,20-24: No dia do julgamento, Tiro e Sidônia serão tratadas com menos dureza do que vós. Eu não me canso de observar os milagres de Deus no meu dia a dia. Olhar para uma criança, é contemplar o milagre da vida, por exemplo: ou cultivar flores e frutos e colhê-los: também é um milagre. Poder contemplar um entardecer, a paz de um riacho, o brilho das estrelas ou a imensidão do oceano, são sinais e milagres. Neles estão também ao seu modo um sinal da presença do seu criador. O importante, não é o tamanho do sinal mas o nosso Modo de vê, e agradecer por tudo que está ao nosso alcance. Que nesse dia, meu irmão e minha irmã você possa perceber os muitos milagres que estão à nossa porta, à nossa frente, ao nosso redor.…
SEGUNDA-FEIRA XV DO TEMPO COMUM - Pe. Cristóvão svd- Mt 10,34-11,1: Não vim trazer a paz, mas sim a espada. ...Onde houver pessoas caladas, de braços cruzados diante da injustiça, sempre haverá sofrimento. Onde pessoas são beneficiadas com o sofrimento do povo, sempre haverá uma falsa paz, de aparências. Quem não se arrisca em tentar mudar o coração de pedra dos que praticam o mal, não conhecerá jamais uma vida verdadeira: essa é a realidade que Jesus encontra no meio do seu povo.…

1 XV DOMINGO DO TEMPO COMUM - podcast 27:39
27:39
Main Kemudian
Main Kemudian
Senarai
Suka
Disukai27:39
Pe. Cristovão,svd - Am 7,12-15: Vai profetizar para meu povo. Mc 6,7-13: Começou a enviá-los.
SÁBADO XIV DO TEMPO COMUM Mt 10,24-33: Não tenhais medo daqueles que matam o corpo. A mensagem central de Jesus para todos nós é para nos fazer entender de uma vez por todas o quão preciosos somos, e sobre essa certeza, a angustia e o medo se derretem como a neve sob o sol. Pe. Cristóvão,svd
SEXTA-FEIRA XIV DO TEMPO COMUM Jesus nos convida então a ser profetas num mundo cheio de lobos vestidos de cordeiros. Este é o chamado do Senhor: anunciar a Boa Notícia e denunciar o que vai contra a vida. Pe.Cristóvão,svd. https://youtu.be/t-CWRnwc_h4
Mt 10,7-15: De graça recebestes, de graça deveis dar! Nos chama atenção como Jesus estabelece um novo modelo de culto a Deus: já não são mais ritos e sacrifícios do templo judaico: mas o caminho, as praças e especialmente o coração. Pe.Cristóvão,svd - https://youtu.be/iUWyZmUjXSw
QUARTA-FEIRA XIV DO TEMPO COMUM Mt 10,1-7: Ide, antes, às ovelhas perdidas da casa de Israel! Os 12 são enviados a realizar as mesmas obras de Jesus; curar e libertar: curar das doenças do corpo e da alma, ocupar o coração humano com a alegria de viver, de ser amados por Deus, de esperança e de justiça, diante do abandono, e sofrimentos de seu tempo. Libertar da ideologia da vingança, do ódio e da mentira, da corrupção, ganancia e poder que são demônios destrutivos, em qualquer tempo da história. https://youtu.be/dma6x_j9AhU PE. CRISTÓVÃO,SVD…
Pe.Cristóvão,svd - TERÇA-FEIRA XIV DO TEMPO COMUM Mt 9,32-38: A Messe é grande, mas os trabalhadores são poucos. Ele deseja conduzir a humanidade para um estilo de vida em que não precisemos sofrer nem fazer os outros sofrer. Foi para isso que Deus o enviou. Para isso deveria erradicar a escravidão da humanidade de todo sofrimento: https://www.youtube.com/watch?v=DCLdJUkN8oc…
SEGUNDA-FEIRA XIV DO TEMPO COMUM - Mt 9,18-26: Minha filha acaba de morrer. Mas vem, impõe tua mão sobre ela e ela viverá. Pe.Cristóvão svd. - O nosso modo de vida, nosso testemunho, também ensina e salva a muitos. O mais próximo que temos de Deus, se pudéssemos comparar é o nosso coração: ele não para, mesmo quando dormimos. Se Ele para morremos. Assim é Deus, assim é Jesus: se ele para, morremos. Deus não para nunca. O que move esse motor que não para nunca em Jesus é o amor e sua confiança no Pai. U…
Neste domingo a Igreja no Brasil celebra festa De São Pedro e São Paulo apóstolos. Mt 16,13-19: Tu és Pedro e eu te darei as chaves do Reino dos Céus. Texto: igreja em oração, CNBB - 2020. Edição e áudio: Pe.Cristóvão, svd
03DE JULHO- SÃO TOMÉ APÓSTOLO Jo 20,24-29: Meu Senhor e meu Deus! Pe.Cristóvão svd - https://youtu.be/50SX3cdQ04s
SEXTA-FEIRA XIII DO TEMPO COMUM Pe.Cristóvão svd Mt 9,9-13: Eu não vim chamar os justos, mas os pecadores. Afirmar que Jesus é o salvador, é uma certeza da sua missão nesse mundo. Seria inútil, que deus enviasse o seu filho para morrer por uma causa desnecessária. Portanto, ele é salvador, porque alguem está em perigo. Quando chamamos resgate, bombeiro, pedimos ajuda, é porque sozinhos, não temos condições de nos salvar ou salvar alguem. O convite de Jesus a Mateus demonstra que o discipulado é um convite aberto a todos os que estão dispostos a segui-lo, sem exceção. Do mesmo modo, a salvação da qual Jesus dá testemunho se oferece numa mesa compartilhada e sob o mesmo teto. Atitude assim é imprópria dos mestres da religião, sempre criticando aqueles que não se enquadram em seus esquemas fechados. Jesus lhes responde com um provérbio. Apela às palavras do profeta Oséias. E lhes esclarece o sentido de sua missão. Nossa pastoral é uma proposta aberta a todos? Que lugar ocupam nela os excluídos por causa de sua condição moral? Nossa comunidade é uma casa de portas abertas e mesa preparada para todos? Pensemos nisso sempre…
Pe.Cristóvão, svd - Gn 22,1-19: O sacrifício de nosso pai Abraão. Sl 114,1-2.3-4.5-6.8-9 (R. 9): R. Andarei na presença de Deus, junto a ele, na terra dos vivos. Mt 9,1-8: A multidão glorificou a Deus, por ter dado tal poder aos homens. No YouTube https://youtu.be/qQ4SVxO864k Onde Jesus faz milagre sempre há uma situação de sofrimento, como por exemplo gente abandonada, sem acesso ao sistema de saúde justo, onde há uma cultura da condenação para os deficientes, considerados pecadores, pessoas famintas, enquanto outros desperdiçam sem piedade, ali também existem cegos aleijados, incapacitados de sobreviver por sua própria conta.…
https://www.instagram.com/tv/CQvs7jtgCVL/?utm_medium=copy_link - Mt 8,28-34: Tu vieste aqui para nos atormentar antes do tempo? - Pe.Cristóvão svd
TERÇA-FEIRA XIII DO TEMPO COMUM Mesmo que às vezes venhamos a nos angustiar, necessitamos ter consciência de que Ele está conosco, aparentemente “dormindo”, mas tem conhecimento de tudo o que se passa conosco. Quando damos lugar a Jesus na barca que nos abriga, cedemos também a Ele autoridade para intervir e agir em nós em todos os momentos. Mt 8,23-27: Levantando-se, ameaçou os ventos e o mar, e fez-se uma grande calmaria.…
Mt 8,18-22: Segue-me! - PeCristovao, svd - https://youtu.be/T8NUodynuy4
Pe.Cristóvão svd - Mc 5,21-43: Menina, levanta-te! - no youtube: https://youtu.be/Iu-4XEd4S1M
SÁBADO XII DO TEMPO COMUM - Mt 8,5-17: Muitos virão do Oriente e do Ocidente, e se sentarão à mesa junto com Abraão, Isaac e Jacó. Pe.Cristóvão svd - no YouTube: https://youtu.be/g7kfj8TsSms
SEXTA-FEIRA XII DO TEMPO COMUM Áudio e dição: Pe.Cristóvão, svd - texto Portal Claret, 30/06/2017 - Mt 8,1-4: Se queres, tu tens o poder de me purificar.
Pe.Cristóvão, svd - Lc 1,57-66: Nascimento de João Batista. No YouTube: https://youtu.be/Z8Q6mWwlv9I
QUARTA-FEIRA XII DO TEMPO COMUM. - Mt 7,15-20: Pelos seus frutos vós os conhecereis. Pe. Cristovão,svd
Mt 7,6.12-14: Tudo quanto quereis que os outros vos façam, fazei também a eles. https://youtu.be/DhNNHhxFU-A
SEGUNDA-FEIRA XII DO TEMPO COMUM - Mt 7,1-5: Tira primeiro a trave do teu próprio olho. Pe.Cristóvão svd- Infelizmente a intolerância existe em todos os as dimensões da vida, não apenas na religião mas também na política, no futebol, nas relações comerciais, inclusive nas melhores famílias. É um mal que está muito presente, mas é como uma ferida que precisa ser curada, começando por cada um de nós. https://youtu.be/uou91iyKrvY…
Mc 4,35-41: Quem é este a quem até o vento e o mar obedecem? Pe.Cristóvão svd - XII DOMINGO DO TEMPO COMUM - B. Em Parceria com o canal do Padre Tomas, Caminhando com a palavra: https://youtu.be/dECL6Zy3gfQ
SÁBADO XI DO TEMPO COMUM. PE.Cristóvão, svd - Mt 6,24-34: Não vos preocupeis com o dia de amanhã. https://youtu.be/Fq3HqA4isPk
Mt 6,19-23: Onde está o teu tesouro, aí estará também o teu coração. - O que sugere a leitura de hoje: que o nosso tesouro não seja o que temos, mas o que somos. Cristóvão, svd
QUINTA-FEIRA XI DO TEMPO COMUM Mt 6,7-15: Vós deveis rezar assim. Oração do Pai-Nosso - Repetimos tantas vezes em nosso dia a dia que nem sempre nos damos tempo para meditar sobre suas palavras. A grande novidade desta oração está na primeira palavra. Pois, é a que verdadeiramente dá sentido a todo o resto da oração. Pai. Através do nosso batismo, somos adotados por Deus, através de Jesus. Pe.Cristóvão,svd…
QUARTA-FEIRA XI DO TEMPO COMUM - Pe.Cristóvão svd- evangelho: Mt 6,1-6.16-18: E o teu Pai, que vê o que está escondido, te dará a recompensa. O Evangelho de hoje segue nos ensinando sobre a generosidade. Não só temos que dar, mas temos que saber dar. Não só devemos acreditar, mas estabelecer uma intimidade verdadeira com Deus. Essa intimidade valida nossas ações. Isto nos faz lembrar de uma frase que atribuem a São Vicente de Paulo “fazer o bem não é difícil, difícil é fazer bem o bem. Já sabemos que no mundo de hoje, no meio de tanta corrupção, de gente aproveitando-se dos outros, ser bom é uma tarefa para santo mesmo. Apresentadores de tvs que expõem pessoas simples prometendo uma vida nova, para elas em troca de fazer o povo chorar com sua grande ação, e às vezes não passa de um novo penteado. Charlatões que obrigam as pessoas acreditarem em seus milagres em igrejas de televisão, só para provarem que Deus está ali e em nenhum lugar mais. Mas seu Deus é o dinheiro e fama. Ainda existem pessoas nesse século que por um par de sandálias de dedo, põe a mão no fogo pelo político que lhe visita a cada 4 anos para trocar o chinelo, porque aquele que ela recebeu, já deve está com prego segurando a correia. Ainda tem gente que pega o celular e diz grava isso: eu vou postar minha boa ação no face. E faz um drama com a situação das pessoas. E recebe um montão de likes. Vai pra rua, da um sanduíche, uma sopa e a vida daquelas pessoas segue igual. Gente o que Jesús propõe hoje no evangelho é muito simples. Que não sejamos hipócritas. Que o que fazemos de bem, não seja motivos para engrandecer a nós mesmos. Recordemos o que ele disse: quem quiser ser o primeiro que seja o último; o mais importante, o que serve, o maior, seja como uma criança. Não esqueçamos que o texto de hoje é também uma crítica ao sistema religioso do seu tempo, onde tudo era ritual e preceito. Na na vida tudo era ao contrário. O fundo o evangelho nos convida a resgatar nossa capacidade de sofrer pelos outros e de estender a mão para levantar o caído, sem querer condicioná-lo as nossas exigências. Fazer o bem é um ato natural, que sai da nossa essência humana. Querer tirar proveito de cada ação que fazemos pelos outros é incompatível com nossa condição de cristãos.…
https://youtu.be/0jbwbzNbsNQ - TERÇA-FEIRA XI DO TEMPO COMUM Mt 5,43-48: Sêde perfeitos como o vosso Pai celeste é perfeito. O amor é Salvador, é resgate, e restauração, é renascimento e oportunidade. Sem nenhum romantismo, sabemos que isso é real e que todas as pessoas tristes, amargadas, solitárias, incompreendidas, agressivas, odiosas, São pessoas que tem um vazio enorme Em sua alma; tem vazios que não se pode encher facilmente. Só o amor é a resposta. Nos resta saber que medida temos cada um de nós para dialogar com os que estão vazios deste amor. Pe.Cristóvão, svd…
SEGUNDA-FEIRA XI DO TEMPO COMUM (i). Mt 5,38-42: Eu vos digo: não enfrenteis quem é malvado! Pe.Cristovão svd
Mc 4,26-34: É a menor de todas as sementes e se torna maior do que todas as hortaliças.
IMACULADO CORAÇÃO DE MARIA - O coração de uma mãe sempre bate em sintonia com o coração dos filhos. Lc 2,41-51: Sua mãe conservava no coração todas estas coisas.
Pe. Distorção, svd - Jo 19,31-37: Um soldado abriu-lhe o lado com uma lança e logo saiu sangue e água.
Quinta-feira X do tempo comum: Pe.Cristóvão, svd - Mt 5,20-26: Vai primeiro reconciliar-te com o teu irmão. O evangelho de hoje, nos fala sobre a recosciliação. Um tema espinhoso em nossa vida. Não se trata dos pesos das palavras que consideramos ofensas, mas como está o nosso coração, tanto para recebê-las, como para transmitir-las.…
Pe.Cristóvão svd - Mt 5,17-19: Aquele que praticar e ensinar os mandamentos, este será considerado grande.
TERÇA-FEIRA X DO TEMPO COMUM - Mt 5,13-16: Vós sois a luz do mundo. No YouTube https://youtu.be/QBaC2IAcnWU - Pe.Cristóvão, svd
Pe.Cristóvão svd - Mt 5,1-12a: Bem-aventurados os pobres em espírito. DEUS É QUEM NOS CONSOLA EM NÓS COMPREENDE: https://youtu.be/lyidGiD6g4w
Pe.Cristóvão, svd - o tema dos parentes de Jesus - o reino de Deus: Mc 3,20-35: Satanás será destruído.
Qual é o propósito das coisas que fazemos? No YouTube vídeo: https://youtu.be/JIG_EO1Eh64 - Mc 12,38-44: Esta viúva pobre deu mais do que todos os outros. Pe.Cristovão,svd
Mc 12,35-37: Como é que os mestres da Lei dizem que o Messias é Filho de Davi? - https://youtu.be/c06dsZs50Mw
Pe.Cristóvão, svd - Mc 14,12-16.22-26: Isto é meu corpo. Isto é meu sangue. YouTube: https://www.breaker.audio/amigos-del-verbo/e/88244040
O que acontece conosco depois da norte? - Mc 12,18-27: Ele não é Deus de mortos, mas de vivos - Pe.Cristóvão svd - https://youtu.be/MzfTFHRS2e4
Pe.Cristóvão, svd - Mc 12,13-17: Dai a César o que é de César, e a Deus o que é de Deus.
Lc 1,39-56: Como posso merecer que a mãe do meu Senhor venha visitar-me?
Vídeo no YouTube: https://youtu.be/enFfIPkEN4A
Pe.Cristóvão, svd - vídeo - Mc 11,27-33: Com que autoridade fazes essas coisas? YouTube: vídeo - https://youtu.be/2p5D6bf4e2w
Mc 11,11-26: Minha casa será chamada casa de oração para todos os povos. Tende fé em Deus. https://youtu.be/UKgj7frbIQQ
Pe.Cristóvão, svd. - Evangelho: Mc 10,46-52: Senhor, que eu veja! - No YouTube em vídeo: https://youtu.be/AZ0VBlGqjPE HOMILIA 1. A primeira leitura de hoje é uma exaltação da obra de Deus, de sua criação. Tudo que foi criado pela suas mãos fala da sua glória, do seu poder e da sua bondade; tudo o que foi criado tem um sentido, responde a um porquê, e expressa a beleza de Deus. No Evangelho Marcos relata a cura do cego Bartimeu, quando ele grita, Jesus filho de Davi tem piedade de mim. Jesus não passar adiante sem que o livrasse da sua cegueira. 2. Bartimeu, o mendigo cego, estava sentado a beira do caminho, sem esperanças na vida, abandonado, humilhado; nem sequer podia pedir ajuda por que o faziam se calar. Era mais um excluído sem vez y sem voz na sociedade. Mas Jesus escuta o seu grito, e mesmo aqueles que o fazia um se calar pedem a Jesus que o atendesse ao menos para deixar de Incomodá-los. 3. Atitude do cego do evangelho de hoje é uma verdadeira profissão de fé, na qual reconhece Jesús como messias, descendente de David, esperado por todos, para reinar com justiça. E ainda, todo relato indica que o cego estava esperando Jesus com o coração confiante. Jesus se aproximou dele com uma atitude de diálogo, perguntando o que ele queria. E ainda, Jesus declara que a fé do cego também foi o que o curou. 4. Mas a fé do cego se expressa depois da sua cura, seguindo Jesus pelo caminho. Esse cego que desejou tanto recuperar a vista, poderia ter se dedicado a muitas coisas que poderia que sonhou realizar quando era cego, e portanto, sua reação é simplesmente seguir a Jesus pelo caminho. Sabia que não havia ninguém nem nada mais importante naquele momento para que seus olhos testemunhasse, do que seguir àquele que devolveu-lhe sentido a sua vida, mais do que a vista. 5. No fundo, todos nós temos algum tipo de cegueira, a vantagem de Bartimeu com relação a nós, é que ele sabia da sua cegueira, era consciente dela e por isso foi capaz de clamar ao Senhor que o ajudasse a ver. Nós não somos tão conscientes assim, das nossas cegueiras; pensamos que enxergamos com clareza e por isso julgamos, sentenciamos, apontamos, rotulamos os outros. 6. Assim como nos dizia a primeira leitura que não somos capazes de enxergar a grandeza de Deus por completo, do mesmo jeito não podemos saber tudo o que acontece no coração humano: somente Deus conhece o coração humano e o porque das coisas. Curai-nos senhor das nossas cegueiras do coração.…
Mc 10,32-45: Eis que estamos subindo para Jerusalém, e o Filho do Homem vai ser entregue. Pe.Cristóvão svd https://youtu.be/yslLhBgNuhE
Pe.Cristóvão svd - Mc 10,28-31: Receberá cem vezes mais agora, durante esta vida com perseguições e, no mundo futuro, a vida eterna. Vídeo no YouTube dessa reflexão https://m.youtube.com/watch?v=X26oOFcarfc
Pe. Cristóvão, svd Jo 19,15-34: Mulher, eis aí teu filho. Eis aí tua mãe. Texto: liturgia diária Paulus -2020 e dia a dia com o evangelho 2020.
Jo 20,19-23: Assim como o Pai me enviou também eu vos envio: Recebei o Espírito Santo! Pe.Cristovao, svd
Jo 21,20-25: Este é o discípulo que dá testemunho dessas coisas e sabemos que o seu testemunho é verdadeiro. Pe.Cristóvão, svd
Pe.Cristóvão svd- Jo 21,15-19: Apascenta os meus cordeiros. Apascenta as minhas ovelhas.
Pé.Cristóvão, Svd - Jo 17,20-26: Para que eles cheguem à unidade perfeita. https://youtu.be/t4efsGRij0s
Pe. Cristóvão svd - Leituras: At 20,28-38: Entrego-vos a Deus e à mensagem de sua graça, que tem poder para edificar. Jo 17,11b-19: Para que eles sejam um assim como nós somos um.
Pe.Cristóvão, Svd - At 20,17-27: Contanto que eu leve a bom termo a minha carreira e realize o serviço que recebi do Senhor Jesus. Sl 67, 10-11. 20-21 (R. 33a): R. Reinos da terra, cantai ao Senhor. Jo 17,1-11a: Pai, glorifica o teu Filho. - https://youtu.be/KinCV7RSv0w
Pé.Cristóvão, Svd. - At 19,1-8: Vós recebestes o Espírito Santo quando abraçastes a fé? Jo 16,29-33: Tende coragem! Eu venci o mundo!
Pe.Cristóvão, svd- VII DOMINGO DE PÁSCOA- B - At 1,1-11: Jesus foi levado aos céus, à vista deles. Sl 46,2-3.6-7.8-9 (R.6): R. Por entre aclamações Deus se elevou, o Senhor subiu ao toque da trombeta. Ef 1,17-23: E o fez sentar-se à sua direita nos céus. Mc 16,15-20: Foi levado ao céu e sentou-se à direita de Deus.…
Pe.Cristóvão svd - https://youtu.be/ycxRE5JBhn8 - Jo 16,23b-28: O Pai vos ama, porque vós me amastes e acreditastes.
Pe.Cristovão,svd - https://youtu.be/thm8dNHQYl4 - Jo 15,9-17: Ninguém tem maior amor do que aquele que dá a vida pelos amigos.
QUINTA-FEIRA VI DA PÁSCOA- evangelho do dia: Jo 16,16-20: Vós ficareis tristes, mas a vossa tristeza se transformará em alegria. https://youtu.be/_piJGY3aclQ
Jo 16,12-15: Tudo o que o Pai possui é meu. O Espírito Santo receberá do que é meu e vo-lo anunciará. Pe.Cristovão svd https://youtu.be/FKzDku_QdCE
Jo 16,5-11: Se eu não for, não virá até vós o Defensor. Pe .Cristóvão, Svd https://youtu.be/Xp7XE0mEWfc
Pe.Cristóvão, Svd - Jo 15,26 - 16,4a: O Espírito da Verdade dará testemunho de mim. No YouTube: https://youtu.be/7D_tibN03vE
Pe.Cristovao,svd - 1Jo 4,7-10: Deus é amor. Jo 15,9-17: Ninguém tem maior amor do que aquele que dá a vida pelos amigos.
Pe.Cristóvão, SVD - Jo 15,18-21: Não sois do mundo, porque eu vos escolhi e apartei do mundo. https://youtu.be/NnEvsnvzsh0
Para acessar as imagens mencionadas nessa reflexão acesso este link do YouTube: https://youtu.be/wiowdfan8zw Jo 15,12-17: Este é o meu mandamento: amai-vos uns aos outros. Pe.Cristóvão, svd
Pe.Cristóvão svd. Jo 15,9-11: Permanecei no meu amor para que a vossa alegria seja plena. https://youtu.be/ErzBbMeSabw
Jo 15,1-8: Quem permanecer em mim, e eu nele, produz muito fruto. Pe. Cristóvão svd
Pe. Cristovão svd. Jo 3,7b-15: Ninguém subiu ao céu, a não ser aquele que desceu do céu, o Filho do Homem. https://youtu.be/KLs1Qdu_FEw
Pe. Cristóvão svd - Jo 14,6-14: Há tanto tempo estou convosco, e não me conheces? https://youtu.be/nj7srTAxIik
Evangelho (João 15,1-8) Aleluia, aleluia, aleluia. Ficai em mim, e eu em vós hei de ficar, diz o Senhor; quem em mim permanece; esse dá muito fruto (Jo 15,4s). Pe.Cristóvão svd
Pé.Cristóvão: https://youtu.be/mT8L-nHX4NY
Jo 14,1-6: Eu sou o Caminho, a Verdade e a Vida. https://youtu.be/FW3xQWh0Fbc
Pe.Cristóvão, svd. Jo 13,16-20: Quem recebe aquele que eu enviar, me recebe a mim. https://youtu.be/Jp7G3jxnbd8
Pe.Cristóvão, svd - texto: inspirado em dia a dia com o evangelho, 2020, Paulus. Jo 12,44-50: Eu vim ao mundo como luz.
Pe.Cristóvão, svd. Jo 10,22-30: Eu e o Pai somos um.
Jo 10,1-10: Eu sou a porta das ovelhas. Pe.Cristóvão, svd
Jo 10,11-18: O bom pastor dá a vida por suas ovelhas. https://youtu.be/zyjffdhoUt0
Pe.Cristovão,svd. At 9,1-20: Esse homem é o instrumento que escolhi para anunciar o meu nome. Jo 6,52-59: A minha carne é verdadeira comida e o meu sangue, verdadeira bebida. No YouTube: https://youtu.be/xRjR_jXnA18
At 8,26-40: Aqui temos água. O que impede que eu seja batizado? Jo 6,44-51: Eu sou o pão vivo descido do céu. Pe. Cristóvão svd Visitemos em: https://m.facebook.com/cristovaosvd
Pe.Cristóvão svd. Evangelho e leituras: At 8, 1b-8: Iam por toda a parte, pregando a Palavra. Jo 6,35-40: Esta é a vontade do meu Pai: toda pessoa que vê o Filho tenha a vida eterna. No YouTube: https://youtu.be/q_cks3d4dIc
Pe.Cristóvão Svd. Evangelho: Jo 6,30-35: Não foi Moisés, mas meu Pai é que vos dá o verdadeiro pão do céu.. no YouTube pode assistir o vídeo: https://youtu.be/tXfcaj3o2-I
Jo 6,22-29: Esforçai-vos não pelo alimento que se perde, mas pelo alimento que permanece até a vida eterna. https://youtu.be/eNYNdIRqXfA
Lc 24,35-48: Assim está escrito: o Messias sofrerá e ressuscitará dos mortos no terceiro dia. Pe.Cristóvão svd. https://youtu.be/ySCYzkjkRaQ
Pe.Cristóvão svd. Jo 6,16-21: Enxergaram Jesus, andando sobre as águas. https://youtu.be/sciu_d42nVg
Pe.Cristóvão svd: Jo 6,1-15: Distribuiu-os aos que estavam sentados, tanto quanto queriam. https://youtu.be/bMpzeE08KkI
Pe.Cristóvão, svd. Jo 3,31-36: O Pai ama o Filho e entregou tudo em sua mão.
Pe.Cristovão,svd. Jo 3,16-21: Deus enviou seu Filho ao mundo para que o mundo seja salvo por Ele. No YouTube: https://youtube.com/watch?v=Uer-iQhIBKA&feature=share
Jo 3,7b-15: Ninguém subiu ao céu, a não ser aquele que desceu do céu, o Filho do Homem. https://youtu.be/lywR_7UAYPU
Pe.Cristóvão svd. Jo 3,1-8: Se alguém não nasce da água e do Espírito, não pode entrar no Reino de Deus. Áudio extraído do vídeo que você pode assistir nesse link: https://youtu.be/0UAn29NH2mo
Pe.Cristóvão svd/ Jo 20,19-31: Oito dias depois, Jesus entrou.
Pé.Cristóvão, Svd. Mc 16,9-15: Ide pelo mundo inteiro e anunciai o Evangelho. No YouTube: https://youtu.be/GDX9a7bMCqc
Pe.Cristóvão svd. Evangelho: Jo 21,1-14: Jesus aproximou-se, tomou o pão e distribuiu-o por eles. E fez a mesma coisa com o peixe. Para acompanhar no youtube alce-se aqui: https://youtu.be/09KjXL_nifg
Lc 24,35-48: Assim está escrito: o Messias sofrerá e ressuscitará dos mortos no terceiro dia. https://www.youtube.com/watch?v=YIiN5ZRzp1M. Pe. Cristóvão, svd
Pe.Cristóvão, svd. Evangelho de Lc 24,13-35: Reconheceram-no ao partir o pão. No YouTube: https://youtu.be/hN1_DjGrl2E
Pe.Cristóvão svd. Jo 20,11-18: 'Eu vi o Senhor!'; e contou o que Jesus lhe tinha dito. Assista ao vídeo no YouTube clicando no endereço: https://youtu.be/l7a39uU8pM4
Mt 28,8-15: Ide anunciar aos meus irmãos que se dirijam para a Galileia. Lá eles me verão. Pe.Cristóvão, svd
Sábado santo: Mc 16,1-7: Jesus de Nazaré, que foi crucificado, ressuscitou. Pe.Cristovão,svd
Jo 13,1-15: Amou-os até o fim. Instituição da eucaristia, do sacerdócio e mandamento do amor: celebração do lava-pés. Pe.Cristóvão, svd
Pe.Cristóvão svd. Isso: https://www.youtube.com/watch?v=CgqKWc1Ywmg
Pe.Cristóvão svd. Jo 13,21-33.36-38: Um de vós me entregará... O galo não cantará antes que me tenhas negado três vezes.
Segunda opção: Jo 12,1-11: Deixa-a; ela fez isto em vista do dia de minha sepultura.
Pe.Cristóvão, svd. Jo 12,1-11: Deixa-a; ela fez isto em vista do dia de minha sepultura.
Pe.Cristóvão, svd. Mc 14,1-15,47: Procuravam um meio de prender Jesus à traição, para matá-lo.
Jo 11,45-56: E também para reunir na unidade os filhos de Deus dispersos. Você também pode ouvir esse episódio no https://youtu.be/h_dTHSVoZ0A. Pe. Cristóvão svd.
Pe.Cristóvão svd. hoje quero começar esta reflexão falando sobre a primeira leitura, do livro de Jeremias, que diz: Jeremias 20,10-13: O Senhor está ao meu lado, como forte guerreiro. A oração de Jeremias denuncia a situação de perseguição na qual o profeta assinala a maldade e a infidelidade do povo. Ao mesmo tempo é uma declaração da confiança e a segurança em Deus. Jeremias anuncia a esperança para quem se converte de coração. No evangelho hoje, Jo 10,31-42: conhecemos o tumulto que se formou ao redor de Jesus, depois que ele falou abertamente quem era ele para os judeus. Também Jesus, assim como Jeremias, tem que enfrentar seus adversários. A tensão com eles vai crescendo a ponto de querer lapidar Jesus por “blasfemo”. A ele foram atribuídas faculdades que só pertencem a Deus. Contudo, Jesus continua a confrontá-los: por qual das suas obras ou suas palavras vão apedrejá-lo? Ele convida a examinar se o que ele faz não é vontade de Deus. Sem dúvida que o confronto com as autoridades religiosas é porque Jesus com suas palavras e seu testemunho desmascarou a manipulação religiosa e a exploração econômica a que foi submetido o povo numa parceria espúria com o império Romano. Nesse contexto e pandemia, no Brasil temos a sensação de que pararem que morrer, para uma grande parcela da população é algo aceitável pelo governo, pois é mais barato enterrar pessoas do que cuidar da saúde deles. Quem se atreve a fazer esta realidade visível, sofre todo tipo de perseguição. Não adianta apenas acusar o governo pela falta de preocupação com a vida, mas é preciso saber quem escolher para governar o país. Porque não só uma vez na historia, pagamos o preço pelas escolhas que fazemos. Perdoai, ó Deus, nós vos pedimos, as culpas do vosso povo. E, na vossa bondade, desfazei os laços dos pecados que em nossa fraqueza cometemos. Por nosso Senhor Jesus Cristo, vosso Filho, na unidade do Espírito Santo.…
Pe.Cristóvão svd. 25 DE MARÇO Lc 1,26-38: Eis que conceberás e darás à luz um filho. Nada é impossível para Deus. É o que Este texto nos fala, do Poder de Deus manifestado no seio da Virgem Maria, quando concebeu Jesus. Momento sublime em que o Filho de Deus escolhe um pequeno espaço deste mundo, para se tornar um de nós. É muito gratificante poder contemplar este mistério do amor divino: porquê revela um maravilhoso mistério em que Deus é o ser humano se unem, mas com um desejo tão grande que termina revelando como dever ser o verdadeiro homem, e a real presença de Deus, fazendo-se pequeno no ventre de uma mulher desta terra. O anúncio do Anjo mostra a delicadeza de Deus com Maria, e com toda a humanidade, Como se estivesse fazendo com todos os seus filhos, já que aquele era o momento de revelação e de escolha, com uma sua livre resposta. Esse texto bíblico destaca a figura da mulher, através de Mari: já que Deus não quis abrir mão de sua maternidade para realizar o seu plano de salvação, e no diálogo do anjo com ela, Podemos notar essa delicadeza de Deus com a sua criatura escolhida. Ao foi apenas uma ordem de Deus, uma imposição: através da resposta de maria o anjo vai orientando a sua decisão: Bendita porquê foi escolhida a força do espírito te cobrirá: Não temas maria: E maria responde eis-me aqui Que seja feita a vossa vontade. Seu sim é uma decisão livre: Ele faz um intercâmbio generoso entre a humanidade e sua divindade, escolhendo uma mulher para cumprir o que já havia afirmado desde a criação: à sua semelhança nos fez; porém pela sua vinda ao mundo habita em nossa carne por meio do seu filho e concede a todos nós, o direito de ser chamados filhos de Deus. A saudação do anjo a Maria, é a resposta de Deus, ao clamor de seu povo, que havia perdido todas as esperanças nas forças humanas, para alcançar a justiça, o direito, a dignidade e a paz, diante da crueldade dos poderes do mundo. A virgem Maria é representante da esperança do povo de Israel e também nossa intercessora; é bendita entre as mulheres porque o fruto do seu ventre, é também fruto da nossa esperança, mas, acima de tudo não foi escolhida por nenhuma autoridade humana, como ouvimos na primeira leitura: é um sinal que Deus impõe ao mundo, para que por meio de seu seio virginal, deixe entrar no mundo aquele que veio para renovar tudo o que já não corresponde a vontade de Deus. Vivemos em tempos sombrios, de incertezas e medo a tantas ameaças a vida humana. Justamente na festa de hoje, o anjo Gabriel tranquiliza nossa senhora dizendo: não temas, o Senhor está contigo. Lhes proponho hoje, olhar para seus seres queridos, assustados com essa pandemia, e dizê-lhes: não temas, o senhor está contigo. Ele cumpre as suas promessas, por isso, não estamos sozinhos. Santa Maria, mãe de Deus, rogai por nós que recorremos a vós.…
Pe.Cristóvão, svd: Jo 8,21-30: Quando tiverdes elevado o Filho do Homem, então sabereis que eu sou. Hoje temos algumas leituras bastante referenciais uma a outra. Na primeira leitura de Nm recorda que no meio da incerteza, o povo começou a duvidar de Deus e da sua promessa de uma terra prometida, diante das dificuldades, do cansaço e dos grandes desafios d caminho. Como se não bastasse isso piora ainda mais, pois são atacados por serpentes venenosas como castigo por haver duvidado. A dúvida é uma das coisas que mais desviam as pessoas de um propósito: é inclusive, uma das tentações que Jesus sofreu no deserto: O diabo, queria que ele renunciasse à dor e a fome, agindo com poderes extraordinários, para desistir daquilo que veio realizar. Portanto essa caminhada do povo de Israel durante quarenta anos, é o que mais dá sentido a nossa caminhada quaresmal, pois, nos desafia a ficar firmes na fé, na esperança e no amor a Deus, mesmo sabendo que a cruz é inevitável. Deus manda que Moisés levante uma serpente de bronze no deserto: quem olhasse para ela, ficaria curado do veneno das cobras, como sinal do seu perdão. Estaria Deus autorizando um ritual de idolatria a uma imagem? E por sinal, imagem de um animal?. Aqui encontramos algo bem interessante: Porque Deus mandou colocar uma imagem de uma serpente: Porque quando somos capazes de olhar cara o que representa nossas dores e sofrimentos, aquilo se torna nosso símbolo de vitória. Foi também o que ocorreu com a cruz de Cristo. O que antes era o símbolo da condenação, em cristo tornou-se sinal da nossa salvação. Antes de Jesus, quem olhava para a cruz, dirigia insultos: depois de Jesus, reconhecimento das causas de nossas dores: No evangelho, outra vez aquela pergunta sobre a identidade de Jesus: “Quem és tu?”, perguntaram-lhe eles então. Jesus respondeu: “Exatamente o que eu vos declaro. Antes havia afirmado: Porque, se não crerdes o que eu sou, morrereis no vosso pecado”. E com outras palavras diz que, quando levantardes o filho do homem, sabereis. Assim, revelando sua identidade, Jesus revelava também a sua missão. Isto era o que os fariseus estavam esperando para soltar a sua furia contra Jesus. Pois ao usar esta palavra sou, recorda o nome Javé, que ao enviar Moisés ao Egito para libertar o povo da escravidão, lhe ordena: que que eu sou é quem está te enviando. A partir daí Jesus já precisava tomar muito cuidado, já tinham elementos suficientes para condená-lo: não só afirma ser o filho de Deus como fala como se fosse Deus. Isto constituía a partir da lei, uma grande blasfemia, segundo os fariseus. Numa sociedade como a nossa, onde se busca desenfreadamente os prazeres da vida, falar da cruz e entrega de vida, não parece fazer muito sentido. Porém, contemplar Jesus no alto da cruz, entregando sua vida por amor a nós todos não é um ato de super valorização da dor e do sofrimento, mas um reconhecimento do amor de um Deus que é puro amor, misericordia, proximidade e solidariedade com seus filhos e filhas. Cruz de Jesus recorda que a morte pode ser vencida. No meio das dores e dos sofrimentos, hoje hoje podemos dizer como São Paulo, tudo posso naquele que me fortalece. O eu sou de Jesus é o reconhecimento da presença do pai que nos ama e do espirito que nos da a vida.…
Pe. Cristóvão, svd. A mensagem central da palavra de Deus de hoje é a liberdade. Jo 8,31-42: Se o Filho vos libertar, sereis verdadeiramente livres. A primeira leitura de hoje é como um marco, uma bandeira sobre a liberdade, que orienta a não se inclinar diante dos ídolos, tanto dos antigos como dos modernos,; convida para a liberdade de sobre sua própria existência, Ser fiel a si mesmo, a própria consciência de não ceder as ameaças dos maus, inclusive se isto supõe pagar um preço alto, incluindo o sacrifício da própria vida. No Evangelho Jesus nos mostra o núcleo e o sentido da verdadeira liberdade. Ser livre na concepção cristã é amar a tudo o que pode ser bom para os nossos instintos, nosso prazeres individuais, mas ruim para a vida humana e para a vida em geral: oposição a escravidão. Ser dominados por uma cegueira e surdez, ou insensibilidade sobre os efeitos das nossas ações é ser Escravo o dependente, do que mantém roubada nosso ser livre: ou seja quando a nossa vida é conduzida pela vontade de outros, isto é ser escravos. Sempre existiram. Nomeio de nós formas brutais da escravidão, pelas quais o ser humano é reduzido a Categoria de objeto, O coisa de alguém. Mesmo que siga existindo, infelizmente, graças a Deus Há também um amplo consenso que Um amplo consenso de que esta forma absurda de tratar o ser humano precisa acabar: no evangelho de hoje Jesus dá uma dica de como fazer isto: com a verdade é reconhecendo que ele é o filho de Deus que veio nos libertar dessa escravidão. O ser humano precisa reconhecer que não é possível manter a sua existência por muito tempo, enquanto não abandonar certos hábitos que matam: O vício a substâncias tóxicas O prazer do corpo sobre o sofrimento alheio. Colocar suas prioridades pessoais acima do bem comum, como por exemplo, ideologia política, religiosa ou esportiva: Você teve está pensado mas o queniano tem a ver com o evangelho de hoje? Ora, observe então o que está acontecendo: Todo dia de jogo morte alguém assassinado por causa do fanatismo esportivo: todo dia morre gente por causa do fanatismo religioso em algum lugar do mundo: Aqui no Brasil, estão morrendo mais de 3 mil pessoas por dia por COVID porquê o presidente manda o povo para as ruas e não usar máscaras: O evangelho de hoje nós diz, conheçam a verdade é ela vos libertará: Aquele que comete pecado é escravo, nos diz Jesus, e também só a verdade vos fará livres. É uma tarefa que requer escutar e acolher essa palavra verdadeira que Deus nos comunica em Jesus. Onde vai parar tudo isso? Jesus tem piedade dos inocentes que não conseguem nem podem se defender das consequências dos escravos da maldade.…
Jo 8,1-11: 'Quem dentre vós não tiver pecado, seja o primeiro a atirar-lhe uma pedra.' https://youtu.be/u8b7efjmg6I Também pelo YouTube:
Jo 12,20-33: Se o grão de trigo cair na terra e morrer, produzirá muito fruto. Pe.Cristóvão, svd. YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=c0Y1nV669aI Instagram: @cristovaosvd. Facebook: cristovaosvd
Olá caríssimos irmãos e irmãs, que a Graça de Deus vos encontre bem. Apesar de tanta noticia ruim, tanto sofrimento causado pelo coronavirus. Hoje celebramos a solenidade de São José, esposo de da Virgem Maria. Neste tempo de penitencia quaresmal, a igreja abre um parêntese, para honrar aquele que em sua humildade, como ser humano, podemos encontrar virtudes tão valiosas para toda a humanidade. Tudo começou a muito tempo atras, quando Deus prometeu a David, através do profeta Nathan, que consolidaria a sua descendência e seu trono.. E assim visivelmente se Cumpriu esta promessa, séculos depois. Pois enquanto os reis do reino do Norte, o Reino de Israel, não conseguia consolidar uma dinastia, o reino do Sul, o de Judá, conseguiu por várias gerações. Assim foi como se estabeleceu A dinastia Davídica Por meio de seus descendentes, por muitos anos. Mas, a profecia acabou sendo interrompida por causa de um terrível acontecimento chamado exílio. Desterrados para a Babilônia, os hebreus viram como Seus sonhos e planos se derrubavam. O templo foi profanado, o rei levado como escravo, a terra, antes prometida, abandonada. Tudo era devastado por Nabucodonozor. Mas, Deus havia dito que a dinastia de Davi não cairia, portanto parecia que os acontecimentos estavam desmentindo a palavra de Deus. Qual o sucessor de David poderia ser chamado rey no meio de tanta humilhação no desterro? Tudo parecia está sepultado de baixo das montanhas de escombros e destruição. Por isso, podemos compreender, porque Jesus através de José é descendente de David, pois José é parte dos que regressaram do exílio. Claro, que o reino naquela época, ficou no sonho do povo. Assim podemos entender, porque a chegada de um salvador, messias, era tão vinculada a memória de David. Ainda mais, porque o povo voltou a viver em situação de domínio de outro império muito cruel, o império romano. A chegada de um rei era urgente. E, séculos depois, do exílio, surge um homem, chamado José, cujo primeiro título nos evangelhos é descendente de Davi. José É aquele que através dele Deus continua cumprindo a sua palavra. Se A José é atribuído o direito hereditário pelo menos só no nome e descendência ao reinado de Davi, José por direito poderia ser Rei, se por via de dúvidas o povo conseguisse essa quase impossível tarefa. Portanto ninguém sabia onde estava a nobreza de José. Ele com sua vida humilde, oculto aos olhos do mundo e de seu próprio povo, através dele Deus manifestaria sua incrível fidelidade a humanidade. É modelo de pai, porque escutou a voz de Deus e fez a sua vontade, para que seu filho cumprisse a sua missão. Sua missão na História da Salvação Humana é das mais importantes: dar um nome a Jesus e fazê-lo descendente de David, necessário para que as profecias se cumprissem. Que nestes dias de tanta dor, pelas perdas de tantos seres humanos, que se despedem de seus pais, filhos e mães, avós, amigos, que São José nos ajude a superar tanta dor em nossas famílias. Rogai por nossas famílias São José. Rogai a Deus por nós. Amem.…
Pe. Cristovão, svd. Jo 5,31-47: Jo 5,31-47: Se eu der testemunho de mim mesmo, meu testemunho não vale.
Lc 6,6-11: Observavam, para verem se Jesus curaria em dia de sábado. Audio e dição Pe.Cristóvão, svd Texto: Portal Claret. Música: Vou cantar seu amor.
Mt 25,1-13: O noivo está chegando. Ide ao seu encontro. Música: Missa De Angelis de Adoration Of The Cross. Áudio e edição: Pe.Cristóvão,Svd Texto: Portal Claret e dia a dia com o evangelho - Paulus.
Jo 1,45-51: Aí vem um israelita de verdade, um homem sem falsidade. Áudio e edição: Pe.Cristovao,Svd Música: vou cantar seu amor: Pe. Fábio de Melo Texto: Portal Claret.
Mt 19,16-22: “Se você quer ser perfeito, vá, venda seus bens, doe aos pobres, e terá um tesouro nos céus. Música: Eliana Ribeiro: Ninguém explica Deus Áudio e edição: Pe.Cristóvão,Svd Texto: portal Claret e Dia a dia com o evangelho, Paulus
Lc 1,39-56: Como posso merecer que a mãe do meu Senhor venha visitar-me? Música: Señora Del Camino de Red Juvenil Ignaciana - áudio e edição m: Pe. Cristóvão, svd - texto: dia a dia com o evangelho - Paulus.
Pe. Cristóvão,svd Mt 19,13-15: Deixai as crianças, e não as proibais de virem a mim, porque delas é o Reino dos Céus.
Mt 18,21-19,1: Não te digo até sete vezes, mas até setenta vezes sete. Gregorian Chant: Illumination peaceful. Solitudes Áudio e edição: Pe. Cristóvão, Svd Texto: Dia a dia com o evangelho, Paulus e Portal Claret.
Mateus 14,22-36: Mas Jesus logo lhes disse: "Tranqüilizai-vos, sou eu. Não tenhais medo!" - : Música: Louvor Do Senhor E Criador (Salmos 91;92) de Monges Beneditinos Mosteiro Da Ressurreição . Texto: Dom total e dia a dindin o evangelho: Paulus. áudio e edição: Pe.Cristovão, svd
Mt 14,13-21: Todos comeram e ficaram satisfeitos. áudio e edição: Pe.Cristovao, ave - música: Páscoa jovem: cinco panes e dos peces. TextoS: dia a dia com o evangelho: Paulus.
Mt 14,1-12: Herodes mandou cortar a cabeça de João. Vieram os discípulos e foram contar tudo a Jesus. Áudio e edição: Pe.Cristovao, svd - texto: portal Claret e dia a dia com o evangelho: Paulus
Mt 13,54-58: Não é ele o filho do carpinteiro? Então, de onde lhe vem tudo isso? Áudio e edição: Pe.Cristóvāo,SVD’s. Música: Diego Fernande: eu não menesqueço
Mt 13,47-53: Recolhem os peixes bons em cestos e jogam fora os que não prestam. - Áudio e edição: Pe.Cristóvão, svd - texto: Día a dia com o evangelho - Paulus - música: credo III DAN GIBSON,S solitudes, Illumination peaceful Gregorian chants.
Mt 13,31-35: O grão de mostarda torna-se uma árvore, de modo que os pássaros vêm e fazem ninhos em seus ramos. Audio e edição: Pe.Cristovao, svd Musica: salmo de la creación: congregación María de Jesus. Oraciones y alabanzas
Mt 13,44-52: Ele vende todos os seus bens e compra aquele campo. Música: Cantos Gregorianos Católicos - CD Illumination [Gregorian Chants] - Áudio e edição: Pe.Cristovao,svd - texto: dia a dia com o evangelho: Paulus.
Mt 20,20-28: Vós bebereis do meu cálice. - áudio e edição: Pe.Cristóvão, svd música: cantos gregorianos, CD iluminação - gregoriano chanta.
Mt 13,18-23: Aquele que ouve a palavra e a compreende. Esse produz fruto. - Música: Cantos Gregorianos Católicos - CD Illumination (Gregorian Chant). Texto: portal Claret. Edição e áudio: Pe. Cristovão, svd
Áudio e edição: Pe.Cristovao, svd - Mt 13,10-17: A vós foi dado o conhecimento dos mistérios do Reino dos Céus. Sementes que me deste - Coral Palestrina - texto; dia a dia com o evangelho- Paulus
Jo 20,1-2.11-18: Mulher, por que choras? A quem procuras? - Áudio e edição: Pe.Cristovao, svd - música: Madalena - Jorge Trevisol e Karla Fioravante.
Mt 12,46-50: E, estendendo a mão para os discípulos, Jesus disse: 'Eis minha mãe e meus irmãos. Música: Pentatonix: Mary did You Know. Edição e áudio: Pe.Cristovao, svd.
Mt 12,38-42: No dia do juízo, a rainha do Sul se levantará contra essa geração. - áudio e edição: Pe.Cristovao, svd - música: Here I Am, Lord de John Michael Talbot.
Mt 13,24-43: Deixai crescer um e outro até a colheita. - Música: All that se há e: Gary Aut. Áudio e edição: PE.Cristovao, svd.
Áudio e edição : Pe.Cristovao, svd - Mt 12,14-21: E ordenou-lhes que não dissessem quem ele era, para se cumprir o que foi dito. Música: Maranatha Praise Strings - You Are My Dwelling Place .
Mt 12,1-8: O Filho do Homem é senhor do sábado. Áudio e edição: Pe.Cristovao, svd - Música: Sacramento da Comunhão: Música neste vídeo Música: Sacramento da Comunhão (feat. Ana Lúcia, Dalvimar Gallo, Eugênio Jorge & Ziza Fernandes e Nelsinho Corrêa. Texto: dia a dia com o evangelho: Paulus.
Mt 11, 25-27: eu te louvo oh pai, senhor do céu e da terra porque escondeste estas coisas aos sábios e entendidos e as revelastes aos pequeninos. Música: Pe.Fabio de Melo. Viver pra mim é Cristo.
Áudio e edição: Pe.Cristovao, svd- texto: Dia a dia com o evangelho: Paulus. Música: MARCA DA VITÓRIA - TONY ALLYSSON
Mt 10,34-11,1: Não vim trazer a paz, mas sim a espada. - Música: Vida Reluz: Deus imenso. Edição e áudio: Pe.Cristovão,svd
Mt 13,1-23: O semeador saiu para semear. Música: coral Palestina. Texto: dia a dia com o evangelho: Paulus- edição: Pe.Cristovão, svd
Mt 10,16-23: Não sereis vós que havereis de falar, mas sim o Espírito do vosso Pai. Música: Eliana Ribeiro: se comoreendesses Pe.Cristovao, svd
QUINTA-FEIRA XIV DO TEMPO COMUM Mt 10,7-15: De graça recebestes, de graça deveis dar! PE. CRITOVAO,SVD Caríssimos irmãos e irmãs, continuamos com esta a reflexão, da profeta Oséias e também do evangelho de Mateus sobre o envio dos apóstolos. Os textos de hoje, nos fazem pensar sobre que imagem criamos de Deus, a partir de nossas próprias experiências de fé. Muitos de nós dizemos que Deus é amor, mas, nos ensinaram que ele é amor, a partir do novo testamento, porque Jesus em seu novo mandamento, apresenta-o especialmente num contexto de misericórdia. É certo que Jesus revelou a misericórdia do pai, mas esta era também a sua missão: regatar a confiança do seu povo em Deus, não como aquele do olho que tudo vê e está pendente das nossas faltas, mas, um Deus que é capaz de sofrer por nós. O antigo testamento de um modo geral, foi interpretado por muito tempo, com a projeção de um Deus castigador, ressentido, colérico, vingativo, rancoroso. Um personagem que nos aproxima mais do temor do que do amor. Era chamado, Deus dos exércitos, todo poderoso, etc. Porém, se observarmos bem, são textos que falam mais das más atitudes humanas que da natureza de Deus. O texto de hoje, do profeta Oséias, segue contrapondo esta imagem tão negativa de Deus. A primeira leitura de hoje contém uma das mais belas expressões do amor de Deus pela humanidade. “Quando Israel era criança, eu já o amava, e desde o Egito chamei-o meu filho. Quanto mais eu os chamava, tanto mais eles se afastavam de mim; Ensinei Efraim a dar os primeiros passos; tomei-os em meus braços, mas eles não reconheceram que eu cuidava deles. Eu os atraía com laços de humanidade, com laços de amor; era para eles como quem leva uma criança ao colo e rebaixava-me a dar-lhes de comer. Neste texto Deus revela-se, não só como um pai amoroso, com o coração ardente e sofrido, por causa da indiferença de seus filhos, mas, como uma mãe que protege e alimenta seus filhos. Uma mensagem que supera uma interpretação relacionada com o poder e assume uma característica amorosa. Muitos, no tempo de Jesus afastaram-se da religião, exatamente porque a mensagem que lhes chegava aos ouvidos era de um olhar equivocado sobre Deus. Uma fé cheia de proibições, regras excessivas; matava-se em nome da lei de Deus e pouco se falava de paz, de dignidade, de reconciliação e misericórdia. Jesus envia seus discípulos como se eles tivessem que nadar contra a corrente: Em suas instruções, estão o modelo de vida de todo cristão. Anunciar a chegada do Reino de Deus; curar os enfermos; ressuscitar os mortos, purificar os expulsar os demônios; ser Mensageiros da paz. Dedicar a vida aos outros sem esperar algo em troca; Não somente com palavras, mas também com obras eles se poriam a serviço do Reino. Onde a vida fosse defendida, restaurada ou garantida, aí estaria acontecendo o milagre do Reino, cuja presença seria historicamente perceptível. A vida de Jesus é o ponto de referência da ação do apóstolo. A fidelidade à missão acontece na medida em que realmente Jesus continua atuando na pessoa de seus enviados. Quem rejeita esta mensagem, é porque está comprometido com a morte e o sofrimento da humanidade: por isso o evangelho termina lembrando a destruição de Sodoma e Gomorra, como exemplo do fim daqueles que se negam ao caminho do bem. Senhor, Deus da vida. Livrai-nos da ingratidão, de não reconhecer a tua proteção, teu amor e cuidado sobre nós. Fazei-nos mais conscientes de que não somos nada sem a tua presença, tua paz, e tua proteção. Amém.…
Mt 9,32-38: A Messe é grande, mas os trabalhadores são poucos. Pe.Cristovao, svd - Texto: Portal Claret
Áudio e edição: Pe.Cristovao, svd. Texto: portal Claret. Mt 9,18-26: Minha filha acaba de morrer. Mas vem, impõe tua mão sobre ela e ela viverá.
SÁBADO XIII DO TEMPO COMUM Pe.Cristóvão,svd Mt 9,14-17: Por acaso, os amigos do noivo podem estar de luto enquanto o noivo está com eles? Hoje o evangelho está cheio de simbologias que enriquecem e amadurecem nossa fé. Nos fala sobre a prática do jejum em três escalas: dos fariseus, dos discípulos de João Batista e dos discípulos de Jesus. Neste sentido é uma crítica aos rituais vazios que já não transmitiam a ação de Deus para o povo. Os discípulos de Joao querem saber porque os discípulos de Jesus não jejuam, pois era comum entre seguidores de algum mestre espiritual esta prática. Mas Jesus quer desvincular o jejum de um simples ritual e devolver seu sentido de prova espiritual, onde as necessidades do corpo não deveriam ser mais fortes que a nossa capacidade de fé. Pelo que podemos entender, Jesus não nega a importância dessa pratica, mas sugere que ela deve ser feita para dar fortaleza a grandes decisões da vida, como nas suas tentações no deserto, onde jejuou 40 dias, antes de ser levado à cruz. O problema aqui não é tanto o jejum em si, mas a novidade do reino de Deus. Muitos jejuavam clamando a Deus para que enviasse o messias para salvá-los de tantos sofrimentos. O povo de Israel vivia em função dessa esperança. Se o jejum é um sacrifício de expiação para pedir algo a Deus, o que foi pedido já foi concedido: por isso Jesus usa o exemplo do noivo. Se a noiva jejua para que Deus lhe dê um bom esposo, o sacrifício acabou, pois ele já chegou. Vinho novo e vinho velho, cada um em seu devido lugar, para saber degustar a riqueza de cada um. Jesus não nega a sabedoria do antigo testamento, que deu origem a essas práticas rituais, mas, elas eram uma preparação de sua chegada. A partir dali, o vinho novo é mais importante, pois não bastam só as pratica religiosas, mas uma renovação do modo de viver de todos. O que Jesus nos deixa de mensagem para hoje nesse evangelho é: O passado, é fato, tem sim suas funções, as quais devem ser respeitadas, pois uma pessoa que não aprende com sua própria história é alguém fadado a “bater a cabeça sempre na mesma quina”. Porém, não basta ser fiel à história, mas deixar de ser vítima dela e construir nova história. Para isso ele nasceu, morreu e ressuscitou por nós: para inaugurar uma nova historia para a humanidade.…
Áudio e edição: Pe.Cristovao, svd - Mt 9,1-8: A multidão glorificou a Deus, por ter dado tal poder aos homens. Música: Adoramus Te, O Christe de Taizé. Texto: dia a dia com o evangelho: Paulus
Áudio e edição: Pe.Cristóvão, svd - música: Pe.Matias e Mari: te necessito. Texto Portal Claret.
Mt 8,23-27: Levantando-se, ameaçou os ventos e o mar, e fez-se uma grande calmaria. Áudio e edição : Pe. Cristóvão,,svd Música: Confidianmo in te II: Figli Del DIvino Amore. Texto: http://blogs.diariodonordeste.com.br/egidio/evangelho-de-hoje-mt-823-27-4/ Saber e confiar em que Jesus está sempre perto de nós são uma grande garantia para que possamos enfrentar as tempestades que nos abalam. Por isso, o Evangelho da tempestade acalmada nos leva a refletir sobre o grau de confiança que temos na presença de Jesus na barca da nossa vida. A nossa fé é o termômetro, portanto, o que está à nossa vista, o que consigamos tocar não é sinal de fé, precisamos ir mais além, mesmo que nada comprovemos. Não conseguimos ver Jesus literalmente, mas sabemos que Ele está muito perto de nós e age na nossa vida. Mesmo que às vezes venhamos a nos angustiar necessitamos ter consciência de que Ele está conosco, aparentemente “dormindo”, mas tem conhecimento de tudo o que se passa conosco. Quando damos lugar a Jesus na barca que nos abriga, cedemos também a Ele autoridade para intervir e agir em nós em todos os momentos. É importante que também saibamos clamar com confiança, pois Ele espera de nós a expressão do nosso desejo, o nosso apelo e a nossa súplica: “Senhor, salva-nos, pois estamos perecendo!” O nosso clamor é um sinal de humildade e reconhecimento da nossa incapacidade, por isso é esta a oração que devemos fazer nos momentos de sufoco. De uma maneira teológica nós sabemos que a barca é a sua Igreja que navega no mar do mundo. Como Igreja, nós sabemos que existe um chefe supremo, aqui representado pelo Santo Padre, o Papa, que, inspirado pelo Espírito Santo não a deixará afundar, mesmo passando pelas dificuldades e perseguições do mar revolto do mundo. Santo do Dia…
Áudio e edição: Pe.Cristóvão, svd - Mt 16,13-19: Tu és Pedro e eu te darei as chaves do Reino dos Céus. Músicas: Eu te levantarei: Frei Gilson e Espírito Santo, Fernanda de Paula. Texto: dia a dia com o evangelho: Paulus.
Mt 8,5-17: Muitos virão do Oriente e do Ocidente, e se sentarão à mesa junto com Abraão, Isaac e Jacó. Audio: Pe.Cristovao, svd. Texto: o evangelho dia a dia: Paulus. Música: JESED: yo no soy digno.
Mt 7,21-29: Nem todo aquele que me diz, Senho, Senhor!, entrará no reino dos céus. Pe.Cristovao,svd - música: Chill Instrumental [Non Copyrighted Music]
Áudio e edição: Pe.Cristovao, svd. Mc 16,9-15: Ide pelo mundo inteiro e anunciai o Evangelho. Música: Juninho Cassimiro: Teus planos. - Mc 16,9-15: Ide pelo mundo inteiro e anunciai o Evangelho. O evangelho de hoje, fecha de modo sucinto a oitava de páscoa. Dentro da liturgia da igreja, os oito dias após o domingo de ressurreição, é como um domingo estendido, um domingo de oitos dias, para contemplar toda a experiência do ressuscitado. - Marcos faz um recorrido em todos os acontecimentos desses oito dias e destaca os mais relevantes que comprovam a ressurreição de Jesus. - Do encontro com Maria Madalena, com os discípulos no caminho para Emaús e sua aparição aos onze, depois que o reconheceram ao repartir o pão. - É importante destacar neste episodio do evangelho a maneira como marcos relata estes acontecimentos. Quando fala de Maria Madalena, dá algumas informações sobre quem era aquela mulher. A que Jesus havia expulsado 7 demônios. - Não há em nenhum escrito que Maria Madalena tenha sido possuída por algum demônio. Esta linguagem é algo sugestivo. Um modo de dizer que ao conhecer a Jesus, Maria Madalena encontrou a felicidade nele. O numero sete, representando totalidade, como perdoar 70x7, = a perdoar sempre, significa para Maria Madalena esta afirmação, aquela de quem Jesus expulsou todos os males de as vida. - No evangelho de hoje, Jesus também faz um envio: ide por todo o mundo e anunciai o evangelho a toda criatura: Cada vez que o ressuscitado se encontrava com alguém, ao acreditar, ele o enviava para anunciar. A Madalena diz: vai e avisa aos outros. Aos discípulos de Emaús, pede para que voltem a Jerusalém para anunciar que ele está vivo. - Basicamente, a missão de cada cristão é essa. Anunciar que Jesus está vivo. Não só com palavras, más com um gesto concreto de ir ao encontro do outro e levar a sua certeza de que todo bem, toda alegria, toda solidariedade, toda luta pela vida, representa Jesus ressuscitado que age em nós. Ele vive em nós e espera ser levado aos demais. Que tenhamos a certeza de que nestes tempos tão difíceis, Jesus não está assistindo de braços cruzados o sofrimento alheio. Ele está presente em cada ser humano com estratégias de proteção e cuidado com vida do próximo. Não pense que o diabo está sendo vencedor em tudo isto. Nunca a nossa fé foi tão autentica, como nos momentos de dificuldades. Nesses dias me enviaram uma charge (imagem), onde Jesus estava sentado com o diabo numa mesa: o diabo dizia: com o covid - 19 em fechei todas as igrejas: Deus porém lhe respondeu: estás muito equivocado. Com o covid - 19 eu abri uma igreja em cada família. Então não perca sua confiança em Deus. Louvado seja nosso senhor Jesus Cristo.…
Áudio e edição: Pe.Cristovao,svd. Música Valmir Alencar. Lc 24,35-48: Assim está escrito: o Messias sofrerá e ressuscitará dos mortos no terceiro dia.
Áudio e edição: Pe.Cristovão, svd. Música: Thiago Brado - Toca-me. Jo 10,31-42: Procuravam prender Jesus, mas ele escapou-lhes das mãos. Observando as leituras de hoje, me faz lembrar algo que já escutei várias pessoas dizerem: se Jesus voltasse hoje, seria crucificado e maltratado com muito mais crueldade que naquele tempo em que foi crucificado. Qual é a novidade em tudo isto: todos já sabemos que o ser humano parece que não tem jeito. Quantas chances Deus já nos deu para? Quantas vezes ele advertiu o homem de suas maldades com gestos concretos e abstratos: um dos mais concretos foi a morte do seu próprio filho na cruz, como forma de nós escandalizar, com a nossa maldade. E as vezes penso, pode um coração perverso pelo mal se escandalizar com o sofrimento alheio? O único consolo que nos resta é o fato de que Deus nunca desiste de nós . No evangelho de hoje podemos perceber que a verdade dói e tem consequências graves para quem acredita nela. Jesus é verdadeiramente o Filho de Deus. Ele é Deus feito homem. A verdade e a bondade do Deus da vida se fazem história através da vida e obra de Jesus de Nazaré. Seus inimigos não estão capacitados para escutar a verdade de que Jesus é o Filho de Deus. Menos ainda para reconhecê-lo e aceitá-lo em suas vidas. O Evangelho de João faz uma revelação contundente: o Messias é o próprio Filho de Deus e a salvação que ele oferece à humanidade é o presente de sua própria vida. Em Jesus se revela o rosto e a essência do Pai. Este Filho é o que ama a seus irmãos com o mesmo amor de Deus. Este amor produz vida verdadeira em todo aquele que adere à proposta que o Filho traz consigo. As obras de Jesus dão testemunho que ele vem de Deus e que é o autorizado do Pai. Cada crente é chamado a fazer na história obras de acordo com a condição de filhos que Jesus nos alcançou. Que tristeza, que às vezes é preciso uma grande parcela da humanidade seja sacrificada por causa dos ouvidos surdos daqueles que não são capazes de enxergar um palmo diante do nariz. Quantas vozes ecoaram em nossos ouvidos, como a voz de Deus avisando de nossas más ações: Hoje é preciso repetir aquela frase de Jesus na cruz,m para cessar esta catástrofe mundial do covid19: senhor, perdoa-os porque não sabem o que fazem. Porém se sabem, a humanidade paga junto pelas consequências. Protegei-nos senhor, pois tu és ainda a nossa única esperanza.…
Áudio e edição: Pe.Cristovao, svd - Jo 8,51-59: Vosso pai Abraão exultou, por ver o meu dia. música: El vive
Audio e edição: Pe.Cristovao, svd. Música: Pe Adriano Zandoná ft Frei Gilson. Texto: dom total. João 8,21-30: eu sou.
Áudio y edición: Pe.Cristovao, svd. Música: Son By Four: tu debilidad. Juan 11,1-45: Yo soy la resurrección y la vida.
Audio e edição: Pe.Cristovao, svd Música: Tu debilidad: son by four. Jo 11,1-45: Eu sou a ressurreição e a vida. Queridos irmãos e irmãs, hoje estamos diante do último sinal de Jesús, o mais admirável e chamativo, antes da Semana Santa. Pois, o que pode ser mais maravilhoso que ver a um morto sair do sepulcro e retornar a vida? Por isso este relato é a conclusão da primeira metade do evangelho de João, a seção dos sinais, ou em outros evangelhos, o que chamamos de milagres. Podemos perceber neste texto, a autêntica humanidade em Jesus, seus afetos e emoções, sua capacidade humana de ternura e amizade. Quando Lázaro fica doente, mandam-lhe avisar: senhor aquele que tu amas está doente. E de fato, nos versículos 33-36 notamos a emoção do coração de Jesus que sofre diante do amigo morto. E o evangelho diz que Jesus tentava conter sua emoção, até que não aguentou e se caiu em pranto. Más, quando Jesús devolve a vida a Lázaro está manifestando que ele veio para trazer a vida , está antecipando a sua própria ressurreição. Mas, devemos diferenciar a ressurreição de Lázaro da de Jesús. Lázaro simplesmente voltou a vida, mas logo voltou a morrer. Jesus ressuscita para sempre. E ainda, a ressurreição de cristo é a transformação total de sua humanidade,; a partir da sua ressurreição, ele pode estar presente no mais íntimo de nossas vidas, derramando sua graça, nos entregando a uma vida nova. Nada disso aconteceu na ressurreição de Lázaro. Apenas porque era para ser um grande sinal que revelava outro sinal maior, que era o poder de Deus em Jesus. Quando Jesus diz: aquele que vive e crê em mim não morrerá para sempre, mesmo que morra, não está se referindo a vida do corpo, mas, da vida mais profunda do coração humano. Aquele que tem em seu coração o amor e a luz de Jesus não perde nada disso quando morre, mas, segue vivendo para sempre esse maravilhoso encontro que é a vida do coração do humano. Seguirá unido a Jesus na Alegría e na paz do encontro permanente. queridos irmãos e irmãs, estamos vivendo um dos piores desastres da humanidade, com este virus, e uma coisa é certa: muitos de nós estamos nos perguntando, onde está Deus agora. Ele está exatamente onde cada um de nós queremos que ele esteja. Ele está acolhendo cada um que acreditou e acredita que existe uma vida que a morte não tem poder sobre ela, pois ele é a ressurreição e a vida. Ele, Está chorando com os que choram, está esperando que possamos , compreender que nossas ações humanas são fruto de nossas decisões. Como eu sempre digo em minhas reflexões, quando não somos capazes de aprender pelo amor aprendemos pela dor. Observemos o sofrimento humano, enquanto o resto da criação, destruída por nós ressuscita: a atmosfera, o cuidado com os outros, a natureza em geral. O maior ato de amor de Deus por nós foi a morte do seu filho na cruz. Se sua cruz se tornar em vão tudo que nos passe, será por nossas propias ações. Mas sua maior debilidade somos nós, porque ele é capaz de qualquer coisa, menos de deixar de nós amar. Que Deus vos abençoe, vos cure, vos proteja, em nome do P+F+ES. Amém…
Audio y edición: P.Cristovao, svd. - Música: Jesus Adrian Romero: Por tu gracia y tu perdón - Texto: SBLA - Lc 18,9-14: El publicano bajó a su casa justificado Nos encontramos frente a dos personajes que intentan relacionarse con Dios. Es una parábola a la que estamos llamados a leer desde nuestra propia vida. ¿Cuál de los dos papeles interpretamos en la experiencia cristiana? Jesús hace un contraste de dos figuras: Uno el hombre que se cree creyente y seguro de sí mismo. Siente que Dios tiene que agradecerle por tanta religiosidad con la que vive. La otra figura es la de un pecador; la de un marginado religiosamente hablando, que no siente seguridad de nada; lo único que hace es confiar en el amor misericordioso del Padre. Solo espera que Dios lo acoja y salve. No olvidemos que en medio de estos dos polos de relación con Dios hay muchísimas más opciones. Este tiempo de cuaresma es el momento propicio para saber discernir en qué lugar estamos y si estamos mal ubicados, hacia donde tendríamos que hacer el éxodo. Que Dios nos regale la gracia de sentirnos como el recaudador de impuestos. Que nunca sintamos mérito delante de Dios.…
Mc 12,28b-34: Amarás o Senhor teu Deus. Amarás o teu próximo. Audio e edição: Pe.Cristovao, svd - Musica: Pe.Fabio de Melo: Marcas do eterno. Texto: Portal Claret. Se algo deve marcar a experiência quaresmal de um cristão é a clareza sobre o mandamento mais importante. Jesus coloca no mesmo plano o amor a Deus e aos irmãos. Esta proposta se converte num verdadeiro ato de revolução que supera todas as lógicas religiosas conhecidas até hoje. Não podemos ter uma experiência com Deus sem ter clareza de que esta experiência se baseia numa relacionalidade efetiva e afetiva com os homens e mulheres que se constituem em meus irmãos. Ser cristão significa ser uma pessoa que vive e age conforme a maneira de viver e agir de Jesus. A relação com Deus no cristianismo se mede pela relação com o próximo. É o que devemos reafirmar e assumir com sinceridade de coração. A Quaresma nos ajuda a redimensionar o amor a Deus e os irmãos. Que a experiência quaresmal que nos prepara para a Páscoa de Jesus volte a colocar no centro de nossa vida a Deus a quem somente podemos amar, amando os homens e mulheres com os quais caminhamos na história.…
Áudio e edição: Pe. CRISTÓVÃO, svd - Mt 5,17-19: Aquele que praticar e ensinar os mandamentos, este será considerado grande. Música: Nelsinho Correia e Padre Jonas Abib: eu não quero só dizer amém. Texto: portal Claret. A expressão que Jesus lança com tanta força e radicalidade: "Não pensem que vim abolir a lei ou os profetas", é necessário discerni-la, entender o que significa e saber onde está a novidade que ela propõe. Jesus é o homem da boa nova que busca resgatar, assumir e ratificar os valores da humanidade presentes na consciência ética universal. É claro que Jesus rompe com tradições, com práticas transformadas em peso de desumanização e morte para as pessoas comuns, especialmente para os mais pobres. As interpretações mal-intencionadas da Lei e dos Profetas, Jesus as desmascara afirmando o fundamental, tudo o que está a serviço da dignidade da pessoa humana. Portanto, na ratificação de todas essas verdades, ele destrói os olhares mesquinhos e desumanos da Lei, praticamente, se transformou em um ídolo ao qual a vida tinha que ser sacrificada. Jesus convida a viver o essencial. Para chegar a isso, deve-se viver em total adesão a ele.…
Audio e edição: P.Cristovao,svd. música: Roberto Carlos: paz na terra. O COVID NOS CONVIDA A PENSAR Olá queridos amigos, hoje eu quero ter uma conversa diferente com vocês. Em ocasião de toda a repercussão gerada pela propagação do COVID 19 em todo o mundo, penso que seria interessante aproveitar para gerar uma reflexão sobre nossa responsabilidade com nosso verdadeiro ser, ou seja, com a vida humana. É muito bom poder despertar todos os dias e seguir nossa rotina sem ter que pensar que um simples bom dia, um abraço ou aperto de mão possam ser convertidos em morte e sofrimento para os outros. Parece mesmo um poder demoníaco que nos impede até mesmo de demostrar bons afetos. Quem sabe se não está nos obrigando avaliar até que ponto nos importamos com os outros. Pois, exige de nós amar, cuidar, conviver, respeitar, proteger em alto nível de qualidade. Quem sabe, Deus está dizendo alguma coisa para a humanidade?. E se você não crê em Deus, quem sabe se a natureza não está querendo dizer com maior insistência o que vem dizendo há muito tempo?. Toda esta situação está sendo uma grande lição para a humanidade. Até alguns dias atrás, muita gente não estava disposta a encontrar tempo para pensar no ar que respira, no sofrimento alheio, muito menos na água, no ar e na terra que polui em nome do equilíbrio econômico. Quando é a sua própria vida que está em perigo, é obrigado a pensar na importância do que o outro faz ou deixa de fazer, para que a vida seja preservada. Então, somos castigados com a condição de manter distancia uns dos outros, evitar manifestações de carinho físico com os amigos nas ruas, passar tempo fechados dentro de nossas casas, para não transmitir o tal vírus. Isto sim, é uma oportunidade para depois que tudo isto passar. Compartilhamos a vida, o ar que respiramos e tudo o que possa entrar nele. Deste modo, que tal, se tomamos consciência de que a destruição do nosso meio comum é a nossa destruição! A terra se encarregará de encontrar saídas para se livrar de tudo o que a ameaça. Ela está dando mais uma dica. Nesses dias, muitas fabricas pararam, muitas estradas ficaram vazias, comércios fecharam, bolsas de valores despencaram, o dólar subiu. A poluição baixou, o barulho diminuiu, as pessoas se preocuparam um pouco mais com a vida. Quem vivia acelerado, freou. Quem tem pouco, perderá pouco, quem tem muito, não se conformará, mas aprenderá que o dinheiro não compra tudo, e que com Deus não se brinca. A vida é preciosa. Aqueles que a ameaçam serão engolidos junto com uns tantos inocentes, que serão testemunhas de nossa maldade.…
19 DE MARÇO - Áudio e edição: Pe.Cristovao,svd - Lc 2,41-51a: Teu pai e eu estávamos, angustiados, à tua procura. Texto: portal Claret. Música; Pe.Fabio. Na censura que Maria faz a Jesus está condensada toda a censura a Israel que se considera fiel e não permite a chegada da novidade, mas pelo contrário, afirma que Jesus está integrado no passado nacional e religioso. Com a expressão: "Teu pai", Maria quer colocar Jesus na rígida tradição judaica. Este lembrete, que Maria faz a Jesus sobre seu pai, lembra que José desempenha um papel fundamental em relação à educação e à Lei. As tradições do Povo representadas neste relato por José e Maria não davam possibilidade a que o Messias se separasse do estabelecido. Jesus permanece em verdadeira independência das tradições de Israel. Ele chama Deus de "meu Pai" e, desse modo, está se separando da lógica nacionalista de sua sociedade. Na incompreensão dos pais de Jesus, a sua vocação de Messias, cheia de novidade, é simbolizada pela incompreensão de todo o Povo que não quer novidade, mas procura sustentar a tradição, mesmo que seja desumanizante.…
Áudio e edição: Pe.Cristovao, svd - música: Eliana Ribeiro: Cântico de Adoração. Lc 4,24-30: Jesus, como Elias e Eliseu, não é enviado só aos judeus. Texto: Portal Claret: Na religião, o crente deve estar sempre atento para não tornar essa experiência uma realidade de gueto, de grupo fechado. Também é importante ter muito cuidado ao ler o texto bíblico, para que a abordagem das páginas da Bíblia não faça do leitor uma pessoa fechada. Não se pode permitir que a partir de uma leitura fundamentalista da Bíblia o fanatismo seja promovido. A experiência da humanidade inaugurada por Jesus de Nazaré não está sujeita exclusivamente a Israel. Lucas deixa isso claro neste relato. O próprio Jesus recorda que Deus sempre rompeu com as lógicas mesquinhas da sociedade e da religião. A rejeição do profeta em sua própria terra, lhe abre a imaginação, que faz levar a proposta de Deus a outros povos e regiões. Com duas comparações muito fortes: a "viúva de Sarepta" e a de "Naamã, o Sírio", Jesus indica que sua missão é universal. Somos homens e mulheres universais, abertos a todos sem receios?…
Áudio e edição: Pe.Cristovao, svd - Música: Água de vida, JESED. Jo 4,5-42: Uma fonte de água que jorra para a vida eterna.
Áudio e exícios: p.Cristovao,svd. Lc 15,1-3.11-32: este tu Hermana estava mureta y volvido a la vida. Música; tudo é do pai: Pe.Fabio de Melo.
Audio e edição: Pe.Cristovao, svd - Gn 12,1-4a: Vocação de Abraão, pai do povo de Deus. Sl 32,4-5.18-19.20 e 22 (R. Cf. 22): Sobre nós venha, Senhor, a vossa graça, venha a vossa salvação! 2Tm 1,8b-10: Deus nos chama e ilumina. Mt 17,1-9: O seu rosto brilhou como o sol.
Mt 16,13-19: tú eres Pedro. Audio y edición: P. Cristovao,svd. Musica: pescador: varios
Audio e edição: P. Cristóvão, svd. Texto: SBLA. música: Juninho Cassimiro - Quando Eu Te Encontrar (Álbum Te Amar) Spotify: https://open.spotify.com/playlist/1JO8PCfNjZdfAkhp1rctL5?si=MgZOaF5lRkaTbvJrNpRNkw Mc 8,34-39: El que pierda su vida por mí, la salvará La pedagogía del seguimiento a Jesús constituye, desde la perspectiva de Marcos, un triple desafío y una condición radical de humanidad. Negarse a sí mismo, es el primer desafío, y tiene como implicación generar relaciones humanas sanas. Es una invitación a vivir más allá del ego que deshumaniza. Cargar con la cruz, es el segundo desafío, y supone una invitación a «asumir la densidad de la propia existencia» abocada a encarnarse solidariamente en la vida de los pobres y las víctimas, que lucha porque se haga justicia donde se degrada y mutila la dignidad. Seguirlo, como tercer desafío, es una invitación del Maestro que se propone como vocación y horizonte de liberación. Por último, la condición existencial de humanidad es la de asumir el discipulado en libertad, renunciando a una salvación que no sea capaz de humanizar. «Una Cruz que ya no intranquiliza a nadie, no tiene ningún aguijón: ha perdido la tensión del seguimiento a Jesús» (Metz). ¿Jesús de Nazaret es tu modelo de vida? ¿Estás dispuesto a seguirlo, asumiendo tu cruz?…
SEXTO DOMINGO DEL TIEMPO ORDINARIO A . Evangelio, según san Mateo, capítulo 5,17-37: Se dijo a los antiguos, pero yo les digo. Audio y texto y edición: Padre Cristovão, svd Música: P.CRISTÓBAL Fones. En to vivimos: Spotify: https://open.spotify.com/track/0G7VKEMXutlYIp5sk5rIUs?si=f3NCFcgdTOK7sgfqGKEWew Foto: National Geographic Muy queridos hermanos y hermanas, en Cristo, muy buenos días. La liturgia de la palabra de este Sexto domingo ordinario A, contiene un mensaje un poco complicado para nosotros. La primera lectura nos habla de la libertad que tenemos para escoger entre el bien y el mal, la vida y la muerte: cada cual sufra las consecuencias de su elección. El salmo 118, es un canto conocido: nos habla del estado de gracia que debemos mantener para ser dignos de entrar en la casa del señor: qué alegría cuando me dijeron… En el evangelio, digo que es un tema complicado porque Jesús pone el dedo en una herida que a nosotros no nos gusta que le toquen: A todos nosotros nos gusta ser libres, aunque case siempre reivindicamos la libertad para romper con reglas que para muchos nos mantienen atrapados, situaciones que desafían nuestra capacidad de dejarse mandar. Los jóvenes defienden su libertad, porque quieren escaparse del control de sus padres, los niños y adolescentes porque a veces creen que saben todo y que ya no ven la hora de ser grandes. Los adultos, porque creemos que después de grandes, somos nosotros los que debemos mandar, dar órdenes y hacer las leyes y reglas de la vida. No nos gusta que nos diga qué y como hacer. Pero, lo que vemos es que sí, seguimos muchos mandatos, seguimos muchas reglas humanas, pero se nos hacen muy difíciles las que Dios nos pide. Al mismo tiempo, uno ve que la gente sí que sigue instrucciones, a veces muy detalladas. El comercio les dice cómo vestirse, adónde divertirse, qué música escuchar, de quién enamorarse. Además, recibimos de los médicos, los policías y los profesores multitud de mandatos, que, en general, no son ordenes arbitrarias, pero que lo son leyes para cumplírselas. El médico por ejemplo me prohíbe ciertos alimentos, o me manda que vuelva a su consultorio en tres semanas. Y yo obedezco. Y mejor dicho,, soy yo el padrón, porqué le pago para eso. Queda demostrado entonces que sí recibimos órdenes de muchas personas e instituciones, de donde es claro que nuestra pretendida libertad y nuestro deseo de no hacer caso a Dios es un caso aislado: un modo de respuesta que usamos cuando se trata de religión o de la Iglesia; porque para lo demás sí que somos obedientes. Ahora bien, nuestra obediencia en los ejemplos dados tiene una razón de ser: nuestro placer, provecho o protección. Se entiende entonces que desobedecemos a Dios porque desconocemos o no queremos aceptar las razones que nos obligan a esto. Y no los encontramos porque conocemos poco de sus planes y de su voluntad. En el evangelio de hoy, encontramos a Cristo en claro paralelo con la figura inigualable de Moisés; porque Jesús viene a restaurar la ley y dar el verdadero cumplimiento a ella, frente a la mala aplicación de parte de los fariseos y publicanos. Él sube a la montaña para decir que ya ha llegado el que es más que Moisés. Y tiene reglas para entregarnos. Cristo es enviado, como Moisés, pero, no es sólo un mensajero: Él es el mensaje mismo, la fuente misma de toda ley, mandato y mandamiento. Por eso, nos deja unas reglas de vida: Apartar de nuestros ojos y de nuestras manos, lo que defrauda a los hombres y a Dios. Nuestras manos fueron hechas para dar y recibir y nuestros ojos para contemplar: pero el ser humano los usan para mejor pecar. Qué nuestras manos sean para servir y levantar al caído: que nuestros ojos sean para ver con el corazón de Dios, y jamás para desear lo que no nos pertenece.…
Homilia, Audio y edición: P.Cristovao,svd - Música: ¿Quién es el que vieron pasar - Jesuitas Acústico. texto: escrito: Fray Nelson Medina. Vosotros sois la luz del mundo (Mateo 5,13-16). 1. Un mundo en tinieblas 1.1 La luz es la palabra central en los textos de hoy. La luz para el mundo, específicamente. Por eso nos preguntamos en qué sentido se habla de oscuridad y también qué quiere decir iluminar. 1.2 La oscuridad se refiere a la dificultad para discernir qué se puede o no se puede hacer, qué se debe o no se debe hacer. No es un asunto de si tenemos las fuerzas o los recursos sino más bien de cuáles son las consecuencias de nuestros actos. Un mundo a oscuras es un mundo en el que parece que da lo mismo hacer una cosas que otra. Nada desalienta tanto a la práctica del bien como ver que la suerte del perverso es igual o mejor que la del justo. 1.3 Otra forma de oscuridad tiene que ver con la realidad y la apariencia. Así como a oscuras el latón podría pasar por oro, así también el reino de las apariencias se adueña del corazón humano y le hace elegir lo falso y desechar lo verdadero. Según esto, el placer inmediato suele ser preferido mientras que el esfuerzo prolongado de la virtud no encuentra a veces quien lo acoja. 1.4 Esta situación se hace más difícil cuando hay verdaderas industrias dedicadas a la mentira. Mucho de la publicidad que bebemos a través de los medios de comunicación tiene un claro propósito: "vendernos" una imagen falsa de felicidad, de lo que es la mujer, la vida, el amor, las prioridades. Además de la publicidad, están las leyes inicuas. Si un país dice en sus leyes que se puede asesinar no nacidos, ello envía un poderoso mensaje sobre lo que significa la sexualidad y sobre el respeto a los indefensos. Así hay leyes que traen oscuridad. 2. ¿ Cómo Iluminar el Mundo? 2.1 Jesús nos llama a ser luz. Es una invitación y un mandato; es un derecho y un deber. Inmensa tarea, lo entendemos de inmediato, a la vista de cuántas oscuridades ha tenido nuestra propia vida y de cuántas padece el mundo. 2.2 Ser luz es estar a la vista de todos, como la ciudad en la cima del monte. Ello implica ser identificados como creyentes y de algún modo estar expuestos a la burla, la crítica, la ironía, o quizá también: expuestos a la mirada de alguien que quiere saber cómo cambiar su existencia. 2.3 Un detalle no debe pasar inadvertido: la finalidad de nuestro proceder es la gloria de Dios, es decir, que Dios sea conocido como Señor y amado como Fuente de todo bien. Correspondientemente, todo aquello que pretenda que los demás atribuyan a nosotros lo que sólo tiene su fundamento en Dios es oscuridad. 2.4 La primera lectura nos da pistas bien precisas: "Parte tu pan con el hambriento, hospeda a los pobres sin techo, viste al que va desnudo, y no te desentiendas de tu semejantes. Entonces brillará tu luz como la aurora." Entendemos de estos textos lo ya dicho: las obras de inexplicable generosidad que marcan la vida del creyente son las señales de un amor que va más allá de la conveniencia, y por tanto, las señales que vencen la oscuridad del mundo.…
edição: Pe.Cristovao,svd: Audio: Aciprensa. Lc 2,22-40: Meus olhos viram a tua salvação. música: Música: RAFAEL Peña: La Mansedumbre de un Día Grande. Texto: Fray Nelson MedinaMalaquías, como tantos otros profetas del Señor, hasta Juan Bautista inclusive, anunció un Día descrito con vigorosos y turbadores trazos. Un Día con D mayúscula en el que no quedaba claro quién podría resistir y quién no. El Día de refinar los corazones y hacer aparecer la verdad de cada uno frente a Dios. Para ese Día, anuncia este profeta, el Señor entrará en su santuario. Y el Señor entró en su Santuario. Es lo que celebramos hoy: Jesús entra en el templo. Y sin embargo, su entrada es humilde y reconocida sólo por unos cuantos humildes. Aparentemente una contradicción con el mensaje tremendo que venía de los profetas: se anunciaba fuego y llegó calidez; se anunciaba juicio y llegó salvación; se anunciaba temor y llegó mansedumbre. ¿Por qué? Antes de intentar una respuesta, estaremos de acuerdo en un punto: cuánto hemos ganado con estos cambios. ¡Cuán preferibles y saludables son para nosotros esa calidez, esa mansedumbre y esa salvación! Bien está el anuncio del juicio que despierta la conciencia, pero mejor es el evangelio de la conversión y aquello de "no he venido por los justos sino por los pecadores". Bien está el santo temor, que nos libera del cinismo y apaga los ardores de las pasiones inmundas, pero mejor la mansedumbre que nos atrae al bien, a la pureza y a la reconciliación. Bien está el fuego, que refleja el celo por la causa divina,, pero mejor la calidez que acoge al hombre peregrino, agotado del camino y hastiado de sí mismo. Sin embargo, sería miope quedarnos sólo con lo que nos "conviene". Toda la ternura de Cristo es también toda la manifestación de un amor que ya no permite mentir; un amor frente al cual tendremos que comparecer sin posibilidad de decir: "no entendí..."; "me asusté..."; "me distraje...". La absoluta generosidad de Dios significa la absoluta verdad del encuentro con Él. ¿Y hay algo más terrible que comparecer sin disculpas ante el Amor? No debemos perder de vista la ofrenda del Hijo de Dios: dos tórtolas; es la ofrenda de los pobres (cf. Lev 5,7; 12,8). Cristo es el embajador de todos los que no tienen que ofrecer, y la pobreza de su ofrenda bien resume lo que todos nosotros somos ante Dios. También nos indica en su sencillez quiénes son los que más a menudo veremos en la Casa del Señor... Lucas nos presenta, pues, una escena, un cuadro imbuido de pobreza. No es el primero ni el último de su Evangelio. Sin duda, los pobres tienen un lugar privilegiado en su rica cristología tan cercana a otros temas hermanos: la alegría, la acción del Espíritu Santo, el lugar de la mujer. Entre estos temas típicamente lucanos hay una interrelación que uno aprende a reconocer y a disfrutar. Por eso la exultación de aquel Simeón, que, además de pobre tenía esa otra pobreza que es la ancianidad, vecina de la muerte. A este hombre, doblemente pobre, Cristo Bebé le da una doble alegría: la de la salvación y la de un descanso en la paz y en la luz. Emocionante encuentro entre el amanecer y el ocaso, entre un bebé y un anciano, entre la vida que declina y sólo pide un cobijo de paz, y la vida que despunta y regala de su esplendor y su luz. ¡Qué bello es Cristo! ¡Qué hermosa es la Luz de este día, con razón iluminado por la liturgia de las candelas!…
Mc 3,31-35: Tu Madre y tus hermanos te buscan afuera Audio: Aciprensa Música: Mana: Bendita la luz : Edición: P.Cristovão,svd Las noticias que llegan a Nazaret dicen que Jesús no solo está demente sino poseído por Satanás. Los adversarios del Nazareno hacen bien su tarea calumniadora. María, con su familia, se va a buscarlo. Quiere comprobar lo que se dice de su hijo preguntándoselo a él mismo. La ocasión se convierte en una bella lección para María y para todas las familias del mundo. Es difícil aceptar los nuevos caminos que emprenden los hijos. A las mamás les nace del corazón proteger a sus hijos, pero terminan controlándolos y limitándoles su proyecto de vida. María no entendía que con Jesús se inauguraba una nueva familia, marcada no por lazos de sangre o de raza sino por la fe en Jesús. Esta nueva familia se caracteriza por hacer la voluntad del Padre. María aprende que además de madre debe convertirse en discípula. Para María no es difícil ni extraño, porque cuando respondió al Ángel “hágase en mí según tu Palabra” se convirtió en la primera que hizo la voluntad del Padre.…
Texto: Mc 3,22-30: Satanás está perdido. Música: Ricardo Amaya - Toca Mi corazón Audio : aciprensa Edición: Padre Cristovão, svd Mensaje: Paulinas editora: Reflexión escrita ( SBLA) Los letrados y fariseos buscan desacreditar a Jesús con el fin de neutralizar el impacto liberador que ha despertado en medio del pueblo. Lo acusan de actuar con el poder de Satanás y no con el de Dios. La estrategia de eliminar a Jesús a través de la calumnia es la misma que utilizan muchos en la política, la economía y la sociedad en general, para justificar sus fechorías y desacreditar a quienes los critican y piensan diferente. La vida y la obra de Jesús con confirman que el bien tiene como aliado al Espíritu Santo, mientras el mal tiene como aliado natural al espíritu de Satanás, lo cual no se hace referencia a un personaje con cuernos, cola y fuego, más bien, se traduce como enemigo, adversario, acusador y calumniador. Por esto, quien actúa como un adversario calumniador, violento y que divide la fraternidad, pasa de ser imagen de Dios a ser imagen de Satanás. Todo se puede perdonar, pero actuar como Satanás o como adversario del Espíritu Santo es un pecado mayor. ¿Cómo estamos viviendo y actuando?…
Audio y edición: P.Cristovao,svd. Juan (1,29-34): «Este es el Cordero de Dios, que quita el pecado del mundo. Música: Agnus Dei (Cordeiro de Deus) - Comunidade Católica SHALOM - CD RESSUSCITOU. Este texto da testimonio de la intensa experiencia espiritual de Juan Bautista, porque lo muestra completamente extasiado ante la figura de Je- sús. Toda su existencia tiene sólo un sentido: anunciar al Mesías, dar lugar al Salvador, señalarlo para que las miradas se dirijan al único Señor. Y Juan presenta a Jesús como el Cordero que quita el pecado del mun- do, el que existía desde antes, el que tiene el Espíritu Santo y lo comunica. Los judíos podían entender qué significaba eso de ser el "Cordero", ya que ellos ofrecían corderos en sacrificio para implorar el perdón de Dios por sus pecados. Jesús, el Cordero, venía a entregarse a sí mismo por no- sotros, para que ya no fuera necesario ofrecer animales en sacrificio, sino simplemente recibir el perdón que él trae generosamente; porque se entre- gó a sí mismo por nosotros, él fue el cordero que se inmoló en el altar de la cruz por los pecados de todos. Y su sacrificio tiene valor infinito, porque él no es un cualquiera. Si bien Juan el Bautista fue engendrado antes que Jesús, sin embargo Juan dice que Jesús existía antes que él (v. 30); Juan da testimonio de que "él es el Hijo de Dios" (v. 34). Al mismo tiempo, se muestra que, a diferencia del bautismo de Juan, el bautismo de bautismo de vida eterna. Oración: "Concédeme Señor que mis gestos, mis palabras y mis actitudes puedan dar testimonio de tu presencia; que todo mi ser sea como un anuncio para que los demás puedan reconocerte y encontrar- te". Jesús no derrama sólo agua, sino el mismo Espíritu Santo. El Juan es sólo signo y preparación, pero el de Jesús es fuente de el que bautiza con el Espíritu Santo, nos sumerge en la vida luz, en el poder del Espíritu Santo para que entremos en otra dimensión y nuestra vida llegue a transformarse completamente…
Audio y edición: P.Cristovao,svd MÚSICA: Luigis RODRIGUEZ Lc 2, 16-21 Hoy primero de enero, contemplamos Maria madre de Dios.Ella que recibió un misión de Dios y la hizo suya,; concibió a través del Espíritu Santo.Por la anunciación del Ángel Gabriel, recibió la noticia que llevaría en su vientre al Hijo Unigénito de Dios.Dios se hizo carne por medio de María, Él es el punto de unión entre el cielo y la Tierra. Sin Maria, el evangelio sería sólo ideología, es real y nos revela la plenitud.Contemplar ese misterio significa ejercer en nosotros la confianza en la misericordia de Dios, aceptar su ayuda, abandonar las vanidades y seguir la vida de Jesús, para ser conducidos hacia la vida eterna.Santa Isabel, cuando recibió la visita de María ya llena del Espíritu Santo, exclamó: \"Bendita eres entre las mujeres y bendito es el fruto de tu vientre.\" (Lc 1,42).El fruto en el vientre de María es Jesús: quien acepta a Jesús, acepta el buen árbol que es la Santísima.El que acepta uno, acepta el otro. Día 01/01 es también Día Universal de la Paz, nadie podría, más que Ella, ser símbolo de la paz, del amor y la solidaridad. Que este año comience en nuestra vida lleno de fe y de amor, con la protección de nuestra madre y madre de Dios. Feliz Año Nuevo.…
Audio e edição: Pe.Cristovao, svd - Lc 2,16-21: Encontraram Maria e José e o recém-nascido. E, oito dias depois, deram-lhe o nome de Jesus. Audio e edição: Pe.Cristovao,svd MÚSICA: Luigis RODRIGUEZ: Maria Música de Dios Maria recebeu missão de Deus e acatou pra si, concebeu através de obra do Espírito Santo. A Anunciação foi feita a 25 de março, carregou em seu seio o Filho Unigênito de Deus. Deus se fez carne por meio de Maria, Ele é o ponto de união entre o céu e a Terra. Sem Marina, o evangelho seria apenas ideologia, mas é plenitude. Contemplar esse mistério, significa exercer em nós a confiança na Misericórdia de Deus, aceitarmos seu auxílio, abandonarmos as vaidades e seguirmos a vida de Jesus, para sermos, enfim, conduzidos à Vida Eterna. Santa Isabel, quando recebeu a visita de Maria já coberta pelo Espírito Santo, exclamou: “Bendita és tu entre as mulheres e bendito é o fruto do teu ventre.” (Lc1,42).O fruto no ventre de Maria é Jesus, quem aceita Jesus, aceita a boa árvore que é a Santíssima. Quem aceita um, aceita o outro. Jesus nasceu em Belém, nos últimos anos do reinado de Herodes, o Grande. O Anjo Gabriel aparece a Maria na cidade de Nazaré, virgem e noiva de José, e anuncia que ela viria a conceber do Espírito Santo e que daria ao seu filho o nome de Jesus. Dia 01/01 é também Dia Universal da Paz, ninguém poderia, mais do que Ela, ser símbolo da paz, amor e solidariedade.…
Mt 7,15-20: Por sus frutos los conocerán Audio: Aciprensa Música: Padre Zezinho: De allá del interior Texto: Sbla Edición: P.Cristovao,svd El Papa Francisco nos presenta una realidad cercana al evangelio del día, que puede ayudarnos a discernir nuestra vida y la de la comunidad eclesial. Al hablar de la “mundanidad espiritual” (cf. EG 93-97) el Papa nos previene sobre una manera de vivir que puede enquistarse entre nosotros. La “mundanidad espiritual” busca una gloria puramente humana; un deseo de bienestar personal por encima de cualquier otra cosa. Su pretensión de dominar la comunidad eclesial se disfraza de esfuerzo denodado por hacer que las cosas salgan lo mejor posible. Pero los resultados provocan todo lo contrario: La iglesia se convierte en museo; en bastión donde mandan unos pocos. En espacio para conquistas sociales o políticas donde hacer alarde de influencias, un ámbito autorreferencial de autoayuda. Una Organización cuasi empresarial, elitista, alejada del Pueblo de Dios. “¡No nos dejemos robar el evangelio!”, concluye Francisco. La comunidad de Jesús tendrá las marcas de su encarnación, crucifixión y resurrección.…
Mt 7,6.12-14: Ancha es la puerta de la perdición Áudio: Aciprensa - edición: P.Cristovso, svd - musica: Cezareo Gabarain: La fuerza escondida. Texto: SBLA. Las cosas santas y las perlas son el evangelio del reino, es el proyecto de Jesús, quién, en este texto, compara el reino de Dios con una perla, la más fina del mercado. Tirar las perlas a los cerdos o a los perros es tirarlas a los que no se interesan por ellas y viven de espalda al evangelio. Es como un comerciante de perlas finas que regala la más fina al que no aprecia el valor de la perla y la tira y pisotea. Una advertencia sabia siempre, especialmente a la hora de la nueva evangelización. El Evangelio es para toda la humanidad, pero ante los que no lo aceptan solo nos queda limpiarnos el polvo de las sandalias y caminar a otra frontera. El evangelio no es un camino fácil, es una puerta estrecha, exige conversión, exige una vida alternativa, una vida contra corriente. Pero es una puerta que nos conduce a una vida plena, ya aquí en este mundo, y más allá en la vida eterna. ¿Tu vida es un reflejo del Evangelio?…
Mt 7,6.12-14: Tudo quanto quereis que os outros vos façam, fazei também a eles. Áudio e edição: Pe.Cristovao, svd - Musica: Comunidade católica Shalom: pedra preciosa. Texto: portal Claret. As coisas santas e as pérolas são o evangelho do reino, é o projeto de Jesus, que, neste texto, compara o reino de Deus com uma pérola, a mais bela do mercado. Lançar as pérolas aos porcos ou aos cães é jogá-las para aqueles que não estão interessados nelas e vivem de costas para o evangelho. É como um comerciante de pérolas finas que dá a mais fina àquele que não aprecia o valor da pérola e a joga no chão e a pisoteia. Uma advertência sábia sempre, especialmente no tempo da nova evangelização. O Evangelho é para toda a humanidade, mas diante daqueles que não o aceitam, só nos resta sacudir o pó de nossas sandálias e caminhar para outra fronteira. O evangelho não é um caminho fácil, é uma porta estreita, exige conversão, exige uma vida alternativa, uma vida contra a corrente. Mas é uma porta que nos conduz a uma vida plena, já aqui neste mundo e depois, na vida eterna. Sua vida é um reflexo do Evangelho?…
Mt 6,24-34: No se agobien por el Mañana. Texto y Edición: P.Cristovao,svd Musica: Busca primero el Reino de Dios(letra)- Maranatha Sería un poco ingenuo pensar que en este mundo podemos vivir sin ninguna preocupación con el mañana: por eso debemos entender buen el contexto de las palabras de Jesús en el evangelio de hoy. Es importante construir una vida bien estructurada, necesitamos planificar, educarnos, informarnos, proyectar condiciones. Una casa se construye con bases sólidas. Por eso es importante Asegurar lo importante para sostenimiento. Jesús no niega la importancia de pensar en el futuro, la educación de los niños, la salud, el bienestar de la familia. Hoy en día, sin ningún dinero seria difícil.m vivir. El lenguaje de Jesús hoy es una forma de decir que el trabajo es para la vida, no la vida para el trabajo. Si la única razón de la vida del hombre es vivir para adquirir bienes y comer bien, seríamos como un ganado de vacas. Pero nuestra existencia tiene una razón de ser. Si queremos entender de lo que Jesús quiere decir con otras palabras sería: por ejemplo, la familia de nuestros tiempos. Si te matas para trabajar, para garantizar la comida de la casa, pagar las cuentas, y asegurar la pensión y alimento de los niños, pero nunca encuentras tiempo para sonreír con ellos, para sentir tu abrazo, su olor de hijos, ni cantas para que duerman , ni les demuestras alegría, ni te esfuerzas para hacerles sentir que hay alguien para ellos que ningún dinero en el mundo puede comprar. Entonces un día recordarán el día en que entraste y saliste por la puerta, o incluso ni eso. Siempre estarán pidiendo la pensión, o preguntándote en dónde estabas cuando necesitaban tu amor. Y responderás: me estaba matando de trabajar para ponerles comida en la mesa y tener con que vestirlos. Pero sin duda. Muchos hijo recordarán a sus padres eternamente, más por el esfuerzo del corazón. De los que escuchas: pasa lo que pasa recordaran palabras y gestos como: siempre estaré contigo, pase lo que pase. Como esa imagen de cuando los pollitos comen felices, junto a la gallina e aparece un peligro, todos correm para debajo de su madre. La comida en ese momento es lo menos importante. Buscad primero el Reino de Dios y Su justicia, y todo lo demás será acrecentado. No puedes servir a Dios y al dinero. Aquí podemos identificar entonces, lo que es servir a Dios y al dinero y lo que es el Reino de Dios y lo que el agregará. Lo que nos enseña el evangelio de hoy es que no basta con garantizar el sustento y la protección del cuerpo, si dentro de él no hay nada más que carne y hueso. Pero, expresión de ternura, de amor, de protección, de respeto. Si nos preocupamos demasiado por el mañana, puede ser que el hoy pase desapercibido.…
Mt 6,19-23: Donde está tu tesoro, está tu corazón - Audio: Aciprensa: Texto y edición: P.Cristovao,svd Música: MARTA Reyes - donde está tu corazón El evangelio de hoy sigue el sermón del monte, con la enseñanza sobre el valor de los bienes celestiales. Jesús nos aconseja a atesorar los bienes del cielo, pues todo lo que es de la tierra y no nos conduce al cielo la polilla y el ladrón los destruyen. Aunque también nos advierte sobre dónde tiene que está nuestra mirada y nuestro corazón. Aunque digamos que creemos en Dios, que seguimos a Jesucristo, pero nuestra mirada y nuestro corazón no están en él, seguiremos siendo pobres de las cosas del cielo y ricos de cosas que no podemos llevar cuando él nos llame. Hay mucha gente que se sacrifica toda la vida trabajando para tener algo en la vida, pero, hace de esto la única meta de su existencia. Trabaja horas extras, descansa muy poco, cuando tiene tiempo hace paseos, viajes, peregrinaciones turísticas, pero, siempre tiene escusa para decir que no tiene tiempo para ir a la misa o para las cosas de Dios. Y cuando menos esperan vienen desastres, terremotos, enfermedades, robos, y tantas cosas, que le hace perder todo. Se queda sin Las cosas de Dios y sin las cosas del mundo. Esta reflexión nos hace pensar sobre el dicho que dice: “unos quien trabajan para vir y otros viven para trabajar”. Si nuestro tesoro está en este mundo, Dios no tiene valor para nosotros, pues “Dónde está tu tesoro ahí está tu corazón”. P.Cristovao,svd…
PAÍSES QUE CELEBRAN CORPUS CHRISTI EL DOMINGO. Audio y edición: P.Cristovao Silva - musica: Padrenuestro: Martin Valverde. Mt 6,7-15: Ustedes oren así La oración es una actividad constante y espontánea en muchas personas aunque no vayamos al templo ni a misa dominical. Sin duda, también oran las personas que profesan una religión distinta a la nuestra. Ordinariamente no rezamos para informar a Dios de un problema que estamos sufriendo. Dios conoce todas nuestras necesidades y angustias. No rezamos para hacer a Dios más bondadoso gracias a nuestro rezo. Él es amor. Es bondadoso siempre y sin límites. ¿Para qué rezamos entonces?: rezamos para dejarnos invadir del proyecto de Dios en el mundo. Para dejarle actuar en nosotros su proyecto de vida. Para hacer su voluntad en este planeta amenazado, como hacía Jesús cuando rezaba por las noches. Ese proyecto está incluido en la plegaria que Él nos. Primero cambiar el nombre de Dios. Llamarle Papá-Mamá y con la vida proclamar que ese nombre es santo. Luego abrirnos a su proyecto: ese reino de vida, ese pan compartido, ese perdón sin reservas y quedar libres de los ídolos del mundo.…
Mt 6,1-6.16-18: Tu Padre te recompensará Audio y edición: P.Cristovao, svd Musica: fondo: HASTA LA LOCURA - MAURILIO SUAREZ & MÉSSIA - KARAOKE Musica: Mairilio Suarez y Grupo Mesia: letra: Pablo Martinez.
Áudio e edición : Pe.Cristovao, svd Musica: Tere Larrain: dame fuerzas Texto: SBLA Mt 5,43-48: Amen a sus enemigos El libro del Levítico ordenaba: Amarás a tu prójimo y odiarás a tu enemigo” (Lev 19,18). Era la síntesis del amor al propio clan, a la propia tribu y el odio al que puede hacer daño a la propia familia tribal. Era un mundo pequeño todavía. El odio es un dinamismo terrible contra el que no es de nuestro propio pueblo y tenemos que defendernos con las mismas armas. Era un mecanismo de supervivencia, no de construcción de una nueva sociedad de gente incluida y de pueblos hermanos. Jesús, en el comentario que hace a las Bienaventuranzas, trata de poner en diálogo las leyes del Primer testamento con esta nueva ley de la buena noticia del reino. Aquí está la novedad. Aquí está la verdadera identidad de los hijos e hijas de Dios. Nuestra identidad de hijos de Dios no está en las prácticas rituales, ni en las doctrinas teológicas sino en el amor a los enemigos. Esta es la gozosa locura del evangelio…
Mt 5,38-42: No hagan frente a quien les agravia Audio y edición: P.Cristovao Silva musica: the sand of pleasure- the enchanted Garden: Patrick Bernard Texto: SBLA La ley del Talión imponía al malvado un castigo igual al daño que había causado. Por ese camino ya somos testigos del modelo de mundo que hemos creado. Imposible cumplir la ley del talión. Imposible limitarse a causar un daño proporcionado a nuestro enemigo. Imposible limitarnos a sacar un sólo ojo al que nos arrancó un ojo. Nuestra tendencia es sacarle los dos ojos, o veinte si los tuviera. Así el mundo se quedaría sin ojos, como nos recordaba Gandhi. Jesús propone cambiar ese orden jurídico por un ordenamiento nuevo, el orden del amor. ¡Paradoja cristiana esta! ¡Proyecto escandaloso para el mundo violento en que nos movemos! El proyecto de las Bienaventuranza propone hacer el bien, rezar por los que nos maldicen. Es el método de la no violencia activa: el único método para convertir este mundo en un mundo feliz.…
Mt 5,33-37: No juren en absoluto - Audio u edición: P.Cristovao, svd. - musicas: emergent, in quick Go pro y Master of chant: Gregorian Chant: tears and Heaven.
Mt 5,27-32: El que mira a una mujer casada deseándola, ya ha sido adúltero Áudio: P.Juan José Paniagua - Aciprensa Música Robert León: canción para la familia Edición:P.Cristovao,svd La vida cristiana es coherencia total entre lo que predicamos, creemos y vivimos. No se puede ser cristiano viviendo en una dicotomía entre lo que se cree y al manera como se interviene en la historia, en la vida. No podemos seguir insistiendo en una vida cristiana privada y una vida social de libertinaje y descrédito. O caminamos en la exigencia que Jesús nos coloca, o abandonemos el barco de la vida cristiana. El Evangelio nos invita a hacer creíble la experiencia de vida y obra que Jesús nos legó. Hemos de purificar el cristianismo de todos los vicios que fue asimilando. Entendamos la vida cristiana como un camino de exigencia y de radicalidad. Estamos invitados a abandonar la vida vulgar, para dar paso a una vida radical, configurada por la exigencia de Jesús. El espera de nosotros actitudes que sean testimonio fiel del amor de Dios. ¿Estamos dispuestos a vivir la vida cristiana con la seriedad que ella implica? ¿Somos conscientes de las exigencias mayores que tiene el ser seguidor de Jesús de Nazaret?…
Edición y audio: P.Cristovao, svd Musica: Audacy: no Reason: in Gopro Quick. Mt 5,20-26: Ve primero a reconciliarte con tu hermano. TEXTO: SBLA
Audio y edición: P.Cristovao, svd - música: 3AM Paris: Matt Emery. Un Quick GoPro, Inc. - texto: SBLA. Mt 5,17-19: He venido a darle plenitud a la ley. A veces la novedad genera espanto y nadie parece estar preparado para ella. Lo nuevo implica creatividad y está asociado con el futuro, con lo que nadie es capaz de ver más allá. Quizá las palabras de Jesús acerca de la Ley hayan provocado malas interpretaciones, tanto, que dentro de la comunidad judeocristiana existía el imaginario que Jesús llegó para anular lo antiguo, la Ley. No obstante, Jesús deja claro que ha venido a dar cumplimiento a la Ley y a los profetas, claro está, a través de la novedad del reino. Recuérdese que este proyecto sólo se hace posible a través de la vivencia de las bienaventuranzas como clave alternativa. Por eso, para ser considerado grande dentro del reino de los cielos debe de darse testimonio del proyecto de Jesús, asumiendo los riesgos de éste, luchando incansablemente por la justicia, es decir, la Ley. El reto de esta novedad hoy depende de nuestra respuesta a este compromiso: ¿será que nuestro proyecto de vida está encausado con el de Jesús?…
Jn 17, 20-26 Que todos sean uno - Audio: Aciprensa - música: kairoi - edição : P. Cristóvão, svd
Que sean uno, como nosotros (Juan 17,11b-19) - Audio y edición: P. Cristóvão, svd - música: Into the Night by Tracey Chattaway (Oceans Album)
Padre, glorifica a tu Hijo (Juan 17,1-11a). Audio y edición: P.Cristovao, svd - Música: More han love: app youstar.
Lc 24,46-53: Mientras les bendecía faunístico al cielo. Audio e edición : P.Cristovao, svd MÚSICA : Alone With GOD 3 Hour Piano Peaceful & Relaxing Piano Instrumental Music for Prayer, in: https://m.youtube.com/watch?v=fOB73qRVGJs
Jn 16,23b-28: El Padre os quiere, porque vosotros me queréis y creéis (Juan 16,23b-28) Áudio e edición: P.Cristovao, svd Musicas: fondo: Into the Night by Tracey Chattaway (Oceans Album) Musica 2: Nadie como Tú: Fray Nacho Texto: fray Nelson Medina En el evangelio encontramos expresiones sublimes del amor de Dios manifiesto en la voz entrañable de Jesucristo. Este es un texto para contemplar en adoración y gratitud inacabables. Ya conocíamos por los sinópticos aquella promesa maravillosa: "pidan y se les dará" (Mt 7,7). Adquiere un nuevo tono en el momento de la cena de despedida. Cuando parece que se aleja y no hay modo de retenerlo, un modo muy suyo de asegurar que está cercano es darnos el secreto de su "Nombre": pidan "en mi Nombre," les dice (Jn 16,24). 2.2 Todo este pasaje habla en verdad de unidad con el Hijo. ¿Habíamos oído cosa tan hermosa como "no es necesario que les diga que yo voy a interceder ante el Padre por ustedes, porque el Padre mismo los ama"? ¡Casi parece que Él se quita sólo por asegurarnos hasta dónde estamos ya en Él y Él en nosotros! 2.3 Esta unidad ha de ser asegurada precisamente por la frase que oímos al final. Es la hora de las revelaciones decisivas y Cristo declara la verdad de su propia misión. Hay una salida desde el Padre hacia el mundo y una salida desde el mundo hacia el Padre. Ahí está dicho todo. No es un accidente. No es tampoco el puro resultado de las maquinaciones de sus enemigos. Hay un plan, que no por misterioso es menos real, y ese plan atraviesa cada fibra del universo para levantarlo todo en ofrenda a la gloria del Padre.…
Lc 1, 39-56: mi alma alaba al Señor. Áudio e edición:: P.Cristovao,svd Música: Maria, música de Dios. La visitación de la virgen a Isabel . La fiesta de la vicitación de María Isabel es un rescate de la dignidad de la humanidad robada por la Injusticia del mundo donde Dios de nuevo el reconfigurar nuestra existencia. Especialmente para la mujer, que llevó en la historia la culpa de Eva. Ciertamente todo estas mujeres de todos los tiempos soñaron con el día en que pudieran mirar cara cara para todos los que la acusaron para poder decir: grave fue el pecado haber entrado en el mundo, pero por otro hecho más grande fue Dios haver nacido de una mujer. El encuentro de María con Isabel es el ejemplo de fe de todos aquellos que se convirtieron en testigos fieles de lo que para Nosotros es imposible pero para Dios es posible. Una mujer virgen embarazada y una anciana también embarazada. Una prueba de que Dios nos y su predilectos de nuevo. Rogad por nosotros santa Madre de Dios para que seamos dignos de las promesas de Cristo. amén…
Jn 16,16-20: ustedes se quedarán tristes pero vuestra tristeza se convertirá en alegría Áudio e edicion: Pe. Cristovão, svd Musica: Despiértame": Ixcís (Cristóbal Fones, SJ)
Jn 16,12-15: El Espíritu les guiará hasta la verdad Audio y edición: P.Cristovao,svd. Música: P.Cristobal Fones,sj. Texto: SBLA. En el texto de hoy, Jesús invita a la comunidad a dejarse transformar por la pedagogía del Espíritu. Desde esta perspectiva, la acción del Espíritu tiene tres acentos: (1) guiarla progresivamente en la comprensión de lo esencial: El Dios cristiano es una única realidad que es relación. Para nosotros, hoy más que nunca, la relación es lo que tiene más significación y realidad. Por eso lo esencial no puede ser dicho, vivido y encarnado de una vez y para siempre; tiene que acontecer con novedad en cada situación, de lo contrario es ortodoxia vacía; (2) orientarla al horizonte de sentido de la «Verdad»: la presencia del amor de Dios aconteciendo en el mundo; y dado que lo fundamental del Dios cristiano es la encarnación, entonces, estamos llamados a encarnarnos en cada situación y relación que vivimos y establecemos; (3) una verdad que se hace plena en la globalidad de la vida, en los pueblos y en las culturas con los cuales es posible una alianza de justicia, paz y reconciliación. ¿Cómo vivir hoy la espiritualidad ecuménica ante la intolerancia religiosa?…
Jn 6,35-40: Ésta es la voluntad del Padre Áudio e edición : Pe.Cristovao, svd Musica: JESED: yo soy el pan de Vida Ahora Jesús comienza el largo discurso sobre el pan de vida indicándo- nos cómo recibimos ese pan espiritual. Este largo discurso tiene dos partes. La primera parte llega hasta el versículo 51 y la segunda comienza allí y llega hasta el final del discurso. En la primera parte el pan es sobre todo la Palabra, la enseñanza de Jesús que nos muestra la voluntad del Padre y que nosotros recibimos con la fe, aceptando esa Palabra y contemplando a Jesús a través de esa Pala- bra. Ya en el Antiguo Testamento se presentaba la Palabra como un ali- mento: "Yo mandaré hambre a la tierra... hambre de escuchar la Palabra de Yavé" (Am 8, 11). Por eso lo que se destaca en esta primera parte es la invitación a creer, aceptando su Palabra desde la fe, con esa fe que sabe descubrir lo que no se ve con los ojos del cuerpo: "Aunque me han visto, ustedes no creen" (v. 36). Y al que crea en él, Jesús le promete no echarlo fuera, le promete pro- tegerlo para que no se pierda, le promete vida eterna y resucitarlo en el último día. Pero se habla aquí de una fe que es adhesión profunda a la persona de Jesús, no sólo una aceptación intelectual de verdades y doctrinas. Por eso muchas veces Jesús en lugar de decir "creer en mí" dice "venir a mí". El que va a Jesús es alimentado por él y alcanza vida celestial, vida que no se acaba.…
Jn 6,30-35: Mi Padre es quien da el verdadero pan Áudio e edicion: Pe.Cristovao, svd Musica: Gesed: yo soy el pan de vida Jesús aquí aparece como un nuevo Moisés, porque alimenta al pueblo con la palabra y con el pan. De hecho, los judíos esperaban que llegara un nuevo Moisés, un profeta grande como Moisés, y luego del milagro de la multiplicación de los panes la gente decía: "Este es el profeta que debía venir al mundo" (6, 14). Pero Jesús quiere aclarar que se trata de algo muy diferente a Moisés. Primero muestra que no había sido Moisés, sino Dios el que los había alimentado en el desierto. Y además, el maná no era un verdadero pan celestial, sino una realidad terrena. Dios quiere dar ahora un pan verdaderamente celestial que da vida. Y ante la súplica espontánea de la gente que reclama ese pan de vida celes- tial Jesús responde: "Yo soy el pan de la vida". En Jesús mismo, en su persona, se recibe el alimento de vida celestial. El que recibe ese alimento ya nunca sufrirá de hambre y de sed; es decir, sus necesidades más profundas estarán siempre satisfechas, y en la perso- na de Jesús encontrará siempre la respuesta a sus insatisfacciones más hondas, sin temor a que se desgaste o se acabe. Muchas cosas se desgastan con el paso del tiempo, porque descubrimos sus imperfecciones y sus lími- tes, pero la presencia de Jesús y su amistad nunca pueden desgastarse, porque él es fuente inagotable de vida y de novedad, a él no podemos encasillarlo ni abarcarlo, él siempre es más, siempre nos invita a más, siem- pre nos ofrece más. Por eso, no se trata de escuchar su Palabra para instruirnos, para apren- der "religión", para entender nuestra fe. Su Palabra es alimento para toda nuestra vida, es alimento para nuestra capacidad de amar, es alimento para nuestra hambre de paz y de justicia, es alimento para nuestros sueños más genuinos y bellos, es alimento para seguir caminando por los senderos del bien.…
Audio y edición: P.Cristovao, svd Jn 6,22-29: Trabajen por el alimento que perdura Musica: Nana Angarita: solo Dios basta. Aquí comienzan los discursos de Jesús sobre el tema del pan, para dar un mensaje más profundo. Y para llevar a la gente a otro nivel les dice: "Ustedes me buscan porque han comido los panes y se han saciado. No trabajen sólo por el alimento que se acaba, sino por el sustento que dura y da vida eterna". Jesús muestra así nuestra crasa realidad: somos necesitados, y busca- mos permanentemente saciar nuestras necesidades, nuestros deseos, nues- tras carencias. Esos hombres que buscaban a Cristo todavía no se habían dejado cau- tivar por su enseñanza; simplemente habían descubierto que Jesús se pre- ocupaba sinceramente por ellos, los cuidaba y no les dejaba pasar necesi- dad, se compadecía realmente de sus angustias. Y Jesús no desprecia esa confianza simple, aprovecha la ocasión para invitar a esos hombres agradecidos a pasar a un nivel más profundo. Hay otro pan, hay otro alimento, porque también hay otro hambre en el corazón humano, hay otra insatisfacción más honda que busca ser colmada. Y si bien hay que trabajar para ganarse el pan, para alcanzar este ali- mento no es necesario otro trabajo más que creer, abrir el corazón: "La obra del Padre es que ustedes crean". Todos, con el paso del tiempo, podemos ir encerrándonos en nuestras necesidades, y buscar a Dios sólo en la medida en que él pueda resolver nuestras carencias interiores. Así Dios se convierte en un objeto más de consumo. Él comprende esa debilidad nuestra, pero quiere más de noso- tros, quiere más para nuestra vida. Quiere alimentar nuestros corazones con su Palabra que nos invita a la intimidad con él, a su paz, al amor frater- no, al servicio, a la generosidad, a la libertad interior.…
Juan 21,1-19: Jesús les dio pan y pescado Audio u edición: P.Cristovao, svd Música: Betsaida: Milagro de amor: Los discípulos vuelven a tomar las redes. Si recordamos que muchos de ellos habían sido pescadores y habían dejado las redes para seguir a Cristo, esta vuelta a las redes es volver atrás. Ya no vivían la presencia de Cristo en sus vidas, aunque sabían que estaba resucitado; al tirar las redes no lo invocan, y no son capaces todavía de reconocerlo. También en nuestras vidas puede suceder esto. Hemos experimentado la presencia de Cristo, lleno de poder y de amor, hemos visto su gloria, pero pasa el tiempo, se debilita el entusiasmo, y se nos hace rutinario y pesado eso de creer sin ver. Entonces poco a poco empezamos a apoyarnos en otras seguridades, retomamos lentamente las cosas que habíamos aban- donado para seguir a Cristo. Ya no soportamos vivir de lo invisible, y nos convertimos en esos tibios que Dios prefiere vomitar de su boca (Apoc 3, 16), o en esos que han perdido "su primer amor" (Apoc 2, 4). Pero él está presente en nuestra vida; aunque no advirtamos su presencia él está con- templándonos con amor y bendiciendo nuestra existencia. Pero después de haberle mostrado a Pedro que con sus solas capacida- des humanas, sin invocarlo a él, ya no puede ni siquiera pescar, Jesús deja a Pedro la suprema misión de guiar a la Iglesia, de apacentar sus corderos. La triple pregunta recuerda la triple negación (13, 38), y eso explica la tristeza de Pedro luego de la tercera pregunta. Pero Pedro aprendió la lec- ción y no hace alarde; sólo se somete a lo que Jesús conoce de su corazón. Después Jesús, a un Pedro ya purificado, le repite su primer "sígueme".…
Audio y edición: Pe.Cristovao, svd Música: Te Alabo En Verdad (Cover de Martín Valverde) - Verónica Sanfilippo Jonatan Narváez Jn 6,16-21: Jesús camina sobre el agua Al prodigio de la multiplicación de los panes se une el prodigio del caminar de Jesús sobre las aguas. El hecho de que los dos prodigios estén juntos tiene un significado especial. Porque si repasamos el Antiguo Tes- tamento, podemos ver que la obra prodigiosa de Yavé, cuando liberó a su pueblo de la opresión egipcia, se resume en dos portentos: el "poder de Yavé sobre las aguas", que se manifestó cuando hizo pasar a su pueblo por el Mar Rojo, y el regalo del maná con el que alimentó a su pueblo a lo largo del desierto. Así lo vemos en Éx 12, 12; Sal 77, 20; 78, 24; 107, 4- 5.23.25.27-30, etc. Por otra parte, al finalizar estas narraciones (6, 20), Jesús se presenta diciendo "Yo soy", lo que nos recuerda el nombre divino con el cual Yavé se presentaba y manifestaba su majestad. De este modo, el evangelio nos dice que así como Yavé manifestó su presencia poderosa en medio de su pueblo, así también Jesús manifestó su poder dominando el mar y alimentando a su pueblo. Jesús no es sólo el gran profeta anunciado (6, 14), el nuevo Moisés, sino Dios mismo en me- dio de su pueblo, alimentándolo y manifestándose poderoso. Cuando los discípulos estaban navegando, preocupados por la agita- ción del mar, no supieron descubrir la presencia de Jesús que se acercaba a ellos, dominante sobre las aguas, y al miedo por la tormenta se unió el miedo a Jesús. También a nosotros puede sucedemos que, teniendo a Jesús cerca de nosotros para liberarnos, nos dejamos llevar por el miedo a su presencia, a su poder; y preferimos seguir en nuestra vida miserable y enferma en lugar de darle a él las riendas de nuestra vida para ser liberados y salvados, para recuperar la calma.…
Audio u edición: P.Cristovao, svd - música: p.Jonas Abib: o amor vencerá - texto: SBLA. Jn 14,6-14: Tanto tiempo con ustedes, ¿y no me conocen? La Iglesia hoy, hace memoria y celebra a dos apóstoles. Aunque sabemos muy poco de ellos, sin embargo, cada experiencia de reconocimiento y transformación en las Sagradas Escrituras estimula una vida entregada al seguimiento del Maestro. Releer aquel encuentro de Santiago con el Resucitado, invita a la comunidad, a superar la nostalgia por el pasado, y a convertirse en un escenario resucitado de testimonio y misión. La experiencia de Felipe, posibilita a la comunidad a que camine, no mediante falsas seguridades de fe, sino por los senderos de lo esencial: “quien me ha visto a mí ha visto al Padre” La celebración de esta fiesta eclesial permite que la comunidad, vuelva, con mirada renovada, a los sentidos originarios de la fe en Jesús de Nazaret, «camino», «verdad» y «vida» ¿Reconocemos en Jesús y su praxis liberadora quién es nuestro Dios?, ¿Nuestra fe es una relación filial en Dios y su reino de justicia, misericordia y reconciliación?, ¿Estamos aportando desde la fe a la construcción de escenarios de vida sostenibles y en paz para nosotros y las generaciones futuras?…
Lecturas del Miércoles II DE PASCUA. AUDIO Y EDICIÓN: P.Cristovao, svd. Musica: JESUS ESTA VIVO: Marco Lopez Texto: Evangeli.net. (Jn 3,16-21): En aquel tiempo dijo Jesús a Nicodemo: «Tanto amó Dios al mundo que dio a su Hijo único, para que todo el que crea en Él no perezca, sino que tenga vida eterna. Fr. Damien LIN Yuanheng (Singapore, Singapur) Hoy, ante la miríada de opiniones que plantea la vida moderna, puede parecer que la verdad ya no existe —la verdad acerca de Dios, la verdad sobre los temas relativos al género humano, la verdad sobre el matrimonio, las verdades morales y, en última instancia, la verdad sobre mí mismo. El pasaje del Evangelio de hoy identifica a Jesucristo como «el camino, la verdad y la vida» (Jn 14,6). Sin Jesús sólo encontramos desolación, falsedad y muerte. Sólo hay un camino, y sólo uno que lleve al Cielo,que se llama Jesucristo. Cristo no es una opinión más. Jesucristo es la auténtica Verdad. Negar la verdad es como insistir en cerrar los ojos ante la luz del Sol. Tanto si le gusta como si no, el Sol siempre estará ahí; pero el infeliz ha escogido libremente cerrar sus ojos ante el Sol de la verdad. De igual forma, muchos se consumen en sus carreras con una tremenda fuerza de voluntad y exigen emplear todo su potencial, olvidando que tan solo pueden alcanzar la verdad acerca de sí mismos caminando junto a Jesucristo. Por otra parte, según Benedicto XVI, «cada uno encuentra su propio bien asumiendo el proyecto que Dios tiene sobre él, para realizarlo plenamente: en efecto, encuentra en dicho proyecto su verdad y, aceptando esta verdad, se hace libre (cf. Jn 8,32)» (Encíclica "Caritas in Veritate"). La verdad de cada uno es una llamada a convertirse en el hijo o la hija de Dios en la Casa Celestial: «Porque ésta es la voluntad de Dios: tu santificación» (1Tes 4,3). Dios quiere hijos e hijas libres, no esclavos. En realidad, el “yo” perfecto es un proyecto común entre Dios y yo. Cuando buscamos la santidad, empezamos a reflejar la verdad de Dios en nuestras vidas. El Papa lo dijo de una forma hermosísima: «Cada santo es como un rayo de luz que sale de la Palabra de Dios» (Exhortación apostólica "Verbum Domini").…
Audio: Aciprensa y edición: P.Cristovao, svd - Música: Jon Carlo. Jn 3,7-15: Nadie ha subido al cielo, sino el que bajó del cielo La continuidad del relato del evangelio de Juan entre Jesús y Nicodemo tiene como horizonte llevar a la comunidad eclesial a una dimensión más profunda, hacia la dimensión espiritual: ese es el sentido de la invitación «a nacer de nuevo». La comunidad de seguidores del Maestro, está llamada, como don y tarea humana, social, política y religiosa a cultivar relaciones auténticas y sostenibles, intensificando su misión, encarnándose solidariamente en el corazón del mundo; allí donde se gestan «los gozos y las esperanzas, las tristezas y las angustias de los hombres y las mujeres de nuestro tiempo, sobre todo de los empobrecidos y las víctimas que anhelan justicia, territorio, reparación y liberación» (GS, 1). Esta experiencia constituye para el creyente una apertura espiritual, psíquica y corporal a Dios y al otro, en quien sembramos en el Espíritu. San Ignacio de Loyola lo vio y experimentó claramente cuando escribió en el libro de los “Ejercicios Espirituales”: “No el mucho saber harta y satisface el ánima, sino el sentir y gustar las cosas internamente”; en otras palabras, «discernir la vida interior para humanizar». ¿Como personas, ciudadanos y creyentes estamos dispuestos a cultivar desde dentro de la comunidad relaciones que humanicen…
Audio e edição: Pe. Cristóvão, svd - Musica: Nascer de novo - Jo 3,1-8: Se alguém não nasce da água e do Espírito, não pode entrar no Reino de Deus.. O fruto que nasce do encontro da comunidade com o Ressuscitado é capacitá-la para encarná-lo no cotidiano de seus processos e dinâmicas. Isto supõe um itinerário que vai da sombra à luz; de viver segundo a carne a viver segundo o Espírito. Uma comunidade de crentes que não tem seu mais profundo fundamento na fonte de onde emana a seiva de sua vocação e destino, como Nicodemos, absolutiza o relativo e relativiza o essencial, se estatiza em suas zonas de conforto e não discerne alternativas frente à ordem estabelecida, vendo-se exposta a perpetuar os mesmos temores e desacertos, a seguir enraizada em tempos e em modos caducos, e impedida de captar com sensibilidade histórica e pastoral a novidade do Evangelho. O convite à comunidade a viver segundo o Espírito a des-centraliza e a possibilita a estabelecer uma relação de pertença a Deus e a seu projeto de humanização. Como Igreja local e global, sentimo-nos chamados a converter-nos em pessoas e comunidades desinstaladas e com Espírito?…
Audio e edição: Pe. Cristóvão, svd - Musica: Nascer de novo - Jo 3,1-8: Se alguém não nasce da água e do Espírito, não pode entrar no Reino de Deus.. O fruto que nasce do encontro da comunidade com o Ressuscitado é capacitá-la para encarná-lo no cotidiano de seus processos e dinâmicas. Isto supõe um itinerário que vai da sombra à luz; de viver segundo a carne a viver segundo o Espírito. Uma comunidade de crentes que não tem seu mais profundo fundamento na fonte de onde emana a seiva de sua vocação e destino, como Nicodemos, absolutiza o relativo e relativiza o essencial, se estatiza em suas zonas de conforto e não discerne alternativas frente à ordem estabelecida, vendo-se exposta a perpetuar os mesmos temores e desacertos, a seguir enraizada em tempos e em modos caducos, e impedida de captar com sensibilidade histórica e pastoral a novidade do Evangelho. O convite à comunidade a viver segundo o Espírito a des-centraliza e a possibilita a estabelecer uma relação de pertença a Deus e a seu projeto de humanização. Como Igreja local e global, sentimo-nos chamados a converter-nos em pessoas e comunidades desinstaladas e com Espírito?…
Jn 20,19-31: A los ocho días, llegó Jesús Audio: Aciprensa Música: signos de amor: paulinas Argentina Edición: P.Cristovao,svd Texto: Victor Manuel Fernàndez A pesar de la resurrección los discípulos se encierran, llenos de miedo. Porque todavía debían recibir la fuerza del Espíritu Santo. No significa esto que el Espíritu Santo no estuviera presente, ya que según el evangelio de Juan, Jesús derrama el Espíritu cuando muere en la cruz. Pero Jesús tenía reservada para el día de Pentecostés una efusión más plena y liberadora que produciría la explosión evangelizadora de la Iglesia naciente. Sólo con la llegada del Espíritu Santo en Pentecostés la evangelización se convertiría en una necesidad de los discípulos, en un fuego imposible de ahogar o reprimir. Por eso, todo el que diga haber recibido el Espíritu Santo debería poder exclamar como San Pablo: "Es para mí una necesidad imperiosa. ¡Ay de mí si no anunciara el evangelio!" (1 Cor 9, 16). Pero en este párrafo se destaca la incredulidad de Tomás, que se convierte en un elogio para los creyentes de hoy, que creen sin tener esa visión de Jesús resucitado: "Felices los que crean sin haber visto". Sin embargo, también hoy muchos de nosotros queremos ver para creer, le exigimos a Dios signos y prodigios como condición para creer, y entonces no tenemos nada que reprocharle al incrédulo Tomás. Hay que destacar que Tomás pudo abrir su corazón en el encuentro con el Resucitado gracias a que permaneció en la comunidad, no dejó de encontrarse con los hermanos. Así se nos recuerda la importancia de la vida comunitaria para perseverar en el bien, para ser contenidos, para dejar un espacio abierto que en el aislamiento se cierra más fácilmente. Finalmente, este texto nos dice que el evangelio no narra todo lo que Jesús hizo; hay "otras muchas señales" que no fueron escritas, pero que la Iglesia ha ido transmitiendo de boca en boca y de generación en generación; es la Tradición oral, de la cual también habla claramente san Pablo en 2 Tes 2, 15: "Conserven fielmente las tradiciones que recibieron de nosotros, oralmente o por carta".…
Jo 20,19-31: Oito dias depois, Jesus entrou. Audio e edição: Pe.Cristovao, svd - musica: Pe. Marcelo Rossi: Misericórdia. Neste II domingo de páscoa, a igreja celebra o dia da Divina misericórdia. Nos deparamos com a revelação da verdadeira missão de Cristo no mundo; manifestação do amor que liberta, que destrói a dor, o medo e nos envia a realizar a mesma missão do Cristo ressuscitado. Jesús aparece no meio dos discípulos com três elementos essenciais para nossa vida de fé: Ele nos oferece a paz; ele nos recria com o sopro de Deus e ele nos envia. Hoje a Misericórdia é revelada pela manifestação do amor de Jesus pela humanidade, muito urgente para o mundo de hoje. A misericórdia é um tipo de amor: poderíamos dizer que ;e o amor convertido em compaixão, com compaixão ou caridade. Além disso, está relacionado com o perdão, porque não há perdão verdadeiro sem misericórdia. Nos ensina que o nosso amor ao próximo deve ser um reflexo do nosso amor a Deus. Mas primeiro está Deus. Isso significa que é um amor que vai além das nossas razões. Não é um amor com a nossa lógica, mas com a lógica de Deus. É por isso que a igreja nos convida a exercer a misericórdia de Deus em todas nossas ações. Não há um sensação mais verdadeira e gratificante, naqueles momentos difíceis da vida, que sentir que existe um lugar e alguém que te ama incondicionalmente, e quando já não temos forças, humanas, a única esperança que nos resta é abandonarmos nesse amor e proteção, como crianças nos braços da mãe, que se rende a todos seus caprichos. A misericórdia tem algo a ver com a derrota, assim como com a cruz. Sentir-se misericordioso é um gesto de dor para com os outros. É a prova de que temos um coração espiritual. Qual é o oposto da misericórdia: egoísmo e indiferença. Quando não somos mais capazes de sofrer a dor dos outros, estamos ficando sem coração: A palavra misericórdia vem do latim: formada de misere (miserável), cor, cordis (coração) e o sufixo -ia. Esta palavra refere-se à capacidade de sentir a miséria dos outros. Jesus sente a nossa miséria: Tem momentos em nossa vida que se esgotam nossos esforços humanos, e perdemos o controle de tudo. É por isso que não podemos deixar de dizer sempre: Pela Sua dolorosa Paixão, tende misericórdia de nós e do mundo inteiro. E também, Jesus eu confio em vós. Quando pensamos que não há solução e que tudo acabou, ele também nos diz, confiem em mim. Quando não há palavras para descrever o que sentimos, ele nos diz: venha a mim todos aqueles que estão cansados e humilhados que eu vos aliviarei.…
Mc 16,9-15: Proclamen la Buena Noticia Audio: Aciprensa - Edición: P.Cristovao, svd - musica: JESED: Cristo no tiene manos. El texto de Marcos que leemos hoy muestra que, tras la muerte de Jesús, no hubo ningún tipo de apariciones o visiones “extáticas”. La comunidad discipular llegó a su fe pascual a través de la experiencia. Los acontecimientos que experimentaron no tuvieron nada de extraordinario en sí mismos. En medio de la aflicción descubrieron un nuevo sentido en la muerte del Maestro, pasando de la incredulidad y la ofuscación, al reconociendo en su corazón de la cercanía de Jesús. Por eso, creer en El, tiene que ser para la comunidad eclesial hoy, un acontecimiento que desvele lo que ella es y lo que es capaz de dar de sí, precisamente porque cree, vive y encarna al Resucitado. Creer en él significa comprometerse como comunidad, en unidad diversa y plural, a empujar cotidianamente el acontecer de la Buena Nueva del reino en las entrañas de la humanidad y de los sujetos y contextos socioculturales que la conforman. ¿Vivimos y celebramos el acontecimiento de la resurrección como don y tarea compartida con otros…
Jn 21,1-14: Jesús les repartió pan y pescado Audio y edición: P.Cristovao,svd musica: Marín Valverde: Gracias Padre. El epílogo del cuarto evangelio relata la tercera manifestación del Resucitado a siete discípulos para conseguir una pesca abundante. Atendiendo a las escenas del texto, en un primer momento, el protagonismo de los discípulos es evidente, pero es la figura de Jesús la que se convierte en central (vv. 1-4). En un segundo momento, se va tejiendo la dinámica del re-conocimiento discipular, mediado por la pregunta neurálgica de todo el Evangelio de Juan ¿Quién es este? (vv. 5-11). Una comunidad que se identifica con el Maestro no es la que es capaz de describir lo que éste hizo o se limita a recordar lo que le pasó; no. Una comunidad discipular auténtica es aquella que «encarna» con su praxis misionera, la identidad de Jesús y se transforma continuamente con ella. En un tercer momento, la invitación de Jesús a sus discípulos a transformar sus actitudes y modos de vida, sigue siendo actual para los seguidores y seguidoras de resucitado hoy (vv. 12-14): crear comunidades ecuménicas en las que las relaciones sean sostenibles y humanicen, es decir, trascendentes. ¿Nuestra identidad de cristianos entraña, trasmite y demuestra que está atravesada por el Evangelio?…
Áudio e edición: P.Cristovao, svd - musica: Tere Larain: Peregrino de Emaus - Lc 24,35-48: El Mesías resucitará al tercer día El evangelio cuenta la aparición de Jesús resucitado mientras los discípulos de Emaús comentaban a la comunidad lo que les ocurrió. El relato es una confesión de fe en el Resucitado. La comunidad comprende que Jesús no está solo en la fracción del pan, sino también en el intercambio sobre las vivencias y experiencias de fe. De hecho, la fe no es una cuestión de adhesión segura que se adquiere y no se pierde más; la fe siempre estará amenazada por los miedos, las dudas y los falsos entusiasmos. Releer la Palabra, la realidad y la vida inspirada por la acción del Espíritu y el proyecto humanizador de Dios; son los criterios desde los cuales nos convertimos en testigos del Resucitado hoy. La «visión» del resucitado aparece como mesa compartida, pero necesitamos volver a la Escritura, estar al acecho del reino y hacernos responsables de la comunidad y de la práctica de la justicia; de lo contrario, la presencia del Evangelio sigue sin ser reconocida y nos cerramos a la reconciliación, el perdón y la humanización…
Audio: Aciprensa - edición: P.Cristovao, svd - musica: Canto de la pascua. Lc 24,13-35: Lo reconocieron al partir el pan El relato de los discípulos de Emaús es una invitación a proponer la vida de la comunidad como «resiliencia y eucaristía». La comunidad está llamada a lamentar pérdidas, a reconciliarse con el pasado y aprender a fracasar como aprendizajes vitales; experiencias que posibilitan el agradecimiento (vv. 13-18). Discernir la presencia del Maestro y su Palabra, exige de la comunidad que se lo escuche y se lo encarne (vv. 19-27). La invitación a constituirse en comensalidad abierta y compartida, hace posible reconocer a Jesús en la vida de los otros, convirtiendo a la comunidad en un espacio de acogida (vv. 28-29). La transformación de lo cotidiano mediante la comunión es otra forma de decir y hacer comunidad; que no se impone por “vías de hecho” sino que acontece en el diálogo, la justicia y la fraternidad (vv. 30-31). En definitiva, ser una «comunidad en salida» es el eje transversal de su quehacer, porque la inserta en el mundo para transformarlo y humanizarlo (vv. 32-35). ¿Como comunidades estamos dispuestas a aceptar esta invitación reivindicando el sentido de pertenencia a una fe y praxis resucitada?…
Jn 20, 11-18 - Áudio y edición: P.Cristovao, SVD - texto: Víctor M.Fernandez - musica: Avelina Borges: Jesus resucitado. Así como se encontró a solas con la samaritana, Jesús, ahora resucita- do, se encuentra a solas con otra mujer, María Magdalena. Ella no reconoce inmediatamente al Señor resucitado, que la eligió para ser la primera en verlo resucitado. Él está transfigurado y ella está perdida en su dolor. Hasta que él la llama por su nombre, con la manera y el tono que ha usado siempre para llamarla. La Magdalena no podía dejar de reconocer ese llamado personal y lo descubre una vez más como su buen pastor, que sabe llamar a las ovejas por su nombre, personalmente, directamente, íntimamente. Vemos así que para poder reconocer la presencia del Señor en nuestro trato con él, primero tenemos que descubrir que él nos reconoce a noso- tros, nos mira, nos identifica, nos llama por nuestro nombre, porque nos conoce íntimamente tal como somos. La vida cristiana es un encuentro permanente con el Señor resucitado, es un trato cotidiano con alguien que vive y ha superado los límites del espacio, y por eso puede visitar con su luz la pobre existencia de cualquier ser humano, esté donde esté, no importa dónde; para que nadie pueda de- cir que no es tenido en cuenta, o que ha sido olvidado por Jesús. Luego Jesús rechaza que María lo abrace. El sentido de sus palabras es: "No me quieras retener, porque tengo que completar mi obra". María quiere retener su presencia física, pero Jesús quiere partir para hacerle descubrir la nueva forma de presencia que él prefiere tener dentro de ella, en lo más profundo de su ser. Además, ella debe ser testigo de su resurrección, debe transmitirlo, y por eso no debe apegarse a su encuentro íntimo con Jesús y pretender rete- nerlo sólo para ella.…
Mt 28,8-15: Vayan a Galilea; allí me verán Audio y edición: P.Cristovao,svd musica: Comunidad Shalom: ressuscitou. Texto: SBLA. El evangelio invita a la Comunidad a hacer memoria, a encontrarse y a construir fraternidad. Allí donde el dolor y la muerte intentaron atemorizar la vida, paralizar la fe y apagar la esperanza, las mujeres del evangelio, tejieron el acontecimiento de la resurrección; memoria (v.8), encuentro (v.9) y misión (v.10) el cual se convirtió en la confesión central de la fe cristiana: Jesús, el Cristo, ¡está vivo, ha resucitado! Comunicar la resurrección, hoy, supone luchar contra la corrosiva enfermedad de nuestro tiempo, y que embarga a la sociedad: la “orfandad espiritual”. Esa orfandad que es “experimentada” cuando se va extinguiendo el sentido de pertenencia a un carisma, a una familia, con los pobres de la tierra, con Dios y su proyecto de humanización, y que desvanece la posibilidad que tenemos de poner en práctica la vocación originaria a la que estamos llamados: a la fraternidad universal. Sintámonos, como hombres y mujeres de fe, motivados por el Espíritu del Resucitado a crear con nuevos sentidos y fidelidad creativa, comunidades memoriosas, de encuentro y fraternas: resucitadas.…
Audio y edición: P.Cristovao, svd - texto Jesús Lozano - música: Cesareo Gabarain: La fuerza Misteriosa. Hoy es un "no-día", una noche que dura veinticuatro horas, una jornada no litúrgica. La Iglesia vela junto al cuerpo sepultado de Jesús. Es difícil entender esto porque hoy, precisamente hoy, es cuando muchos aprovechan la jornada para salir al campo, divertirse, descansar un poco después de la intensidad del jueves y del viernes. ¿En qué consiste, pues, ese velar junto al Cristo sepultado? ¿No estaremos viviendo un abismo insalvable entre la liturgia y la vida cotidiana? Hoy Cristo está "missing", como dicen a veces los jóvenes. Está desaparecido. "No sabemos dónde lo han puesto". Hoy, día no litúrgico, celebramos la liturgia del Cristo desaparecido del mapa. Hoy es el día de todos aquellos que hace tiempo que no saben/no contestan cuando se preguntan por su fe en Jesús. Es el día de las culturas que han tenido a Cristo como centro y que hoy no saben dónde lo han escondido. Es el día de quienes a menudo nos lavamos las manos cuando tenemos que arriesgarnos por él. Es el día de los que ya no se preguntan por la fe sino que simplemente están asentados en la indiferencia. ¡Cuántas evocaciones en este sábado santo! ¡Cuántos deseos de que en esta noche, rotas las tinieblas, emerja esa luz matutina que es Cristo resucitado! Pero no precipitemos las cosas. Frente a los que vivirán el día de hoy en la total indiferencia, aprendamos a vivir en un silencio expectante…
Jn 18, 1 - 19, 42 - Audio y edición: P.Cristovao, svd - musica: Bernado Velado: Flor y canto: perdona tu pueblo señor Leer la Pasión del Señor es una experiencia de tremenda intensidad. Porque en esa lectura se despiertan nuestros dramas más profundos, nues- tras resistencias al amor, nuestra dificultad para aceptar los límites de la vida, nuestro rechazo ante el sufrimiento, el recuerdo de nuestros pecados e infidelidades. Pero también, si lo hacemos en oración e invocando la ayuda del Espíritu Santo, puede ser una experiencia de purificación y de liberación interior. Pero leer la Pasión del Señor debe ser ante todo una experiencia de contemplación, porque él es el importante, él es el digno de ser contempla- do, adorado, exaltado. La reflexión sobre nuestra vida y nuestra respuesta no debe opacar lo principal, que es el espectáculo de amor desbordante que él nos ofrece; y por eso la mirada debe estar más en él que en nosotros mismos. Esto vale especialmente si se trata del evangelio de Juan, donde es la gloria de Dios la que paradójicamente se manifiesta en la humilla- ción de la pasión. Es en la entrega total donde el Señor muestra su señorío y su hermosura. El cuarto evangelio nos muestra a un Jesús fuerte y firme en la pasión. Y nos indica que él no quiere reinar en nuestras vidas porque es débil y necesitado de poder, sino para transmitir a nuestra vida algo de su gloria y hermosura. También aparece, al final del relato, la figura de la Madre, que en la gran hora de su hijo cumple lo más importante de su misión: ser madre de los discípulos, dar a luz a la nueva humanidad uniendo su dolor de madre a la entrega del Hijo en la cruz. A la luz de los relatos de la pasión podemos decir que Jesús soportó en la cruz no solamente el dolor físico, sino toda la variedad de angustias que suelen pasar por nuestro corazón humano: tristeza, miedo, desilusión, can- sancio, abandono, etc. Pero para que en la cruz estuviera también el dolor de las madres cuando ven sufrir a sus hijos, para eso estaba María junto al crucificado con una espada traspasando su corazón materno.…
Jn 13,1-15: Los amó hasta el extremo Audio: aciprensa - edición: P.Cristovao,svd - musica: 12 hombres. Con una maravillosa declaración de amor: "habiendo amado a los suyos, los amó hasta el fin". Y esta declaración de amor colorea con el reflejo de ese amor todo lo que se narra a continuación: la última cena, la sagrada despedida del Señor, pero destacando el episodio del lavatorio de los pies. El evangelio da una especial importancia a este hecho como ex- presión simbólica del amor del Señor. A Pedro le cuesta dejarse lavar los pies, dejarse amar por un Mesías humillado. El lo quería glorioso, soberano y poderoso, no quería ser discí- pulo de un hombre humillado y rebajado. Y este mesianismo mundano lo llevó a negar a Cristo. El lavado de pies simboliza algo muy hondo que Pedro no llega a descubrir: que Dios hecho hombre quiere abajarse humil- demente, anonadarse al servicio del hombre, ponerse a los pies de su cria- tura para lavarla. Y es lo que cumplió plenamente cuando estuvo clavado en la cruz: "la sangre de Jesús nos purifica" (1 Jn 1,7). Pero a partir del v. 12 Jesús invita a sus discípulos a lavarse los pies unos a otros, a no ser líderes celosos de su poder y su gloria, sino humildes servidores, y en el v. 17 indicará que este servicio humilde es fuente de la verdadera felicidad. Los sinópticos narran en esta cena la institución de la Eucaristía,' don- de Jesús da otro signo de su anonadamiento al hacerse presente en las apariencias simples del pan. El amor de Jesús hasta el fin se manifiesta también en el don de la Eucaristía. Así lo reconocía el Cura Brochero: "No importa todo esto, porque justamente entonces es cuando su amor se acrece, se vigoriza, se agiganta, se rebalsa por todas partes y se revienta, si puedo expresarme así, y hace entonces un milagro de amor que puso en admira- ción y espanto a los mismos ángeles. Y ese milagro fue instituir el sacra- mento de la Eucaristía. Porque la Eucaristía es un milagro de amor, es una maravilla de amor...".…
Audio y edición: P. Cristóvão, svd - Música: Roberto Poblete: Tomen y coman Mt 26,14-25: ¿Dónde preparamos la Pascua? Texto: SBLA La vida discipular es una vida que tiene exigencias profundas y serias. Jesús pide al grupo de sus seguidores adhesión y fidelidad a la causa. Pero no siempre es fácil para el discípulo entrar en la lógica del Maestro. Jesús propone cosas fuertes. Cosas tremendas. Para asumir la propuesta de Jesús es necesario romper con la lógica del mundo, del egoísmo y el acaparamiento. La vida cristiana no es una vida de relax. Tampoco de acomodamiento social, de carrerismo hacia un mejor puesto o un cambio de status. El discípulo tiene que romper con todo aquello que desdice de Jesús y de su causa, para abrazar lo más genuino del seguimiento y del proseguimiento de la causa del Maestro de Nazaret. Es el momento oportuno para acoger a Jesús, su invitación y su Buena Noticia. Dios, a través de la persona de Jesús, ha venido a nuestro encuentro, ahora hagamos la tarea que nos corresponde, a fin de vivir nuestra propia cristificación. ¡Comencemos!…
Edición: P.Cristovao, svd - Audio: Aciprensa - Jn 13,21-33.36-38: Uno de ustedes me entregará Música: Bruno Camurati - Canção de Pedro En el evangelio aparece Judas el Iscariote, conocido como el traidor. Tantas veces hemos interpretado a esa figura como un personaje que ha actuado de forma aislada y por simple maldad con el Hijo del Hombre. También aparece la figura de Pedro a quien Jesús le pronostica que en el momento definitivo lo negará. Leemos esta negación solo personificada en este personaje. Pero se nos ha olvidado que tanto Judas, con su traición y Pedro con su negación representan a los cristianos de todos los tiempos, nos representan a nosotros. Todo bautizado tiene que estar atento, debe detenerse en el camino y revisar la vida, las actitudes, los sentimientos y las palabras. Podemos encarnar en nuestra propia existencia el rol de Judas y/o el de Pedro. Judas es símbolo del discípulo que no renuncia al dinero; Pedro, por su parte, del que no renuncia al honor. Cuando un bautizado no sabe renunciar al dinero y al honor está en su vida historizando la traición o la negación que simbolizan estos dos discípulos de Jesús.…
Jn 12,1-11: María ungió con perfume los pies de Jesús Audio: aciprensa Música: Betsaida: Me tocaste Jesús - Edición: P.Cristovao,svd . Jesús ha tomado la decisión de avanzar asumiendo las consecuencias de su opción. No busca la muerte pero no se desdice de lo dicho. La Cruz es fruto de sus denuncias y la decisión de los jefes religiosos-políticos que han visto en él un peligro. María unge a Jesús como Mesías de los pobres. Judas se preocupa porque ha gastado demasiado dinero. Si la comunidad está atenta a su Palabra, sabrá vivir siempre en la clave de Jesús, con un corazón compasivo y misericordioso abierto a los que sufren y los pobres siempre estarán invitándonos a vivir entregados a los demás. El camino de la Pascua debe ser recorrido de forma personal, celebrado comunitariamente. En la soledad de Getsemaní, Jesús seguirá sintiendo el perfume de esa discípula que lo ungió. Que estos días que comenzamos con el “perfume de una mujer” que comprendió que a Jesús lo movía un amor más fuerte que la muerte, nos inviten a seguir al Señor en su proyecto de vida.…
Lucas 22,14–23,56: Hagan esto en memoria mía. - Audio y edición: P.Cristovao, svd: Musica: YO CREO EN TI - PABLO MARTINEZ Ft ANA BOLIVAR.
Jn 11,45-57: Reunirá a los hijos de Dios Audio y edición ñ: P.Cristovao, svd. Texto: SBLA - Musica: Estación Cero: te doy mi corazón El pueblo se encuentra dividido en relación a Jesús. Los mismos signos realizados por Jesús colocan al pueblo en división, en contraste. Jesús permite que los que son ciegos vean la luz y entren en contacto con la luz, la cual termina encegueciendo a los hombres de religión, a los especialistas de la ley. Y el conflicto no se hace esperar. La novedad que Jesús trae es desenmascaradora de los egoísmos estructurales de la religión judía que había perdido el horizonte de humanización que estaba llamado a vivir. La Buena Nueva se encuentra amenazada por la “certeza” y la “seguridad” que ofrece el sistema religioso de turno. En la vida cristiana podemos perder la capacidad de vivir la alegría y la fuerza de la novedad. Hay que estar atentos a las prácticas religiosas que realizamos y a la manera de vivir la religión, para que no adormezcamos la capacidad de hacerle caso a Dios y a su novedosa propuesta de humanización. Que esta semana participemos de la frescura del Evangelio.…
Jn 10,31-42: Intentaron detenerlo, pero se escapó Audio y edición: P.Cristóvao,svd Mudica: Estación Cero: hasta el final texto: SBLA Jesús ha sido fiel a su Padre Dios. Lo único que ha hecho durante toda su vida es mostrar el amor y la bondad infinita del Padre. Las buenas obras de Jesús se dirigen a reconstruir la creación como estaba en el diseño de Dios. Jesús busca por todos los medios posibles inaugurar el reino de la vida y destruir el imperio de la muerte. La obra de Dios, que Jesús confirma con su vida y su palabra, es un ininterrumpido trabajo de creación y de liberación. Esa tarea que hace el Padre, también la hace el Hijo y asume las consecuencias de crear la vida y de liberarla de toda esclavitud. Jesús se presenta como Hijo. No tiene más nada que lo acredite frente al Pueblo. Dios mismo da testimonio de él, pero la gente más creyente no le cree a Dios. Esto puede pasar hoy con nosotros. Estemos atentos. Que tanta religión no nos haga perder de vista la revelación plena de Dios en su Hijo Jesús.…
Audio y edición : Pe.Cristovao, svd Texto: SBLA. Musica: misioneros de la palabra: De rodillas ante tu cruz. Jn 8,51-59: Abrahán gozaba pensando ver mi día. La manera de ser y de hablar de Jesús generaba irritación en la gente de su tiempo. Muchos acomodados a viejas tradiciones, no podían recibir con gozo y alegría la frescura de la Buena Noticia. La gente se armaba con piedras para acabar con Jesús, La novedad que él proponía no la podían entender, a dicha novedad la enfrentan con violencia. Jesús se manifiesta con una autoridad tremenda: “quien cumpla mi palabra no sufrirá jamás la muerte” Al hablar así Jesús se manifiesta como la revelación autorizada de Dios. Él es Dios y habla con la autoridad divina que tiene. Eso molesta a la gente. Eso irrita a las autoridades religiosas del judaísmo. Jesús se revela como el “YO SOY” por eso se atreve a decirles a los judíos que él es anterior a Abraham. Reconocer a Jesús como el Señor es una de las cosas que tenemos que pedirle al Espíritu de Dios que nos regale en esta cuaresma. Mientras no reconozcamos a Jesús como el Señor, los cambios en nuestra vida no serán profundos.…
Jn 8,31-42: Serán realmente libres Audio e edición: Pe.Cristóvão,SVD Música: Frei Gilson | Acoustic Som do Monte | DVD - Tu És o Centro Texto: SBLA La fidelidad a la Palabra de Jesús es lo que da la certeza de estar en el camino discipular, en el camino verdadero. La verdad es la única realidad que genera, en la historia de la humanidad y en la persona en concreto, la libertad. Es necesario ser libre para tener una relación personal con el Padre de Jesús. Dios no hace pacto con esclavos. Dios necesita de personas libres, para que en libertad acojan su propuesta y la hagan posible en la historia. La verdad que da libertad es el conocimiento total del Padre. Y es Jesús quien revela definitivamente a Dios. No se puede aceptar el mensaje de Jesús sobre Dios y sobre los seres humanos sino aceptamos de manera contundente que ese mensaje es la misma vida de Jesús de Nazaret. Él es el mensaje de Dios hecho carne. Es Hijo de Hombre e Hijo de Dios. Abrámonos a la revelación de Dios realizada por Jesús. Entonces conoceremos la verdad y la verdad nos hará libres.…
Jn 8,21-30: Sabrán que Yo soy Audio y edición: P.Cristovao, svd - texto: SBLA. - música: Luís Mauricio y Celinés Díaz: Dulce Huésped Jesús revela su identidad y al mismo tiempo la de su Padre Dios. Jesús es la revelación verdadera y definitiva de Dios, pero ni eso le exime de ser repudiado y condenado a muerte por sus propios hermanos de raza y religión. Precisamente será en la cruz, en el lugar más ignominioso, en el que él se revelará definitivamente como el “Yo-Soy”. Jesús es el “Yo-Soy”, él es el que está unido íntimamente al Padre Dios. Jesús toma el papel de Dios. Queda manifestada definitivamente la divinidad del Hijo. Cada vez que queramos llegar al Padre, tenemos que hacerlo por su medio. Jesús, con la manera amorosa y misericordiosa de vivir, terminará derrotando toda fuerza maligna que se enseñorea en la historia. Con la Cruz de Jesús tiene que quedar una cosa clara para todos los cristianos: el mundo cambiará no por grandes proyectos, sino por la debilidad de un crucificado. No será la fuerza, sino el amor lo que transforme la historia humana.…
Jn 8,12-20: Yo soy la luz del mundo Audio y edición: P.Cristovo, svd - musica: En nuestra oscuridad Cantos de Taizé. Texto: SBLA. Juan presenta a Jesús como la luz del mundo. ¿Esto qué significa? Para la comunidad del cuarto Evangelio, el mundo en su totalidad yacía en tinieblas a causa del pecado, la injustica, la violencia provocada por el egoísmo personal y de las instituciones. Ni siquiera la Ley antigua, -por sagrada- ni las más hermosas tradiciones centenarias habían posibilitado la iluminación de las personas. Todo cuanto habían hecho a lo largo de la vida y lo acuñado hasta entonces había generado tinieblas. Es entonces cuando la experiencia de vida y de fe que Jesús ofrece relativiza todas las tradiciones y prácticas más antiguas del pueblo. Será solo la adhesión a la persona de Jesús, el seguimiento de su persona y el proseguimiento de su causa lo que dará la plena iluminación. Cada creyente está invitado a aceptar y recibir a Jesús como la Luz verdadera. Pero el compromiso ha de ser mayor: quien acepta a Jesús como luz está llamado a ser luz y a irradiarla al mundo. ¡Esta es una tarea que no da espera!…
Jo 8,1-11: La mujer adúltera: Audio e edicion: PCristovao,svd. Musica: Pascua Joven 2016 - Vida en abundancia .
Jn 7,40-53: ¿De Galilea vendrá el Mesías? Audio y edição: Pe.Cristóvão,svd texto: SBLA Musica: Jmj: un nuevo sol Es común pensar que desde los escenarios pobres y lugares de exclusión no puede salir nada bueno. También en la Iglesia nos hemos acomodado a esas falsas interpretaciones de creer que Dios sólo funciona en los círculos sagrados, con gente dedicada a lo sagrado. Con la llegada de Jesús a la humanidad comienza un cambio. Dios voltea el pastel. Es la hora en la que la familia humana puede rencontrar el camino. Son los pobres los que ahora portan la noticia de salvación para la humanidad. Desde Galilea llega la salvación. La Cuaresma tiene que hacer que nuestra mirada vuelva a los pobres, a los desheredados de la historia. La Iglesia ha de descubrir que los pobres son un lugar teológico, donde Dios se revela y salva. Con Jesús llega la novedad de un Dios amoroso. Todo el esquema cambia. Los que viven en sus seguridades se sienten amenazados y con pánico. Por eso Jesús es perseguido y condenado. Aceptemos que la salvación de Dios viene desde donde menos nos lo imaginamos.…
Jo 7,1-2.10.25-30: Queriam prendê-lo, mas ainda não tinha chegado a sua hora. Audio y edição: Pe.Cristóvão,svd texto: SBLA Musica: ¿Quién es el que vieron pasar - Jesuitas Acústico O anúncio da verdade traz consigo perseguição e violência. Jesus é vítima de anunciar a verdade de Deus. Sua proposta irrita as autoridades. O povo está obcecado, não consegue ver a verdade que Ele traz e que torna possível a libertação e o surgimento da vida em abundância. São João recorda que a Palavra encarnada é um escândalo para todo sistema religioso. Dizer que Deus se fez homem na pessoa de Jesus é uma heresia para o povo daquele tempo. Jesus lhes deixa claro que vem por vontade do Pai. Eles constatam que Jesus tem uma autoridade extraordinária. Embora todos o conheçam, sua atuação e palavra os deixam confusos, porque tudo realiza com um poder que deixa sem força os cânones sociais e religiosos do momento. Voltemos a Jesus e com ele entremos na cultura da verdade. Trabalhemos para consegui-la comunitariamente. Defendamo-la amorosa e respeitosamente. Favoreçamos a cultura da verdade, assim como fez Jesus com sua própria vida.…
REFLEXION PARA JUEVES IV DE CUARESMA Jn 5,31-47: Hay uno que los acusa AUDIO Y EDICIÓN: P.Cristovão,svd Música: Hillsong: With All I am Texto: Mons. Victor Manuel Fernàndez https://audioboom.com/posts/5762583-jn-5-31-47 Jesús quiere mostrar que él no es un loco perdido, uno que exige que todos lo escuchen y lo sigan sin motivo. Por eso dice: "Si yo diera testimonio de mí mismo mi testimonio no sería válido" (v. 31). Y entonces explica cuáles son los testimonios que muestran que su misión es auténtica, para que vean que no es irracional aceptar su Palabra y creer en él. El "testimonio" es un tema muy presente en todo el evangelio de Juan. El primer testimonio que presenta Jesús a su favor es el de Juan el Bautista, que había sido un profeta reconocido y admirado por todo el pueblo. El segundo testimonio son sus obras, los prodigios que realiza y que son signos de la obra más grande que él viene a cumplir. Y el tercer testimonio es lo que el Padre ha enseñado en las Sagradas Escrituras, por- que todo lo que había sido anunciado se estaba cumpliendo en su persona. Sin embargo, estos testimonios no son suficientes para los incrédulos, porque el testimonio no obliga a creer, no avasalla, no exige; es sólo una invitación respetuosa y delicada. Los corazones cerrados sólo aceptaban alabanzas y reconocimientos, pero no desafíos: "¿Cómo pueden creer si están rindiéndose honores unos a otros y ya no buscan la gloria que sólo viene de Dios?" (v. 44). En esos corazones, enfermos de vanidad, ningún testimonio era suficiente, porque en el fondo no les interesaba lo que Dios pudiera decir, sino lo que sirviera para acariciar esa vanidad enfermiza. Por eso Jesús repro- cha: "ustedes no tienen el amor de Dios" (v. 42). Este texto nos invita a preguntarnos qué es lo que estamos buscando en la vida, qué es lo que queremos conseguir, qué es lo que nos preocupa desde que nos levantamos por la mañana hasta que nos vamos a dormir, cuáles son nuestros verdaderos intereses. ¿Nos mueve el amor de Dios o nos mueve el orgullo, la vanidad o el egoísmo? Oración: "Dios mío, toca mi corazón con tu amor para que deje de pre- ocuparme por cosas vanas y superficiales; sácame de los intere- ses torcidos, de las vanidades que me llevan a estar pendiente sólo de mí mismo. Habita en mí con la fuerza de tu amor, y enséñame a vivir por ese amor".…
Jn 5,17-30: Como el Padre resucita a los muertos y les da vida, así también el Hijo da vida. Audio y Edición: P.Cristovao,svd Música: Fernando Leiva: Y Cuanto amor El evangelio de hoy nos acerca, por contraste, a una realidad muy dura. Durante varios días y casi hasta el final de la cuaresma vamos a escuchar pasajes del Evangelio de Juan en que aparece la confrontación creciente entre Jesús y las autoridades judías de su tiempo. Veremos ensombrecerse de tristeza y dolor el rostro de Cristo, como en una anticipación de las horas de la pasión. Lo más bello, sin embargo, es descubrir en medio de discusiones difíciles y amargas, cómo se va revelando la estrecha relación entre el Padre y el Hijo. En el caso de hoy, por ejemplo, Jesús muestra la potestad que ha recibido y cómo su manera de ser no es otra cosa que la presencia del ser y quehacer del Padre entre nosotros. O con otro lenguaje: con lo que es y con lo que hace Jesucristo REVELA al Padre. Afirmaciones que no debemos dejar perder del texto de hoy: "Mi Padre no cesa nunca de trabajar; por eso yo trabajo también en todo tiempo"; "lo que hace el Padre, eso también hace el Hijo"; "el Padre ama al Hijo y le manifiesta todas sus obras"; "El Padre no juzga a nadie, sino que le ha dado al Hijo todo el poder de juzgar; y quiere que todos den al Hijo el mismo honor que dan al Padre"; "así como el Padre tiene el poder de dar la vida, ha dado al Hijo ese mismo poder"; "no pretendo actuar según mi voluntad, sino que cumplo la voluntad del que me envió". ¡Hemos de hacer oración de comtemplación estas frases! Su acción es coherente con la voluntad de Dios. Por eso es el único que nos puede revelar quién es Dios. Y si caemos en cuenta, las veces que Jesús nos dice quién y cómo es Dios, se distancia grandemente de las ideas que tenemos de Dios. Que en esta cuaresma nos adhiramos más a Jesús para llegar a comprender la voluntad de Dios y podamos confesar al Padre verdadero que Jesús nos reveló.…
Al momento aquel hombre quedó sano (Juan 5,1-3.5-16) Áudio y Edición: P.Cristovao,svd. Música: La flora y la arcilla: oración de san Ignacio volvemos al tema del agua en el evangelio y esta vez se trata de una piscina con propiedades que hoy llamaríamos "mágicas" : el enfermo que lograRA acercarse al agua cuando se revuelva, quedaba curado. Método que es absurdo en realidad, porque implica sanar siempre al que está menos enfermo, que es el que seguramente tiene más fuerzas para imponerse sobre los otros y llegar al "momento mágico" en que se le va a dar la salud. Esa piscina se parece al sistema financiero capitalista que ayuda más al que menos necesita. Como dijo un chistoso: "para que den un préstamo en un banco, debes demostrar que no lo necesitas". El método de Jesús es diferente. Sus ojos están particularmente atentos a ese que siempre queda relegado, ese que siempre ha sido pospuesto, ese que nunca le interesó a nadie. Jesús hace lo que se esperaba de esa "magia", pero no por magia sino por la fuerza de su Palabra y de una vida en unión con Dios. En efecto, le advierte al paralítico curado: "no peques más, no sea que te suceda algo peor". Como en otros pasajes, Jesús recuerda discretamente al enfermo físico de la enfermedad espiritual que también padece, y así muestra que no es un "mago" repartiendo favores, sino el Hijo de Dios, consolando, perdonando y redimiendo a su Pueblo.…
Anda, tu hijo está curado (Juan 4,43-54) Audio y Edición: P.Cristovao, svd . Música: Jesed: te doy mi vida . Estamos acostumbrados a pensar en Jesús de una manera tan tierna, que corremos el riesgo de apelar más a nuestra imaginación que a la revelación que el Señor nos ofrece en su Palabra. La escena de hoy por ejemplo, a pesar de que se trata de una curación, no carece de dureza. Un funcionario le pide que vaya a su casa y cure a su hijo. La respuesta de Cristo es dura: " Si no ven signos y prodigios son incapaces de creer". No parece demasiado tierno, sobre todo si pensamos en el drama que vivía aquel hombre... Si aceptamos que Jesús no tiene que parecerse a nuestra imaginación, admitamos que una y otra vez debemos aprender quién es Él en realidad... En este caso hay una enseñanza que en realidad es muy propia de Nuestro Señor: le interesa más nuestra fe que nuestra salud física o nuestro bienestar emocional. Tiene sed de nuestra fe, porque sabe muy bien que la salud del cuerpo o la tranquilidad de una vida sin problemas a la vista no es algo que vaya a estar siempre ni algo con lo que de veras podamos contar. La enfermedad, las contradicciones, las traiciones de amigos, los accidentes o la muerte misma estarán ahí siempre acechando, y si miramos a Jesús sólo a través del lente de los favores que nos hace para restablecer nuestra salud o conservar nuestro bienestar JAMÁS tendremos verdadera fe. Y de algún modo eso es lo que hace Jesús "saliéndose con la suya" : templa el arco de la fe de aquel hombre hasta su límite. El funcionario regio le pedía algo que a cualquiera le hubiera parecido en sí mismo un honor: "ven a mi casa". Jesús renuncia a ese honor y en cambio pone en condición de siervo, y siervo obediente, a aquel hombre encumbrado: "cree; tu hijo ya está bien". Una hermosa solución "de compromiso" en la que Cristo rescata lo que a Él más le interesa, es decir, que crezca la fe, mientras concede lo que el atribulado papá pedía, la salud de aquel niño…
Audio y edición: P.Cristovao, svd - musica: Coro Cantaré: como el hijo Pródigo. Lucas 15,1-3.11-32: “Tu hermano estaba muerto y ha revivido”
Audio e Edición: P. Cristovao,svd - musica: Ricardo Arjona: Un dia Para empezar: Lc 11,14-23: Quien no está conmigo está contra mí. Encontramos un relato que presenta a un endemoniado bien caracterizado: era mudo. Este endemoniado representa a la parte del pueblo que se encontraba sometida a la institución oficial poseída por su ideología. Este endemoniado es símbolo de todos los hombres y mujeres del pueblo que se han adherido sin espíritu crítico y sin lógica de sospecha a la doctrina oficial proclamada por los letrados y doctores de la ley. La liberación del mudo desencadena un enfrentamiento abierto. El bien y la liberación que Jesús trae colocan a todos en crisis. Hasta el punto que muchos ven la acción de Jesús como inspiradas por el príncipe de los demonios. Eso suele suceder con mucha frecuencia en nuestros pueblos y en la Iglesia. Al bien lo terminamos llamando mal y viceversa. La obra realizada por Jesús fue caracterizada como maligna por los detentadores del poder. Hoy, en nuestros países, los sistemas políticos y religiosos muchas veces nos conducen a esta misma confusión. Por lo general a las peores propuestas las terminamos asumiendo como queridas por Dios y a la humanización, como propuestas malignas.…
Audio y edición: P.Cristovao, svd. - Música: Jesus Adrian Romero: Por tu gracia y tu perdón - Texto: SBLA - Lc 18,9-14: El publicano bajó a su casa justificado Nos encontramos frente a dos personajes que intentan relacionarse con Dios. Es una parábola a la que estamos llamados a leer desde nuestra propia vida. ¿Cuál de los dos papeles interpretamos en la experiencia cristiana? Jesús hace un contraste de dos figuras: Uno el hombre que se cree creyente y seguro de sí mismo. Siente que Dios tiene que agradecerle por tanta religiosidad con la que vive. La otra figura es la de un pecador; la de un marginado religiosamente hablando, que no siente seguridad de nada; lo único que hace es confiar en el amor misericordioso del Padre. Solo espera que Dios lo acoja y salve. No olvidemos que en medio de estos dos polos de relación con Dios hay muchísimas más opciones. Este tiempo de cuaresma es el momento propicio para saber discernir en qué lugar estamos y si estamos mal ubicados, hacia donde tendríamos que hacer el éxodo. Que Dios nos regale la gracia de sentirnos como el recaudador de impuestos. Que nunca sintamos mérito delante de Dios.…
Audio y edición: P.Cristovao,svd - Mc 12,28b-34: El Señor, es el único Señor Musica: Pe.Fabio de Melo: Marcas do eterno. Texto: SBLA Si algo tiene que dejarle la experiencia cuaresmal a un cristiano es la claridad del mandamiento más importante. Jesús coloca en el mismo plano el amor a Dios y a los hermanos. Esta propuesta se convierte en un verdadero acto de revolución que supera todas las lógicas religiosas conocidas hasta hoy. No podemos tener una experiencia con Dios sin tener claridad que dicha experiencia se basa en una relacionalidad efectiva y afectiva con los hombres y mujeres que se constituyen en mis hermanos. Ser cristiano significa ser una persona que vive y actúa según la manera de vivir y de actuar de Jesús. La relación con Dios en el cristianismo se mide por la relación con el prójimo. Esto hemos de reafirmarlo y asumirlo con sincero corazón. La cuaresma nos ayuda a redimensionar el amor a Dios y los hermanos. Que la experiencia cuaresmal que nos prepara para la Pascua de Jesús vuelva a colocar en el centro de nuestra vida a Dios al que solo lo podemos amar, amando a los hombres y mujeres con los que caminamos en la historia.…
Audio y edición: Cristovao, svd - texto: SBLA - Musica: Alfareros: Nadie que no seas tu. Mt 5,17-19: Quien cumpla y enseñe será grande en el Reino Jesús es la palabra definitiva de Dios. Él es la norma que todo creyente debe asumir con sincero corazón. No podemos seguir desplazando a Jesús por devociones privadas, o por profecías de última hora que van ganando adeptos. Es muy importante que volvamos a Jesús. Que regresemos los ojos, el corazón, la conciencia y toda la vida hacia él. Este es el trabajo permanente que debemos hacer durante la cuaresma, a fin de ir cristificando la vida y ser en el mundo testimonio real y creíble del amor de Dios. Lo más esencial de toda la ley y lo fundamental de los profetas Jesús lo testifica con su vida. No es Jesús quien tiene que acomodarse a la Ley y a la profecía de Israel, sino al contrario es la Ley y la profecía que tienen a Jesús por norma. Lo que esté de acuerdo con Jesús vale y lo que no esté de acuerdo con Jesús no vale. Que mientras avanzamos en la cuaresma, avancemos también en obedecerle a Dios con sincero corazón.…
Audio y edición: P.Cristovao, svd Música: Celinés - al perdonar Mt 18,21-35: Perdona a tu hermano, el Padre te perdonará Texto: SBLA La vida cristiana es una vida de exigencia y de compromiso serio. Adherirse a Jesús y asumir su propuesta, tiene requerimientos concretos y fuertes. Dichas exigencias son tan complejas, que el mismo cristianismo ha enseñado desde siempre que el asumir la tarea cristiana, es un regalo-don del Espíritu de Dios, no es una cuestión de altruismo, ni de capacidad personal innata. El perdón es una exigencia cristiana dura y compleja. Para asumir esa tarea hay que doblegar la estructura personal, el egoísmo que está enquistado en el propio ser de la persona. Perdonar no es, en el cristianismo, un consejo que acojo o no según la conveniencia, sino un imperativo, una cuestión de obligatorio cumplimiento. Pero la dimensión cristiana siempre exige mucho más. Jesús de Nazaret, con su ejemplo de vida y con su palabra, sigue interpelando a cada bautizado a vivir de manera coherente la adhesión a su proyecto. Dios pide a los seguidores de Jesús, el compromiso sincero de entrar por la lógica del Evangelio, renunciando a la lógica del egoísmo y del poder del domínio.…
Audio y edición: Pe.Cristovao, svd Lc 1,26-38: Concebirás y darás a luz un hijo Musica: Canto Católico: virgen del silencio. La fiesta de la Anunciación del Señor que la Iglesia propone nos recuerda que Dios cumple su palabra. Dios se dirige a una muchacha de pueblo, a una desconocida en el ambiente social, a una cualquiera para la institución religiosa y con ella comienza una nueva historia. María recibe un anuncio y en ella ese anuncio lo recibe toda la humanidad. El Ángel, símbolo de la presencia de Dios llega hasta donde María, entra en su casa, llega hasta su lugar vital y la saluda como la favorecida, invitándola a la alegría. El saludo llega mucho más allá. El Ángel le dice que el Señor está con ella. Esta visita del Ángel, es el inicio de una gran revolución. Dios transgrede las leyes religiosas y se acerca a una mujer, para hacerla partícipe del plan de la salvación de toda la humanidad. María es símbolo de la solicitud de Dios por las víctimas, por los excluidos, por los que no cuentan para los sistemas sociales y religiosos de nuestro mundo.…
Audio y edición: Pe. Cristóvao,svd. Música : Pablo Martínez:tarde te Amé Lc 13.1-9: Señor, déjala todavía este año. Voy a cavar alrededor y poner abono. Puede que venga a dar fruto. Aparentemente, el evangelio de hoy, parece tener un tema medio fuera de contexto, hablando sobre la muerte de unos israelitas asesinados por Pilato, donde su sangre se mezcla con los sacrificios que hacían en el templo. Jesús aprovecha para decir lo mismo que en este tiempo de quaresma, la iglesia nos invita hacerlo: invitación a la conversión. Conviértase, para que no suceda con ustedes, lo mismo que sucedió con aquellos. Casi que Jesús está diciendo, que vivamos cuidadosamente y vigilantes en nuestro modo de actuar y pensar, estaremos sujetos a la condenación y del mal que nos rodea. No piensen que ustedes, son diferentes de ellos. Entre los judíos, era muy común relacionar los acontecimientos trágicos con la suerte: echaban la culpa de sus tropiezos a la predestinación. Casi aceptaban la responsabilidad de los hechos como consecuencia de meros accidentes o condiciones de la fragilidad humana, en cuanto a la exposición a enfermedades, falta de seguridad en la actividad laboral o al descuido. Después Jesús presenta la parábola de la higuera: la higuera es un elemento simbólico para los judíos. Ella aparece varias veces de modo expresivo en el nuevo testamento: con Natanael: te vi debajo de la higuera: tú eres un judío honrado. Juan 1,45-49; En otro momento, maldice una higuera, porque siente hambre y no encuentra ningún fruto: está hablando de la aciona inútil de los fariseos. Marcos 11: 12-14, Marcos 11: 20-25 y Mateo 21: 18-22. Hoy habla de la higuera que no da fruto y por eso debe ser arrancada, pero el agricultor le pide que le dé un poco más de tiempo para ver si da frutos. En realidad, el evangelio de hoy se refiere a los judíos, más específicamente a los fariseos; compara la religión judía con una higuera, que debería ser fuente de vida y de la acción de Dios en la vida de las personas, pero se quedó estéril. Este árbol sólo puede dar frutos verdaderos se pasa por un proceso de conversión, pero se niegan a eso. Todo el que planta, espera resultados. Todo aquel que encarga una misión a alguien espera resultados. El evangelio de hoy nos muestra la frustración y Jesús ante los judíos. Las multitudes que lo siguen son fruto de un deseo de cambio, un deseo de que Dios los vea, los cuide, los escuche. Pero el Dios que los judíos predicaban, estaba hecho de prohibiciones, aceptación del sufrimiento, muchas normas y leyes, sumisión, etc. El Dios de Jesús, es misericordioso, que invita a la conversión: Jesús es nuestro viñador, el que pedirá siempre al padre que tenga un poco más de paciencia con todos nosotros, él tiene su tiempo y debemos aprovechar, cada oportunidad que nos da para dar más frutos de amor y bondad, para que Dios no desista de nosotros.…
Audio e edición: P.Cristovao,svd Musica: Tudo é do pai: Pe.Fabio de Melo Lc 15, 1-3, 11-32 La parábola del hijo pródigo Lc 15,1-3;11-32 La parábola del hijo pródigo es una de las más bellas del Nuevo Testamento. Aunque es conocida como parábola del hijo, el personaje principal es el padre. Los dos hijos, tanto el que se va como el que se queda, son dos tipos de creyentes que comúnmente encontramos en cualquier tiempo. Uno que cumple todas las reglas y que es impecable en todas las leyes, pero, está lejos del corazón del padre, porque no entiende que su amor alcanza para todos. Este representa a los fariseos que se creían los únicos y perfectos hijos de Dios. El segundo, el que se va, son los que solo se dan cuenta del valor de la casa cuando la abandonan y aprenden con el dolor que antes tenían todo y no eran capaces de ver. No aprendieron con el amor cotidiano, entonces la vida se encargó de enseñar con el sufrimiento. El padre sigue amando a los dos, pero espera que ambos comprendan su amor. Esos, son los publicanos y cobradores de impuestos, criticados por todos y considerados impuros, por los fariseos. La lección que nos da el evangelio de hoy es que Dios es un padre amoroso, que espera siempre la conversión de sus hijos, y no descansa hasta que todos estén a su lado de cuerpo, alma y corazón, pues muchos se dicen hijos de Dios, pero están lejos de su corazón.…
Audio y edición: P.Cristovao,svd - Musica: Fernando Leiva: Paso a passo. Evangelio (Mt 21,33-43.45-46): Este es el heredero. Vamos matémoslo y tomemos su herencia! ’
Audio u edición: P.Cristovao,svd - Musica: paso a paso: Fernando Leiva - texto: SBLA - Mt 21,33-43.45-46: Éste es el heredero: ¡matémoslo! Jesús narra otra parábola a los jefes de los sacerdotes y ancianos de Israel: la viña y los viñadores. En ella, Jesús recoge toda la historia de la humanidad, plantada por Dios con tanto amor y con la esperanza que diera buenos y hermosos frutos de mayor humanidad. Pero la humanidad, en vez de dar los frutos esperados absolutizó el egoísmo y la capacidad acaparadora, haciendo de la historia un escenario de muerte y de violencia. La humanidad ha parcelado egoístamente la viña y han buscado la eliminación de todos aquellos que se ponen del lado de la vida, de la justica y la verdad. Esta misma experiencia de la humanidad la ha vivido Israel. Jesús no asume posturas diplomáticas. Él acusa a Israel por la forma vulgar como se ha comportado. Jesús denuncia que ellos, no solo mataron a los profetas, sino que también matarán al heredero, a él mismo, para apoderarse de la herencia, de manera mezquina y sucia. Con esta parábola el evangelista Mateo nos indica la manera cómo Jesús será despreciado y vilmente asesinado por el egoísmo de los suyos.…
Lc 16, 19-31 - Edición: P.Cristovao, svd - AUDIO: Aciprensa - Musica: Fernando Leiva: La caridad- En el evangelio de hoy escuchamos la parábola del pobre Lázaro y el hombre rico, que tiene un significado muy profundo, muy bello. Y es que Lázaro, esse nombre propio proviene de otro hebreo mucho más antiguo que es Eleazar y significa el que pone su confianza en Dios. el que confía en Dios. por eso la pobreza de Lázaro es mucho más que la pobreza material, es en el fondo la pobreza espiritual; es la pobreza de aquel que se sabe dependiente de Dios, que sabe que su vida está en sus manos. Y Por eso lo espera todo de ‘el. contrariamente, el rico es aquel que confía solamente en si mismo, que es autosuficiente, que es soberbio; que quiere se la medida de todas las cosas, tanto que incluso, es incapaz de darse cuenta de la necesidad de sus hermanos: por eso quizás en esta parábola esse hombre rico no recibe un nombre; porque no siquiera lo merece. por eso una conclusión, equivocada de esa parábola, sería pensar que los pobres inmediatamente van al cielo y los ricos al infierno. De eso no se trata. La pobreza no es un bien en sí misma y la riqueza no es un mal en símisma. Sino que muchísimo depende de la actitud del corazón, de la actitud interior. La verdadera pobreza es la de aquel que sabe dependiente, y la riqueza es la de aquel que en el fondo es autosuficiente y no necesita a nadie, sino solamente a Dios. Eso es lo que Jesús condena y nos invita mas bien, a vivir como Lázaro, como el pobre Lázaro: poniendo nuestras vidas en sus manos. el camino cristiano es un camino paradojo, es perder para ganar, para ganarlo todo, pero tenemos que estar dispuestos a perderlo todo. Lázaro es un modelo para nosotros, un ejemplo para nosotros: podamos también nosotros nuestras vidas en manos del señor.…
Audio y edición: P.Cristovao,Svd Música: Tomad, Señor, y recibid - Jesuitas Acústico Mt 20, 17-28: Mi cáliz lo beberéis; pero sentarse a mi derecha o a mi izquierda no me toca a mí concederlo, es para aquellos para quienes lo tiene reservado mi Padre». El evangelio de hoy nos hace entrar en un escenario: imaginemos conocer la persona mas extraordinaria, aquella que todos les gustaría tener como amigo. Aun más siendo el candidato más fuerte a ser un rey. Las personas están entusiasmadas con todo lo que dice, hace e incluso con lo que se decía de él antes de nacer. Entre tantos admiradores, él escoge apenas doce: cuando están gozando de la dicha de ser los amigos del tipo mas popular: que sabe curar enfermos, resucitar muertos, caminar sobre las aguas, atraer los peces a las redes, transformar agua en vino, desafiar los poderes religiosos injustos, convertir gente mala en buena, después de todo esto les dice: sepan que me voy a morir, a lo mejor, ¡a mi me van a matar! Entonces, eso se convierte en una prueba de fe, de amistad y de valor para el que le conoce. O le abandona al mismo instante o se compromete a fondo con esta persona. Asumir nuestra cruz de cada día muchas veces nos pone en esta situación. Nos encantamos con Jesús, pero queremos moldearlo a nuestro estilo. Todo esto se resume en una invitación al verdadero servicio que es la entrega de uno mismo por el bien de todos. “Sino vivimos para servir, no servimos para vivir”. si morimos sirviendo, muchos vivirán por mi. Si seguimos a Jesús sin intención de servir, en algún punto del camino nos quedaremos frustrados sin saber porque caminamos. Para todo lo que hacemos tenemos que imitar a Jesús. Él Sabía de donde venía, a donde iba y cual era su misión en la vida. La mayoría de los santos en alguna momento de sus vidas se dieron cuentas de que su meta ya estaba trazada por Dios y por eso, no han abandonado su camino. Algunos muy cortos, otros muy largos y tristes. Pero todos tenían la certeza de que nacieron para un propósito, y todos desearon cumplirlo. Esto los hace muy semejantes a Jesucristo y esto son modelos para todos nosotros. Señor, enseñamos a no abandonar la misión que nos distes.…
Audio y edición: P.Cristovao,svd - José hizo lo que le había mandado el ángel del Señor (Mateo 1,16.18-21.24a). Música: JOSE CARPINTERO - Felipe Gomez
Audio y edición: Pe.Cristovao,svd Texto: SBLA Música: ¿Quién es el que vieron pasar - Jesuitas Acústico Lc 6,36-38: Perdonen y serán perdonados Nos encontramos hoy, en el relato lucano, con la segunda parte de lo que se denomina el discurso del llano. En el cual Jesús presenta la forma de ser de Dios como el camino que él invita a los discípulos a entrar. Jesús llama a la compasión, así como el Padre es compasivo, la invitación es a ser compasivo, de forma efectiva. Una persona que se abra, de manera total y comprometida al amor se vuelve generosa al Dios que Jesús reveló. Es urgente y además necesario que todo hombre y mujer que crea en Jesús asuma en su propia vida, la manera de ser de Dios. Es el amor que ofrecemos a los demás, la manera de ser y de relacionarnos con los otros, lo que en definitiva fabrica la medida con la que seremos medidos en la historia. El amor, la bondad, la ternura, la generosidad, el perdón, hacen posible que la humanidad florezca en medio de la historia. Que este tiempo de cuaresma nos haga personas compasivas, como lo es el Padre Dios.…
Audio y edicion: P. Cristovaosvd - Lucas 9,28b-36: Este es mi Hijo, el escogido, escúchenlo Musica: Vem com teu saber: Paulinas
VIERNES I DE CUARESMA (II) Mt 5,20-26: Reconcíliate con tu hermano Audio: Aciprensa Musica: A mi edad - Tiziano Ferro Texto: SBLA Edición: P.Cristovao,svd Para Jesús, los letrados y fariseos no son personas malas, solo incoherentes , hasta la hipocresía misma. La aclaración es necesaria porque en ocasiones, nuestras actuaciones son semejantes a la de ellos. Hay personas que dicen que tienen su conciencia tranquila porque nunca han matado, robado, fornicado, ni incumplido los mandamientos. Pero cuando comenzamos a preguntar por la violencia verbal que humilla al hermano, por la ambición que explota al prójimo, por la indiferencia ante los problemas del mundo.., la conciencia se pone intranquila. Jesús quiere que sus discípulos entiendan que los pecados no se miden por su tamaño sino por el impacto dañino en la fraternidad, la justicia y la convivencia humana. No es posible llamarse cristiano y agredir con violencia física o verbal al hermano; no es comprensible ser cristiano y discriminar al otro por su raza, género o situación social; no es coherente ser personas de oración o asistencia asidua a la eucaristía, si sellamos nuestro corazón para impedir que entren el perdón y la reconciliación. Jesús pide coherencia de vida y conversión de los pecados.…
Audio e edición: P. Cristovao, svd Música: Andrea Bocelli: ven a mi Texto:SBLA Mt 7,7-12:Quien pide recibe La oración es la experiencia del encuentro de una persona con Dios. Pero no olvidemos que somos cristianos. Entonces orar es encontrarnos con el Padre que Jesús nos reveló. Y ese Padre es el Dios exclusivamente amoroso revelado por Jesús. Quien se encuentra con el Padre en la experiencia de la oración experimenta, en concreto, que Dios lo acompaña sin condenas, sin rabias, sin irritación. Pero la oración tiene que producir efectos. Hemos creído, a lo largo de nuestra vida, que efectos de la oración es: la consecución de riquezas o las intervenciones extraordinarias (más bien mágicas) de Dios. La oración cristiana ha de permitir que en cada creyente aflore la humanidad plenamente. La oración no tiene que volvernos mejores católicos, o mejores religiosos, o mejores adeptos a un credo, no. La oración tiene por cometido volvernos mejores persona. Un cristiano que ora ha de ser una persona de una ética clara y concreta, donde el amor, la inclusión, el perdón, la reconciliación, el respeto fascinante por la diferencia, la defensa de los pobres, el clamor de la justicia, el cuidado de la creación y la bondad sin límite sean la quintaesencia de su vida.…
Lc 11,29-32:Esta generación es una generación perversa. Audio y edición: P.Cristovao,svd Audio: Aciprensa. Musica: Sonrisa de Dios:Cantiral Salesiano. https://open.spotify.com/track/2iiIAS3KUhjKxa6YScx1Za?si=n97hNzF-RPCNO2gvI31s0w
Mt 6,7-15: Oren así. Audio y edición: P.Cristovao,svd. Música: Nando Cordel, Pai Nosso. Jesús les enseña una oración nada ritualizada, llena de confianza y de compromiso personal: - Se dirige a Dios con confianza filial: Padre. Jesús introduce un cambio profundo en la relación de las personas con Dios. Sustituye el temor por el amor y la verticalidad por la horizontalidad: ¡Dios es Padre! - No se trata de una fórmula a repetir de memoria. El Padrenuestro es la expresión de una actitud, de un estilo de vida identificada y enamorada del proyecto de Dios. Resume la fe, la vida y la misión del discípulo: la relación con Dios como Padre y una existencia volcada en la realización del Reino de Dios, de un mundo diferente; confianza y compromiso. • “Dios no se interesa sólo de lo que es suyo -el nombre, el reinado…-, sino que se preocupa también por lo que es del hombre -el pan, el perdón, la tentación, el mal-. Igualmente, el hombre no sólo tiene en cuenta lo que le preocupa para vivir…, sino que se abre también a lo concerniente a Dios Padre… En la oración de Jesús, la causa de Dios no es ajena a la causa del hombre, y la causa del hombre no es ajena a la causa de Dios…. La realidad implicada en el Padrenuestro no se presenta mui rimático, sino extremadamente conflictiva. En ella chocan el reinado de Dios y el poder del mal. Si nos fijamos bien, el Padrenuestro tiene que ver con todas las grandes cuestiones de la existencia persona y social del ser humano en todos los tiempos. El centro lo ocupa Dios juntamente con el hombre necesitado. Es una hermosa lección: hay que ensanchar la mente y el corazón allende nuestro pequeño horizonte. Cuando la pasión por Dios se articula con la pasión por el hombre, la pasión por el cielo se une a la pasión por la tierra…” (Fl. Ulibarri) Di Padre, si cada día te portas como hijo y tratas a los demás como hermanos. Di Nuestro, si no te aíslas con tu egoísmo. Di que estás en los cielos, cuando seas espiritual y no pienses sólo en lo material. Di santificado sea tu Nombre, si amas a Dios con todo el corazón, con toda el alma y con todas tus fuerzas. Di venga a nosotros tu Reino, si de verdad Dios es tu rey y trabajas para que Él reine en todas partes. Di hágase Tu voluntad, si la aceptas y no quieres que sólo se haga la tuya. Di danos hoy nuestro pan, si sabes compartir con los pobres y con los que sufren. Di perdona nuestras ofensas, si quieres cambiar y perdonar de corazón. Di no nos dejes caer en tentación, si de verdad estás decidido a alejarte del mal Di líbranos del mal, si tu compromiso es por el bien. Y di Amén si tomas en serio las palabras de esta oración.…
Audio y esicion; P.Cristovao,svd. música: Donde Hay Amor y CaridadWhere Charity And Love Abound. Mt 25,31-46: Vengan benditos de mi Padre Seguir a Jesús es una experiencia que que va más allá de una cuestión devocional, o sentimental, o intelectual. La experiencia de estar anido a Jesús y a su proyecto se expresa de manera concreta en la vida. Es la realidad una experiencia vital, la que hace que el cristiano vea, en la historia, en su día a día, la experiencia de Jesús de Nazaret. El llamado de Jesús es a que su seguidor pueda intervenir, con una respuesta generosa en los males que acarrean esta historia y que deshumanización a los hijos e hijas de Dios. El hambre, la sed, la migración, la desnudez y la enfermedad son realidades que claman al cielo y que piden de manera efectiva la misericordia y la bondad de los creyentes en la persona de Jesús. La experiencia de la cuaresma, en la que nos encontramos, debe despertar la bondad y el amor sin límites del discípulo de Jesús. No olvidemos que “el que no ama no conoce a Dios, porque Dios es amor” (1 Jn 4,8)…
Evangelho (Lc 4,1-13): Aidio y edicion: P.Cristovao, svd Musica de fondo: Ennio Morricone - La califfa Tema de Musica: Alma de Cristo: los cantantes catolicos Al comenzar la cuaresma, el evangelio de este primer domingo nos da algunas pistas de cómo podemos poner en práctica ese tiempo de penitencia y oración. El tiempo de cuaresma es un retiro: una manera de revivir todos o esfuerzo del pueblo de Israel para libertarse de la esclavitud, caminando en desierta por 40 años. Esa fue una larga y dura experiencia de fracasos, desobediencias a Dios, más que todo, un retorno a la condición de pueblo amado de Dios. Los números en el nuevo no testamento, casi siempre aparecen para reafirmar las situaciones del pasado: por ejemplo, 12 tribus, 12 discípulos. Jesús pasó 40 días en el desierto reafirmando su condición de enviado, como el nuevo Moisés, que vino a libertar el pueblo de la esclavitud del pecado, de la Misma forma a que Moisés, enviado a Egipto para liberar el pueblo de la esclavitud. Ciertamente Moisés también pasó por muchas tentaciones, desánimos, cansancio, decepciones, voluntad de dejarlo todo. Pero él siguió enfrente con su misión. La tentación de Cristo también lleva a la creación: el primer hombre, permitió que la serpiente lo convenciera de no hacer la voluntad de Dios. Esta fue la más evidente causa de la entrada del pecado en el mundo. El diablo hace con Jesús, lo mismo que hizo con Adan: le ofrece poder, tener todo para si, y hacer su voluntad, no la de Dios, confundiéndolo para no y cumplir su misión. Y aún mas, le ofrece el mundo, como si fuera suyo, en cambio de ser adorado por el hijo de Dios. El diablo, por más fuerte que presume, fue más débil que Jesús, en estado de hambre, sed, débil físicamente. Donde el hombre es mas debil, cristo fue mas fuerte que el diablo. Se deshace de su capacidad física para sale entrar en acción su poder de decisión y de coherencia con su misión, con su conexión y obediencia al Padre. Lo hizo para afirmar que su poder no estaba basado en la carne ni en las cosas del mundo. Para passar vitorioso por esse retiro, el precisou vencer o egoísmo: - Puso la salvación de la humanidade por encima de suas necesidades e deseos personales. - Siendo Dios, salvó al hombre por el hombre, como el nuevo y verdadero hombre. No usó su condición divina, más su humanidad en la cruz. - No quiso alimentar al pueblo solamente de pan, más de amor, comprensión, palabras de salvación. nos alimentó el corazón, y el alma, no o estómago. De la misma forma nos enseñó que no hay poder, riqueza y fama más grande que el verdadero amor de Dios. Quién lo tiene, no le hace falta nada más. A todo momento estamos siendo tentados a negar nuestra condición divina, recibida en nuestro bautismo, tentados a vivir solamente con nuestra condición humana. La unión entre la fama, el poder y las riquezas, es el apelo más usado por el demonio, para destruir el hombre. Las tentaciones más comunes en los dias de hoy siguen siendo las mismas: el placer, el poder sobre los demás, y tener siempre mas. Escucha señor la voz de tu iglesia, que desde el desierto del mundo, te invoca, y haz que por por medio de la penitencia y la oración, pueda superar las tentaciones del mal.…
Lc 5,27-32: No he venido a llamar a los justos, sino a los pecadores Audio e edição: Audio y Edición: P.Cristovao, svd Música: sin miedo: P.Cristobal Fones:
Audio y edición: P.Cristovao,svd- Musica: Toma rumbo: Tere Larrain - Lc 9,22-25
Lc 9,22-25: El que pierda su vida por mi causa la salvará Texto: SBLA Audio: Aciprensa Música: Toma mis lágrimas Edición: P.Cristovao,svd Caminar en la vida consiste en aprender a decidir. Decidir significa tomar una opción y dejar todas las demás. Muchas veces no hay vuelta atrás. Para decidir acertadamente, es tan importante conocerse a sí mismo como analizar los antecedentes y pensar en las consecuencias de optar por algo bueno. Cuanto más importante sea la decisión a tomar, mayores consideraciones requerirá. No sólo interesa el bien por alcanzar, sino discernir cómo aprovechará a nuestra vida ese bien. El discernimiento personal es el ejercicio de nuestra libertad y de nuestra responsabilidad. Ellas nos vuelven más conscientes del rumbo que queremos darle a nuestra vida. Nuestro paso primero de esta Cuaresma, alentado por las Escrituras, consiste en una decisión fundamental: orientar nuestra vida o por el Dios de la vida o por los ídolos. Rodeados, como vivimos, por una cultura de muerte, optar por la vida es fundamental. Reflexionemos qué tipo de vida queremos tener. Dios nos da la oportunidad de optar y de reorientar nuestro caminar.…
Audio y edición: P.Cristovao,svd. Mt 6,1-6.16-18: Tu Padre te lo pagará Texto: SBLA MUSICA: Jaire, una vez mas rezaré.. Hoy estamos iniciando el tiempo de la cuaresma. Este es un momento muy importante que la pedagogía de la Iglesia nos ofrece para experimentar de manera intensa un momento oportuno para vivir con más hondura la misericordia de Dios en nuestras vidas. Los cuarenta días que hoy comienzan, son la invitación concreta a experimentar la acción del Padre Misericordioso que nos sigue dando posibilidades para volver a comenzar en la vida. La Cuaresma es tiempo de misericordia. Es un tiempo y es una pedagogía propicia para sentir que Dios apuesta y cree en nosotros. El buen Padre Dios nos invita, desde hoy, a desandar el camino recorrido para volver a comenzar. No es una tarea fácil, pero Jesús nos va mostrando el camino, nos va indicando la manera de proceder, nos regala las pistas para que todo hombre y mujer que abraza su propuesta viva según el corazón de Dios. ¿Estamos dispuestos a iniciar este itinerario de fe con apertura de corazón y con una actitud de vida acorde a las exigencias de Jesús y del Evangelio?…
Mc 10,28-31: Recibirán cien veces más Audio y edición: Pe.Cristovao,svd Musica: JESED: Vocación sacerdotal. Texto: SBLA En continuación con la escena del joven rico, viene la intervención de Pedro ante la exigencia de Jesús por el reino. Esta vez se refleja el desconsuelo de los discípulos que lo han entregado todo y ven en la radicalidad de Jesús que no basta lo hecho hasta el momento. No obstante, Jesús trata de dejarles algo claro: si bien, dejar casa, hermana, hermano, padre, madre, hijos y campos es muy importante, es mucho más significativo lo que se esconde tras esas renuncias: el reino de Dios. Luchar por el reino, asumir la causa de Jesús es algo no muy llamativo hoy día. Por eso, la reflexión de la lectura es a descubrir la profundidad del llamado de Dios a través de esa radicalidad de Jesús. Vivir la espiritualidad cristiana con esa radicalidad es algo contra corriente con los valores de este mundo, la invitación es a no desfallecer, a no perder el horizonte. El evangelio obliga al discípulo de Jesús a darlo todo: ¡ser o no ser, ésa es la cuestión!…
Mc 10,28-31: Recibirán cien veces más Audio y edición: Pe.Cristovao,svd Musica: JESED: Vocación sacerdotal. Texto: SBLA En continuación con la escena del joven rico, viene la intervención de Pedro ante la exigencia de Jesús por el reino. Esta vez se refleja el desconsuelo de los discípulos que lo han entregado todo y ven en la radicalidad de Jesús que no basta lo hecho hasta el momento. No obstante, Jesús trata de dejarles algo claro: si bien, dejar casa, hermana, hermano, padre, madre, hijos y campos es muy importante, es mucho más significativo lo que se esconde tras esas renuncias: el reino de Dios. Luchar por el reino, asumir la causa de Jesús es algo no muy llamativo hoy día. Por eso, la reflexión de la lectura es a descubrir la profundidad del llamado de Dios a través de esa radicalidad de Jesús. Vivir la espiritualidad cristiana con esa radicalidad es algo contra corriente con los valores de este mundo, la invitación es a no desfallecer, a no perder el horizonte. El evangelio obliga al discípulo de Jesús a darlo todo: ¡ser o no ser, ésa es la cuestión!…
Mc 10,17-27: Vende lo que tienes y sígueme Audio, texto y Edición: P.Cristovao,svd Música: El Joven Rico/ Cesareo Gabarain Creo que el evangelio de hoy tiene que hacernos pensar sobre el valor de la vida. ¿Cómo sería, si pudiéramos irnos a una tienda y decir: necesito una cantidad de bendiciones, un poco de salud, dame también un poco de paz y aumenta un poco el aire que respiro. Ah, y un poco más de vida para mi mamá que está enferma. Hoy tengo pico y placa, ¿serían tan amables entregarlos en esta dirección? Al final, ¿sería posible sacar la tarjeta de crédito y decir: pagaré en tres cuotas? Seguro que no. El joven rico es cómo el hermano del hijo pródigo: tiene todo lo que necesita para ser feliz, obedece en todo a su padre y a sus leyes, pero no es capaz de entender el amor del padre por su hermano, que le abandonó y después regresa pobre de dinero, pero rico en sabiduría por el sufrimiento que le enseñó la verdad. El evangelio de hoy nos hace pensar sobre el valor de lo que somos, más que el valor de lo que poseemos. Cuando lo que poseemos nos impide ser libres, nos hace ciegos para la necesidad de los que sufren, esto es una señal de que ya nos hemos perdido del camino del reino de Dios. Pidamos al Señor para que nos muestre el camino que podemos caminar y la cantidad y qué clase de cosas que podemos llevar. Ojalá no regresemos tristes por no abrir mano de lo que tendremos que dejar.…
Audio y edición: P.Cristovao,svd. Musica: Son By four: Tu debilidad. (Lucas 6, 39-45) “¿Por qué te pones a mirar la astilla que tiene tu hermano en el ojo (…)” Es muy bien sabido que somos muy buenos jueces de las causas ajenas y muy malos jueces de las propias. Estrictamente hablando, no se trata sólo de una tendencia pecaminosa del ser humano. Si es una tendencia negativa, pero no sólo se trata de la maldad humana, sino de una característica de nuestro modo de conocer. Vemos mejor la fachada del vecino que la nuestra. Estamos tan acostumbrados a mirarnos a nosotros mismos, que no notamos los cambios que vamos sufriendo. No vemos nuestros defectos, con la misma claridad con la que vemos los defectos de los demás. Como decía Jesús, vemos con mucha claridad la pelusa que tiene nuestro prójimo en su ojo, pero no vemos la viga que tenemos en el nuestro. De esta condición de nuestra forma de conocer la realidad, se vale el pecado para engañarnos y hacernos jueces de la vida de los demás. No podemos adentrarnos en una experiencia espiritual, sin tener alguien con quien confrontar lo que vamos viviendo. Si caminamos solos, es muy posible que nos engañemos a nosotros mismos y terminemos en un lugar al que no queríamos ir. Pienso que un pequeño texto que se ofrece como introducción a un libro de psicología que se llama , “Por favor, entiéndeme”, puede ayudarnos en esta tarea:…
Audio y edición: P.Cristovao,svd. Marcos (10,13-16): Dejad que los niños se acerquen a mí: Musica: https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=821857778165324&id=632210877123017&_rdr
Audio y edición: Pe.Cristóvao,svd Música: Reik - De Rodillas Mc 10,1-12): Por eso dejará el hombre a su padre y a su madre, se unirá a su mujer y serán los dos una sola carne. Quisiera hoy transmitirles un mensaje que va mas allá de lo que ya conocemos de lo complicado que es hablar del tema de familia. Como seria bueno, si pudiéramos mirar a los ojos de todos los miembros de nuestras familias y decir que somos perfectos, pero no lo somos. pero todo esto es también consecuencias de l historia de cada uno de nosotros. No puede haber hijos felices en un hogar en donde los padres no se soportan, no puede haber armonía entre hermanos, quando crecen en ambientes hostiles. Jesus habla de la familia, no como una sociedad civil, pero, una íntima comunidad de vida y amor" cuya misión es "custodiar, revelar y comunicar el amor”. la Iglesia trata de poner en practica esas verdades en quatro puntos esenciales Formación de una comunidad de personas Servicio a la vida Participación en el desarrollo de la sociedad Participación en la vida y misión de la iglesia El amor auténtico vivido en la familia debe alcanzar a la sociedad, la familia debe salir de sí misma y compartir esta vivencia profunda del amor entre ellos que es un reflejo del amor de Dios Padre. Los Apóstoles comprendieron que el matrimonio y la familia es una verdadera vocación que proviene de Dios, un apostolado, el apostolado de los laicos. Estos ayudan a la transformación de la tierra y a la renovación del mundo, de la creación y de toda la humanidad. el matrimonio es en la familia la celula del modelo de sociedad: si ese modelo está roto, la sociedad se forma también rota. Que el ser humano redescubra la importancia de pertenecer a ese ministerio que aporta al cielo y a la tierra. que las parejas sean capaces de arrodillarse para demostrar el verdadero amor que viene del cielo.…
Audio y edición: P.Cristovao, svd - Música: Certas Coisas pra dizer-Jorge Trevisol : Paulinas COMEP. Más te vale entrar manco en la vida, que ir con las dos manos al infierno (Marcos 9,41-50) Jesús nos invita a revisar nuestra escala de valores y a descubrir que el Reino tiene tanto valor que justifica renuncias y sacrificios. El que busca la vida mejor que Jesús propone no puede dar rienda suelta a todas sus inclinaciones, sobre todo cuando las propias acciones hacen daño a los demás (v. 42). El evangelio exige un nuevo estilo de vida marcado sobre todo por una sincera preocupación por el bien del otro, por un delicado temor que nos lleva a revisar nuestras acciones para evitar que hagan daño a los demás. Vale la pena leer 1 Cor 8,8-13 para descubrir una vez más que nuestra libertad está al servicio del amor al hermano y de su bien. El mismo sentido aparece en el tema de la sal. La sal representa todo ese conjunto de características que distinguen a los cristianos y que deben contagiarse cada vez más al mundo (Mt 5, 13). Pero la sal también era usada en las alianzas como señal de amistad. Por eso el texto dice "tengan sal y estén en paz con todos". Esto implica que esas características distintivas de los cristianos son ante todo las acti- tudes buenas para con el prójimo. El amor al prójimo da sabor a la vida, hace que la existencia tenga un sentido luminoso y que valga la pena vivirla: "Con un poco de amor sobre- vivo... Con un poco de amor yo me salvo. Sólo un poco de amor, y soy algo" (Silvio Rodríguez).…
Marcos (9,38-40) - Audio y edición: P.Cristovao, svd - Música: Autour de Moi: Bertysolo
Mc 9,30-37. Audio: Aciprensa y edición: Pe.Cristovao, svd. - Musica: Son By four: Todo estará bien
Marcos (9,14-29):Todo es posible al que tiene fe Áudio y edición: : P.Cristovao,svd Música: Athena, aumenta mi fe
Lucas (6,27-38): Sed compasivos como vuestro Padre es compasivo Audio y edición: P.Cristóvao,svd Música: Daniel, solo el amor En la liturgia de este domingo, VII del tiempo ordinario, escuchamos, en la 1a Lectura (1Sm 26, 2.7-9.12-13.22-23), que, aunque tenía la oportunidad de vengarse de su enemigo, David, reconoce que existe una justicia superior a la suya, la justicia divina. David renuncia a hacer justicia con sus propias manos, ahorrando la vida de Saúl. Esto no significa que David hubiera sido todo el tiempo así: muchos murieron al filo de su espada y las de sus hombres. Pero, el mensaje que transmite ese texto es que, todo aquél, en quien reconocemos una acción de Dios, debería tener una nueva oportunidad. Saúl era un ungido de Dios, por eso, David, no se atreve a tentar contra la vida de Saúl, pues, estaría actuando en contra de aquel que él teme y respetaba. Esto, puede ser ya el comienzo de lo que Dios proyectó en David, para ser realizado en Jesucristo. Esto es lo que afirma san Pablo en la segunda lectura de hoy, en (1Cor 15,45-49); heredamos de Adán un cuerpo perecedero; de Cristo, heredamos un cuerpo celeste. En la resurrección, seremos como Cristo. La resurrección de Cristo nos ha traído la esperanza de una nueva creación. La que no debe pesar sólo en los impulsos humanos, pero, el amor de Dios que nos enseña un mejor impulso para nuestras acciones. Jesús hace una propuesta clara: amen y háganlo sin esperar nada a cambio. Sin esperar siquiera que Dios los ame y recompense por ello. Ahí está el gran misterio del amor. Y sólo entonces se recibirá la recompensa de la vida y la dicha. Cuando la persona se entrega, sin límites, al amor. Cuando se agota en ese amor. Sin medida. Sin condiciones. Entonces, sólo experimentaremos el amor de Dios que nos envuelve y nos llena. A eso es a lo que Jesús nos invita a todos los cristianos. Nosotros podemos hacer todo lo que queramos en la vida esperando algo en cambio, menos amar esperando algo diferente al mismo amor en cambio. Esto es lo que propone Jesús en el evangelio de hoy, pues, decir, sean misericordiosos como es dios, es esto. él no ama esperando algo en cambio, solo basta que sintamos ese amor y él, será lo que transformará todo. aun si no esperamos eso. Esto no significa que debemos quedar pasivamente aceptando la maldad, sino qué, debemos con nuestra fe, y nuestras obras, dar ejemplo y oportunidad a todo aquel que practique el mal, enseñándolo a amar. Jesús hizo esto con muchos: al centurión romano, le curó a un criado, a la Levi, Mateo, fue a su casa mostrarle otro camino distinto a la corrupción, a Zaqueo, a Saulo de Tarso, inclusive a Constantino, emperador. Por eso, debemos creer que es posible:…
Marcos (9,2-13): «Este es mi Hijo, el amado; escuchadlo». Audio y edición: P. Cristóvão, svd. Musica: Misioneros de la palabra: transfiguración
Audio y edición: Pe. Cristóvão, svd. Música: Pe.Fabio de Melo, não desista do amor. Marcos (8,27-33): «¿Quién dice la gente que soy yo?».
Mc 8,22-26: cura del ciego de Betsaida. Audio y edición: Pe.Cristovao,svd. Musica: Maranatha - Matt Maher
Mc 8,22-26: cura del ciego de Betsaida. Audio y edición: Pe.Cristovao,svd. Musica: Maranatha - Matt Maher
Mc 8,14-21 Audio y edição: Pe.Cristovao, svd Musica: Sparrow--Audrey Assad. para el viaje. Esto nos muestra que la misión de saciar el hambre de la gente que Jesús les había dado los había tomado por entero, hasta el punto que al menos por un momento no pensaron en sí mismos y en sus propias necesidades. Pero ahora Jesús quiere hacerles ver que después de haber presenciado la multiplicación de los panes no deberían preocuparse por la falta de pan, ya que el maestro generoso y lleno de poder que los llamó a estar con él, no podría dejarlos sin el sustento necesario para sobrevivir. En el trasfondo, Jesús usa el lenguaje simbólico de la levadura del pan para referirse a los poderosos de su época: los fariseos y Herodes. La levadura de ellos es la incredulidad y el afán desmedido de poder que se con- vierte en envidia y en necesidad de controlarlo todo. Le llama "levadura" porque esa actitud oculta fermenta toda la masa, arruina la vida entera, mancha con su malicia y quita todo valor a lo que hagan. Jesús pide a sus discípulos que se cuiden de esa levadura venenosa que puede hacer fermentar una masa de pecado que termine dominándolo todo con su influjo nefasto. Vemos así cómo en este texto se dan dos niveles (el pan puede ser el pan bueno que da Jesús o el pan malo de los fariseos), recurso que está muy presente en todo el evangelio de Juan.…
Mc 8,11-13: Por que esta gente pede um sinal? Audio y edición : P.Cristovao, svd Musica de fondo: Tracey Chattawar: Nightsky Musica: Signos de amor - Paulinas Argentina. Jesús se niega a dar una señal a los fariseos, porque en realidad él no hacía prodigios donde no había confianza en su persona. Además, a los incrédulos ninguna señal les basta para llegar a deposi- tar su confianza en el Señor. En el evangelio de Lucas dice que si no escu- chaban la Palabra de Dios no creerían "aunque resucite un muerto" (Lc 16, 31). Por eso Jesús no quiere "tirar perlas a los cerdos" y se niega a darles señales. El suspiro de Jesús muestra la profunda indignación que no podía ocultar ante la hipocresía de los fariseos, que en realidad estaban pidiendo algo que no deseaban. Porque la fama de Jesús los irritaba, despertaba en ellos envidias y celos, ya que la gente dejaba de tenerlos en cuenta a ellos por la admiración que despertaba Jesús. Estos fariseos nos llevan a preguntarnos cómo es posible que existan personas con una fe firme en Dios, pero incapaces de amar en serio a los demás. Y esto mismo nos invita a unir un poco más nuestra fe y nuestro amor a Dios con el amor al prójimo, a no separar ambas cosas, porque "el que dice que ama a Dios y no ama a su hermano es un mentiroso" (1 Jn 4, 20). Si así lo dice la Palabra de Dios, entonces todo el que desee ser fiel a Dios debería poner especial cuidado en amar sincera y efectivamente a los hermanos.…
Audio y edición: p. Cristovao, svd. Musica: Himno de la JMJ Cracóvia 2016 - Bienaventurados los misericordiosos Lc 6, 17.20-26: bienaventurados los que tienen hambre porque serán saciados. Hoy el evangelio revela lo que nosotros conocemos cómo opción preferencial por los pobres, con las bienaventuranzas. Y ojo, pues pobres, necesariamente no son quienes no poseen bienes materiales, aunque el escenario clasifica varias clases de pobres y entre ellos aparecen los que no tienen nada. Las bienaventuranzas son un rescaate de un lenguaje muy común entre los profetas, muy conocido como oráculos. En ocasiones son bellas oraciones y en otras aparecen con un tono de advertencias que invitan a la conversión de la sociedad, en este caso, de los ricos. Ciertamente Jesús se da cuenta de la incoherencia de la sociedad, en medio a tanta gente que lo sigue y clama toda clase de justicia. Entre ellas, la miseria, hambre, enfermedades. Lo que nos enseña ese pasaje del evangelio es que cuanto más nos enriquecemos de la gracia de Dios, menos damos importancia alas riquezas del mundo. Cuanto más materialista se convierte el hombre, más lejos se queda de Dios. Algo parecido sucede en el evangelio que hemos escuchado. La versión que san Lucas ofrece de las bienaventuranzas incluye también lamentaciones que van en paralelo, de modo que a cada bienaventuranza le corresponde una lamentación. El que ya encontró su "consuelo" ya también se detuvo. La vida es un camino y un caminar pero el que encontró su consolación está demasiado tentado de detenerse. Por supuesto, el camino no se acaba porque yo acabe mi caminar, y de ahí se sigue lo que Cristo agrega, y que no es amenaza, sino el reclamo de la sensatez: "tendréis hambre…”. Aquel que declara que ha llegado a su meta sólo porque se ha detenido en el camino un día descubrirá la insuficiencia de lo que podía ofrecerle ese consuelo pasajero. El hecho de que Cristo nos ayude a ver lo corta que se queda cada estación del camino no es sino misericordia suya: es su manera de decirnos que fuimos creados y que somos llamados para un gozo más alto, una felicidad más duradera, una amistad más dulce y noble, la de Dios mismo.…
Mc 8, 1-10 Audio y edición: Pe.Cristovao,svd. Musica: Hay Momentos - Hna. Maria de los Angeles Rios OSC. Otra vez nos encontramos con la narración de la multiplicación de los panes, porque este relato aparece dos veces en Mateo y dos veces en Mar- cos. Al multiplicar los panes Jesús aparece realizando la figura del Dios que "da de comer al hambriento" (Sal 107, 9; 146, 7), que tiene una parti- cular mirada de amor hacia los pobres necesitados y los sacia de sus bie- nes. Pero al repartir los panes a través de los discípulos está indicando que la preocupación por las necesidades de la gente es también parte de la misión de ellos; los discípulos, igual que Jesús, no pueden dejar de com- padecerse de la gente, y esa compasión debe ser activa y eficaz. Así se continúa la exigencia bíblica de escuchar el clamor de los pobres (Éx 22, 20-22.25-26; Deut 15, 7-9; Eclo 4, 4-6). Si leemos estos textos podremos descubrir que quien se hace instrumento de Dios para escuchar el clamor del pobre, se coloca así en el canal de la bendición divina, su vida se llena de la bendición de Dios; pero el que rechaza esa misión y se encierra en su comodidad y en sus propios intereses, se coloca fuera de la bendición divi- na y su vida queda fuera de la protección de Dios, de manera que nada de lo que haga tendrá verdadero sentido.…
AUDIO E EDIÇÃO : Pe.Cristovao, svd Musica: Salette Ferreira, Restaura Nossa Casa Senhor.(canção Nova) youtube Marcos (7,31 37): e no momento se abriram os olhos e soltou a lingua
MC 7, 24-30: las migajas de la mesa - audio y edición: P.Cristovao,svd - Musica: Jesed: yo no soy digno
Audio y edición: P.Cristovao, svd - Lo que sale de dentro es lo que hace impuro el hombre (Marcos 7,14-23). Música: vida reluz, um coração puro.
Evangelho (Mc 7,1-13): Audio y edición: P.Cristovao, svd. Musica: Ao Coração - Padre Fábio De Melo - Cd Humano Demais
Audio y edición: P.Cristovao,svd. Musica: Jesús estoy aquí - Pascua Joven Tucuman. Marcos (6,53-56): Viendo a Jesús curando tantos enfermos, los que creemos que Jesús está vivo nos preguntamos porqué no puede hacer hoy esos prodigios. La realidad es que también hoy puede hacerlos, y de hecho muchas personas se curan a través de la oración o creciendo en la vida espiritual. Pero así como Jesús no curó a todos los enfermos de su época tampoco hoy lo hace; porque lo más importante de su misión no es curar enferme- dades físicas, sino salvar el corazón del hombre. En aquella época eran necesarios los muchos prodigios porque la gen- te exigía que un profeta confirmara su misión con milagros; pero su mi- sión no era la de hacer milagros, sino la de salvar al hombre del pecado y liberarlo en la cruz, de sus males más hondos. Por eso mismo, el evangelio de Marcos nos cuenta insistentemente que Jesús pedía secreto luego de hacer un milagro (3, 12; 5, 43, etc.). Todos, tarde o temprano, por más que se curen muchas veces, terminan muriendo, porque no están hechos para este mundo. Pero pueden morir vacíos y enfermos por dentro, o pueden morir llenos del amor y la fuerza de Dios que serán su tesoro para toda la eternidad. De todos modos, Jesús resucitado sigue teniendo poder también para curar nuestras enfermedades físicas, sobre todo cuando se derivan de pro- blemas interiores, de odios, de rencores, de enfermedades "del alma". Por eso nosotros podemos pedir con fe a Jesús que nos cure o que cure a nues- tros seres queridos.…
Audio y edición: P.Cristovao, svd: Música: Eduardo Meana: esto que soy, esto te doy - Lucas (5,1-11): por tu palabra, echaré las redes.
Audio, texto e edição: Pe.Cristovao, svd. - música: Pe. Eduardo Meana - Esto que soy, esto te doy. Lc 5,1-11: Mas, pela tua palavra, lançarei as redes As leituras de hoje nos apresentam um paralelo entre o chamado de Isaías e o dos apóstolos. Isaías, se sente indigno, de lábios impuros: Deus purifica os seus lábios e o envia. Os discípulos, de simples pescadores, o senhor os faz pescadores de homens. O cotidiano dos discípulos estava marcado pela luta pela sobrevivência. Seu trabalho diário estava concentrado em conseguir o pão de cada dia. Jesus aproveita que eles estavam frustrados por não conseguir pescar nada durante toda a noite e lhes ordena jogar as redes a sua direita. Acontece a pesca milagrosa. Não parece tão difícil de compreender a intenção de Jesus: este é um modo de dizer que devemos fazer tudo como nos diga o mestre, na direção que ele indicar. O evangelho diz que depois disso, deixaram tudo e o seguiram: Isto não significa, simplesmente abandonar o barco a deriva irresponsavelmente e sair cantando felizes, como se a responsabilidade do sustento de cada dia, os compromissos sociais deixassem de existir. Este é uma afirmação de que tudo o que era mais importante em suas vidas, foi substituído por algo mais importante. O modo de viver deles, ganhou sentido: deixaram de viver para eles mesmos, para viver para os outros. Um bom pescador, sem peixe, morre de fome. As leituras deste domingo, têm um contexto muito vocacional. Elas me fazem lembrar de uma musica de um sacerdote salesiano, que se chama: QUE TE DARÉ. Resumindo a sua mensagem, diz: “...às vezes me pergunto porque eu, e tu só me respondes, porque eu quero...””... que te darei, que te daremos?. isto que somos, isto que sou, isto te dou..”. “...Tu não desprezas, nossa vida humilde, se trata de dispor de tudo em tuas mãos. Aqui, te entrego, meus trabalhos e minha fé, meus hábitos, altos e baixos, e meus sonhos; e todas as pessoas que me destes, do fundo do meu coração vos ofereço...”. “...Vi tanta gente, num domingo de fé, meu coração vibrou com suas tantas vidas, sonhando com o teu abraço gigantesco, y sei que suas histórias, por ti foram recebias. Por isso o teu altar é vinho e pão. São sinais e homenagem à vida, mistério que recebemos, que faz divina nossa humanidade...”. Então, porque Deus chama pessoas imperfeitas para ajudar a outras imperfeitas? Primeiro, porque não existe pessoas perfeitas. Deus nunca escolheu gente perfeita. Ao ajudar o senhor na sua obra do bem, nós o recebemos primeiro, pois ninguém dá o que não tem. Segundo, porque o desejo de Deus sempre foi deixar que o ser humano alcançasse a sua transcendência pelo que Deus lhe deu desde sua criação. O fez e viu que era bom. Isto é, nossa capacidade para restaurar nossa verdadeira humanidade já está em nós e Jesus veio para despertar esse poder que o mau, o pecado esconde de nós. Vai irmão, irmã, pois os teus lábios, podem não ser puros e tua história não a mais exemplar. Mas o senhor, primeiro te sacia de tua fome e sede de Deus, depois ele te envia para oferecer do que a provastes. Sua misericórdia, seu amor, seu poder transformador. P.Cristovao,svd…
Audio y edición: P. Cristovão, svd. Musica: Buen Pastor -Cristóbal Fones, SJ Mc 6,30-34: Estaban como ovejas sin pastor
Audio y edición: P.Cristovao,svd. Musica: P.Cristobal Fones: Volver a volar. Marcos (6,14-29): Quiero que ahora mismo me des en una bandeja la cabeza de Juan el Bautista».
MC 6, 7-13 : o envio dos 12: Audio y edición : P.Cristovao,svd - musica/ Dan Gibson - Adoro Te Devote: texto: El grupo de los doce apóstoles estuvo con Jesús preparándose para predicar y sanar a los enfermos. Han estado ya un tiempo largo con él viendo su modo de actuar. Ahora Jesús los anima a salir de dos en dos predicando la conversión y dando a conocer la oferta divina de salvación. Ante la duda e inseguridad deben poner toda su confianza en la cercanía del Señor y en la fuerza del mensaje que llevan. Este un punto es muy importante también hoy día, pues todo evangelizador sabe que quien da luz a la mente y cambia el corazón no es él, sino la palabra de Jesús que transmite a los hermanos. El testimonio de pobreza, sencillez y atención a las necesidades del pueblo debe despertar entre la gente la solidaridad para ayudarse entre ellos. Donde no se manifieste esa solidaridad, hay que sacudir el polvo de las sandalias y marchar a otro lado. Los discípulos pasan de este modo a una nueva etapa en su formación misionera. El Maestro los envía con poder para anunciar el reino de Dios, pero no para buscar comodidades o beneficios materiales. El ir de dos en dos es signo de igualdad y apoyo mutuo. Y para que no se sientan superiores a los demás, deben llevar solamente lo estrictamente necesario. Recordando estas palabras del evangelio de hoy, mi mente siempre vuela a los campos de Paraguay en la zona de Yhú, a las pequeñas comunidades campesinas y a los equipos de catequistas que las servían. Fueron todo un ejemplo y estímulo para nosotros los misioneros que veníamos de España. Viendo los esfuerzos que hacían aquellos hombres y mujeres para prepararse, el tiempo que empleaban para formarse y las horas que dedicaban a su pequeña comunidad por amor a Jesucristo y su evangelio, nos hacían comprender que ellos eran los verdaderos misioneros en aquellas tierras. Para mi este recuerdo es siempre un motivo para dar gracias a Dios por haber podido acompañarles durante catorce años. Actualmente en España también se está invitando a los laicos a asumir con ilusión el servicio de evangelización en las pequeñas comunidades rurales ante la escasez de sacerdotes que puedan celebrar la eucaristía y estar cerca de la gente. En mi Diócesis de Barbastro-Monzón les llaman “Animadores de la comunidad” y están dando un ejemplo maravilloso de lo que significa estar bautizado y ser discípulo de Cristo para compartir y animar la fe de la comunidad. Animadores y catequistas se llamaban también los hombres y mujeres, adultos y jóvenes, que se comprometían para animar la fe y el servicio dentro de las comunidades del campo en Yhú, Paraguay. El Papa Francisco no se cansa de repetir que todos los bautizados están llamados a evangelizar, no tienen que esperar a que nadie les dé permiso. Sí, deben conocer las verdades elementales de nuestra fe para proponerla adecuadamente. Pero, como él suele decir, no esperemos a saber mucha teología para hablar de Dios a los demás. Vuestro hermano en la fe. Carlos Latorre…
MC 6, 7-13 : o envio dos 12: Audio e edição: P.Cristovao,svd - musica/ Dan Gibson - Adoro Te Devote: texto: Portal Claret: Nos últimos anos, o fervor missionário foi incendiado em muitas pessoas: leigos, religiosos, religiosas, padres e bispos. O convite feito pelo Papa Francisco em "A alegria do evangelho" surtiu efeito de maneira firme e discreta. Na América Latina e no Caribe, a V conferência do CELAM motivou todos os cristãos a realizar uma grande missão continental. Em cada país assumiu formas diferentes, mas todos nós entramos no “modo missão”. Obviamente, o método e o estilo missionário estão mudando e se adaptando às diversas culturas e realidades. Não se trata de proselitismo, mas de propor o evangelho de Jesus como alternativa de vida, paz, justiça, solidariedade e equidade para todos os povos do continente. Assim como Jesus enviou seus discípulos para lutar contra o mal, ou seja, contra todas as forças, estruturas, instituições e realidades que oprimiam e desumanizavam, ele continua nos enviando para contribuir para a construção de um mundo mais humano, fraterno e solidário. Vamos renovar nosso espírito missionário.…
Mc 6,1-6: um profeta só não é bem recebido em sua terra natal. Audio e edição: Pe.Cristovão, svd. Música: Jesed: Amar con obras. Este texto mostra Jesus como um verdadeiro dilema; Por um lado, o poder e a sabedoria de Deus que se manifestavam em seus prodígios e em suas palavras, mas, por outro lado, ele não tinha reconhecimento na sociedade, não ocupava nenhuma posição importante e pertencia a uma família pobre e simples. Poderia o Messias ser alguém que, quando criança, atravessou suas ruas e compartilhou suas vidas simples, ocultas, ignoradas por todos? Poderia o rei esperado ser alguém que também fosse mais um, qualquer um entreteles? Finalmente, essas questões se transformam em falta de fé. Jesus vê seu poder limitado por causa da falta de fé que não permite que ele faça prodígios em sua própria terra. É fascinante ver o mesmo Filho de Deus que \"ficou surpreso com a incredulidade deles\". Quando Jesus diz que um profeta é desprezado apenas em sua terra (\"ninguém é um profeta em sua terra\"), ele não estava afirmando algo que sucede sempre dessa maneira, mas ele tomou um ditado popular para que eles percebessem o que estava acontecendo naquele momento: que o desprezavam porque não conseguiam descobrir as grandes coisas que às vezes surgem em meio à simplicidade da vida e através das pessoas que se encontram no caminho cotidiano. Da mesma forma, algumas pessoas não crescem na vida espiritual porque estão esperando por ocasiões extraordinárias ou marcantes para se entregar a Deus, como se ele não estivesse presente no simples e cotidiano. Vale a pena recordar esta exortação de São Francisco de Sales: \"As grandes oportunidades de servir a Deus ocorrem, raras vezes, mas as pequenas são de cada dia, se você faz as coisas cotidianas em nome de Deus, tudo ficará bem. Tudo o que fazemos, Está em sintonia com Deus esse é o caminho. Jesús meu salvador, quero contemplar tua Santa humanidade, te admirar pela glória de tua simplicidade. Reconhecer que se fizeste igual a mim, com os limites da pequenez da minha existência terrena.…
Mc 6,1-6. Texto: Victor Manuel Fernández. Audio y edición: P.Cristovao,svd. Musica: Jesed: Amar con obras Este texto muestra a Jesús como una verdadera paradoja; por una parte se manifestaban en sus prodigios y en sus palabras el poder y la sabiduría de Dios, pero por otra parte no tenía un reconocimiento en la sociedad, no ocupaba ningún puesto importante y pertenecía a una familia pobre y sencilla. ¿Podía ser el Mesías alguien que desde niño había caminado por sus calles y había compartido sus vidas simples, ocultas, ignoradas por todos? ¿Podía ser el Rey esperado alguien que era también uno más, uno cualquiera? Finalmente, estas preguntas se convierten en incredulidad, y Jesús ve limitado su poder a causa de esa falta de fe que no le permite hacer prodigios en su propia tierra. Es fascinante ver al mismo Hijo de Dios que "se extrañaba de la incredulidad de ellos". Cuando Jesús dice que un profeta es despreciado solamente en su tierra ("nadie es profeta en su tierra"), en realidad no estaba afirmando algo que sucede siempre de esa manera, sino que tomó un refrán popular para que se dieran cuenta de lo que estaba sucediendo en ese momento: que lo despreciaban porque no eran capaces de descubrir las cosas grandes que a veces se presentan en medio de la sencillez de la vida y a través de las personas que uno se encuentra en el camino cotidiano. Igualmente, algunas personas no crecen en la vida espiritual porque están esperando ocasiones extraordinarias o llamativas para entregarse a Dios, como si él no se hiciera presente en lo sencillo y cotidiano. Vale la pena recordar esta exhortación de San Francisco de Sales: "Las grandes ocasiones de servir a Dios se presentan raramente, pero las pequeñas son de cada día. Si haces las cosas cotidianas en nombre de Dios todo estará bien. Sea que comas o duermas, te diviertas o trabajes, todo en unión con Dios está bien".…
VIERNES SANTO: JN 18, 1 - 19, 42 Pasión y muerte de nuestro Señor Jesucristo Música: Fernando Leiva - Ven Audio y edición: P. Cristovão SVD Texto: Víctor Manuel Fernández Leer la Pasión del Señor es una experiencia de tremenda intensidad. Porque en esa lectura se despiertan nuestros dramas más profundos, nuestras resistencias al amor, nuestra dificultad para aceptar los límites de la vida, nuestro rechazo ante el sufrimiento, el recuerdo de nuestros pecados e infidelidades. Pero también, si lo hacemos en oración e invocando la ayuda del Espíritu Santo, puede ser una experiencia de purificación y de liberación interior. Pero leer la Pasión del Señor debe ser ante todo una experiencia de contemplación, porque él es el importante, él es el digno de ser contempla- do, adorado, exaltado. La reflexión sobre nuestra vida y nuestra respuesta no debe opacar lo principal, que es el espectáculo de amor desbordante que él nos ofrece; y por eso la mirada debe estar más en él que en nosotros mismos. Esto vale especialmente si se trata del evangelio de Juan, donde es la gloria de Dios la que paradójicamente se manifiesta en la humilla- ción de la pasión. Es en la entrega total donde el Señor muestra su señorío y su hermosura. El cuarto evangelio nos muestra a un Jesús fuerte y firme en la pasión. Y nos indica que él no quiere reinar en nuestras vidas porque es débil y necesitado de poder, sino para transmitir a nuestra vida algo de su gloria y hermosura. También aparece, al final del relato, la figura de la Madre, que en la gran hora de su hijo cumple lo más importante de su misión: ser madre de los discípulos, dar a luz a la nueva humanidad uniendo su dolor de madre a la entrega del Hijo en la cruz. A la luz de los relatos de la pasión podemos decir que Jesús soportó en la cruz no solamente el dolor físico, sino toda la variedad de angustias que suelen pasar por nuestro corazón humano: tristeza, miedo, desilusión, can- sancio, abandono, etc. Pero para que en la cruz estuviera también el dolor de las madres cuando ven sufrir a sus hijos, para eso estaba María junto al crucificado con una espada traspasando su corazón materno. Oración: "Lléname de tu gracia Señor, afiánzame con tu poder, para que también yo pueda estar a tu lado en la pasión y acompañarte también permaneciendo fiel junto a la cruz, contemplándote junto a la Madre".…
Corrección de fondo: Audio y edición: P.Cristovao,avd. Musica: Te Alabo En Verdad (Cover de Martín Valverde) - Verónica Sanfilippo / Jonatan Este texto nos presenta dos preciosos testimonios de fe, entendida como una confianza firme y espontánea que algunos tienen en Jesús y en su poder, mientras otros se ríen, se burlan de él. Esa fe tiene también la característica de una actitud humilde: el jefe de la sinagoga se echa a los pies de Jesús y también lo hace la mujer. Es destacable el interés de Jesús por mirar a la mujer que con su fe había atraído su fuerza sanadora. Jesús no se contenta con sanar a la mujer, también quiere tener un encuentro con ella frente a frente y elogiar su fe. Además, se percibe la delicadeza del Señor en el detalle de tomar a la niña de la mano y estimular su respuesta con las entrañables palabras arameas, y cuando pide inmediatamente a sus parientes que le den de comer. Todos estos detalles que Marcos no quiso dejar de mencionar nos ayudan a percibir la calidez humana del Señor, el modo delicado como cuidaba los detalles de amor en su relación con los demás. Se destaca también que la mujer con hemorragias, hacía doce años que luchaba por liberarse de ese mal, había sufrido mucho en manos de muchos médicos y había gastado todo inútilmente; sin embargo, no había per- dido la confianza, y finalmente llegó la curación. Esto nos invita a pensar que nunca puede declararse irremediablemente perdida una persona, siempre queda alguna posibilidad, y cuando hay en el corazón una profunda confianza y en el momento oportuno esa confianza se encuentra con el poder del Señor, sucede lo que para muchos era ya imposible.…
Mc 5, 21-43 Audio e edição/ Pe.Cristovao,avd Musica: Rosa de Saron - Te Louvo em Verdade (OFICIAL) youtube. Direitos reservados. Este texto nos apresenta dois preciosos testemunhos de fé, entendidos como uma confiança firme e espontânea que alguns têm em Jesus e em seu poder, enquanto outros riem e zombam dele. Essa fé também tem a característica de uma atitude humilde: o chefe da sinagoga se humilha aos pés de Jesus e a mulher também. É notável como jesus olhar para a mulher que com sua fé atraiu sua força de cura. Jesus não se contenta em curar a mulher, ele também quer encontrá-la face a face e elogiar a sua fé. Além disso, a delicadeza do Senhor é percebida no detalhe de levantar a menina pela mão e pedir sua resposta com as palavras aramaicas, e quando ela imediatamente pede a seus parentes para alimentá-la. Todos esses detalhes que Marcos não queria deixar de mencionar nos ajudam a perceber o calor humano do Senhor, a maneira delicada como ele cuidou dos detalhes amorosos em seu contato com os outros. Também é enfatizado que a mulher com hemorragias lutava há doze anos para se livrar dessa doença, sofreu muito nas mãos de muitos médicos e gastou tudo o que tinha; No entanto, ela não perdeu a confiança e, finalmente, a cura veio. Isso nos convida a pensar que uma pessoa nunca pode ser irremediavelmente declarada perdida, há sempre alguma possibilidade; quando há uma profunda confiança no coração, no momento certo a confiança encontra o poder do Senhor e vem o que acontece para muitos: já era impossível, para para Deus nada é impossível. Oração: \"Senhor, toma meus olhos, minhas mãos, meu modo de agir, e me dê sua delicadeza, sua bondade, sua maneira de tratar os outros, que através de meus gestos eles possam te descobrir e reconhecer a ternura e o vigor do seu coração \".…
Audio y edición: P.Cristovao,svd. Marcos (5,1-20): «¿Qué tienes que ver conmigo, Jesús, Hijo de Dios altísimo? Musica: Comunidad Recado: Sangue redentor
Mc 5,1-20 Audio e edição: Pe.Cristovao - musica: comunidade recado: sangue do redentor
Jesús, como Elías y Eliseo, no es enviado sólo a los judíos (Lucas 4, 21-30) Audio y edición: P.Cristóvão, svd Musica: el profeta
Lucas (4,21-30): Audio, texto e edição: Cristóvão, svd Musica: Vocação de profeta: Pe.Fabio de melo. (Direitos reservados: Paulinas) A liturgia da palavra de hoje apresenta algumas das realidades mais importantes da nossa fé cristã. Nosso compromisso de batizados e os desafíos para realizar nossa missão. Desde pequenos, na catequese, na igreja, nas musicas católicas aprendemos qual é a missão de um profeta: anunciar e denunciar. Por isso, a profissão de profeta não é muito concorrida. Pois, um profeta que nunca tenha sido perseguido, é difícil que ele esteja cumprindo a sua missão. Na primeira leitura de hoje, conhecemos o uma parte do chamado vocacional de Jeremías. Conhecendo bem o que acontece com todos os profetas, ele tenta escapar do chamado de Deus. E usa uma disculpa dizendo: mas eu só sou uma criança, ainda não sei falar bem. E Deus lhe trasmite uma das frases mais belas que ele pode transmitir ao ser humano: eu te conheci desde o ventre da tua mãe, porque eu te gerei. Cinge os teus rins e levanta-te, para ires dizer tudo o que Eu te ordenar. Não temas diante deles, senão serei Eu que te farei temer a sua presença. Hoje mesmo faço de ti uma cidade fortificada, uma coluna de ferro e uma muralha de bronze, diante de todo este país, dos reis de Judá e dos seus chefes, diante dos sacerdotes e do povo da terra. Eles combaterão contra ti, mas não poderão vencer-te, porque Eu estou contigo para te salvar». Por essas palavras podemos comprender de onde sai a força de um profeta: poderíamos dizer que ele é portador de um tipo de amor de Deus convertido em ira contra a injustiça e contra o mal. Na segunda leitura, contemplamos a beleza do hino ao amor, que São Paulo escreve aos corintios, apresentando outra forma de amar de Deus, que deve ser imitada por todos nós. Na Paciência, bondade, confiança, justo, compassividade, manso, humilde, amor que é dom total. Esse amor, Paulo aprendeu de Jesús, e ele põe como regra de vida para as comunidades por onde ele passou. Jesús no evangelho, de Lucas expressa tudo o que tem que passar um profeta para cumprir a sua missão, que, como ouvimos na primeira leitura, é uma ordem de Deus e que, ainda que sejamos pequenos, sem importância diante dos poderes do mundo, a força que carrega um profeta é a força de Deus. Desde o nosso batismo, recebemos a missão de profetas, Reis e pastores. Todo cristão tem obrigação, mesmo com medo, de anunciar o amor de Deus, naqueles critérios do hino ao amor de São Paulo, de denunciar as injustiças do mundo com o coração ardendo com presença de Deus e levar a autoridade de guias para os cegos de coração, até a luz de Deus, como Reis e pastores. Ao se esqueçam disso: fomos batizados para anunciar, denunciar e pastorear.…
Lc 2,22-40: Este niño será signo de contradicción Música: RAFAEL Peña Audio: aciprensa Edición: P,Cristovão, svd Después de una larga caminata por las montañas de Israel, José y María llegan al templo de Jerusalén para cumplir con la ley de purificación (Lv 12,8). Después de dar a luz, la madre quedaba impura por 40 días si era varón y 80 días si era mujer (Lv 12,2-5). Por ser el primogénito varón también debía ser consagrado y rescatado (Ex 13,2.12.15). Lucas convierte el rescate en la presentación de Jesús en el templo, con dos protagonistas especiales. Simeón, quien representa a todos los hombres de fe, comprometidos en la causa de Dios y disponibles a la acción del Espíritu, que pueden decir al final del día, gracias Señor porque nos has permitido sentir la luz de Jesús y con ella, iluminar el camino de muchos hermanos sumidos en la oscuridad del cansancio espiritual, el egoísmo o la violencia. Ana representa a las mujeres que al final del día pueden dar gracias a Dios por los dones recibidos y por las acciones proféticas.…
Evangelho (Mc 4,26-34): O Reino de Deus é como quando alguém lança a semente na terra. Audio, texto e edição: Pe.Cristóvão,svd. Musica: Grupo Kayros: O Reino de Deus (https://m.youtube.com/watch?v=CJew-DjR7Yo) .
Marcos (4,26-34): El reino de Dios se parece a un hombre que echa semilla en la tierra. Audio, texto y edición: P.Cristovao, svd. Musica: Pablo Martines: el reino de Dios (https://m.youtube.com/watch?v=m9eLKJPFCs8)
MC 2, 18-22 - o Jejum - Audio e edição: Pe.Cristovao, svd - Musica: Pe.Eduardo Meana: esto que soy esto te doy
MC 2, 18-22 - el ayuno - Audio y edición: P.Cristovao, svd - Musica: P.Eduardo Meana: esto que soy esto te doy
Audio e edição: Pe.Cristovao,svd musica: Musica: Pe. Fabio de Melo: Deus esta aqui(direitos reservados para ele). Evangelho (Jo 2,1-12): Sua mãe disse aos que estavam servindo: «Fazei tudo o que ele vos disser!».
Edición y Audio: P.Cristovao, svd Musica: Estas aqui oh Mãe: comunidad Católica Shalom. Todos los derechos reservados para ellos. Evangelho (Jo 2,1-12):la madre je Jesús le dijo:¡hagan todo lo lo que él les diga!
Audio ye edição : Pe.Cristovao,svd. Musica: Andre Leonni e Pe.Fabio de Melo: Contrarios. (Direitos reservados para os artistas) : Marcos (2,13-17): ao passar, viu Leví, filho de Alfeu e disse: segue
Audio y edición: P.Cristovao,svd. Musica: Andre Leonni y Pe.Fabio de Melo: Contrarios. (Direitos reservados para os artistas) Evangelio: Marcos (2,13-17): Al pasar vio a Leví, el de Alfeo, sentado al mostrador de los impuestos, y le dice: «Sígueme».
(Mc 2,1-12): Audio: Aciprensa - edicion: P.Cristovao,svd - musica: Estacion cero.
Audio e edição: Pe.Cristovao. Svd. Música: comunidade católica Shalom: perdoa-me. Evangelho (Mc 2,1-12)
Edición: P.Cristovao,svd - Audio: aciprensa- música: P.Cristobal Fones - tu modo. Marcos (1,40-45): el leproso, suplicándole de rodillas: «Si quieres, puedes limpiarme».
Audio e edição: P.Cristovao,svd - Musica: Pe.Marcelo Rossi: Cura-me - Evangelho (Mc 1,40-45): Se queres, tens o poder de purificar-me
Audio e edição: Pe.Cristovao,svd - Musica: Pe.Antonio Maria: Cura Senhor - Evangelho (Mc 1,29-39):
Mc 1,29-39: Sanó a enfermos de diversas dolencias Audio:Aciprensa Edicion:P.Cristovao,svd Texto: SBLA Musica: De rodillas te pido perdón. Johana Rojas La acción liberadora de Jesús tiene una finalidad clara y solidaria: el servicio. Al sanar a los enfermos presenta dos palabras clave: levantar y disponerse a servir. Jesús ofrece un método cercano para sanar. Lo primero “tocar” al otro, acercarnos a su situación personal, más que palabras de buena fe es mostrarle nuestra cercanía y preocupación por lo que está viviendo. Lo segundo “servir” a quienes nos rodean sabedores de que “el bien es difuso de sí mismo” y que “sintiendo” el amor de Dios en la vida no se puede menos que ser agradecido dando lo mejor a los demás. Por otra parte Jesús está contra lo espectacular, actúa desde la simplicidad de la vida sin esperar reconocimientos ni aplausos y en esa sencillez nos muestra que tiene todo el poder para asumir nuestras miserias y cargar con nuestras enfermedades. Que como el joven Samuel sepamos estar atentos a la palabra del Señor en los acontecimientos, las personas y su palabra escrita para responder en este día con alegría: “habla Señor que tu siervo escucha.…
Evangelho (Mc 1,21-28): Audio, texto e edição: Pe.Cristovao,svd. Musica: escuchar tu Palabra
Mc 1,21-28: No enseñaba como los letrados, sino con autoridad. Audio: Aciprensa Texto y edición: P.Cristovao,svd El evangelio de hoy nos hace pensar sobre el tema de la autoridad. Todo lo que Jesús hacía, era reconocido por la autoridad con que realizaba. Actuaba con palabras y hechos. Nadie jamás pudo convencerse de que lo que él hacía estaba mal, con excepción de los líderes religiosos de los grupos judios. Incluso los que lo perseguían no encontraban una manera de detenerlo y por eso, forzaron una situación que le acusaba de blasfemo. Mejor dicho, como no encontraban ninguna acción concreta mala en el, para acusarlo, manipularon sus palabras en contra de la ley. A él le obedecían los vientos, las aguas. A él le temían reyes, políticos, jefes religiosos y demonios. Tenía la capacidad para reunir multitudes y todos salían satisfechos con sus palabras y obras, con excepción de los que le perseguían. ¿Qué autoridad era esa la que tenía Jesús sobre este mundo? No es tan difícil comprender: la perfección de su autoridad no fue adquirida sino, data por Dios. El fundamento de sus hechos y palabras estaban en la honestidad y la verdad, no tenía miedo en decir lo que estaba mal y daba la sugerencia para cambiar. Aun siendo Dios, compartía su poder con sus amigos, aumentando la esperanza de todos los que les seguían. Para poder vencer los males de esta vida debemos ejercer con autoridad el poder de Dios que actúa en nosotros: Al demonio de la mentira con la verdad; el odio, con amor; la violencia con La Paz; la corrupción con la honestidad; la tristeza con alegria; la presencia del mal con la presencia del bien; el dominio de satanás con el dominio de Cristo. Nos resta preguntar, ¿Qué autoridad tienen nuestras palabras, y nuestros hechos para que nosotros también podamos hacer lo mismo qué él?…
Audio y edición: P.Cristovao,svd - musica: Good Charlotte - We Believe - Marcos (1,14-20): Se ha cumplido el tiempo y está cerca el reino de Dios.
Audio e edição: Pe.Cristovao, svd - Musica: Leonardo Gonçalves: Acredito - Mc 1, 14-20
Lucas 3,15-16.21-22 - Tú eres mi Hijo, el amado; en ti me complazco». - Audio y edición: P.Cristovao,svd - musica: Mi Esencia - Thiago Brado
São Lucas 3, 15-16.21-22 - audio e edição: Pe.Cristovao,svd - musica: Mi Esencia - Thiago Brado
Audio e edição: Pe.Cristóvão, svd Musica: Tere Larraín - Es el Señor Jo 3,22-30: É necessário que ele cresça, e eu diminua. O evangelho de hoje apresenta a transição entre a missão de João Batista e a de Jesús. É como se João tivesse passado a vida se preparando para esse momento. E depois de anos anunciando a reinado de Jesús ele escuta ase pessoas fazerem rumores sobre outro que está fazendo o mesmo que ele. Não sabe aquela gente que João, só estava abrindo caminho para ele. A linguagem matrimonial anuncia Jesús como noivo, que precisou de alguém que preparasse a festa, a casa e chamasse os convidados para o seu casamento. A hora chegou. Os que prepararam a festa já tem tudo pronto. A imagem de Jesús como noivo, o que ama a sua esposa, põe a igreja como a amada, que somos nós todos, batizados. João entendeu quem é ele mesmo e quem é Jesús. Ele, como amigo do esposo se alegra ao em ver-lo assumir seu lugar principal e torce para que ele cresça em respeito e consideração entre os seus e realize com firmeza o que veio fazer. Como João Batista, devemos fazer com que Jesús seja recebido por todos, que ocupe o primeiro lugar nas vidas de todos aqueles a quem proclamamos o evangelho.…
Audio e edição: Pe.Cristóvão, svd Musica: Tere Larraín - Es el Señor Jo 3,22-30: Es necesario que él se engrandezca y yo me disminuya. Texto: Alejandro, C. M. F. La Liturgia nos ofrece hoy un texto del evangelio muy significativo. Se trata del testimonio del Bautista sobre Jesús. Había discusiones sobre el bautismo (no había todavía manuales de Teología para explicar los Sacramentos) y le hacen saber a su maestro, Juan el Bautista, que Jesús, a quien él ha bautizado, está también bautizando y convocando numerosos discípulos. Y Juan reacciona como Dios manda: no se siente desplazado ni suplantado. El Bautista ha entendido quién es él, y Quién es Él. Y nos habla de amor. Del amor del esposo que recibe a la novia. El esposo es Jesús. La gente que acude a Él es el nuevo Israel, la amada esposa anunciada por los profetas. Son los tiempos de las bodas del Mesías con su pueblo, y Juan se alegra al escuchar el eco de su voz, como el amigo del novio, que lo acompaña, lo asiste y es testigo de su alianza de amor. Como amigo del esposo se contenta con que el novio ocupe el lugar principal, crezca en respeto y consideración entre los suyos y realice plenamente su misión. El Bautista se echa a un lado, porque sabe cuál es su tarea. La actitud del Bautista es modélica para nosotros. Como él, debemos hacer que Jesús sea recibido por todos, que crezca en el amor y en la fe que le deben los suyos, que ocupe el primer lugar en las vidas de todos aquellos a quienes se proclame el evangelio, de quienes conformen las comunidades cristianas. Es una lección de humildad ante el Señor Jesús a quien no podemos suplantar con nuestros intereses personales de poder o de honor. Vuestro hermano en la fe, Alejandro, C. M. F.…
Lucas (5,12-16): sim, eu quero, fica curado. Audio e edição: Pe.Cristovao, svd. Musica: Thalles Roberto: um vaso novo
Lucas (5,12-16): : «Señor, si quieres puedes limpiarme.» Audio e edición: P.Cristovao, svd. Música: um vaso nono: Thalles Roberto
Lc 4,14-22 el espíritu del Señor está sobre mi. Audio y edicion: P.Cristovao, svd - musica: Marcos Barrientos
Lc 4,14-22 - o espirito do senhor esta sobre mim: audio e edição: pe.Cristóvão, svd - Musica: Marcos Barrientos -
Edición: P.Cristovao, svd - audio: aciprensa - evangelio: Mc 6, 45-52
Mc 6, 34-44 - 08 de Janeiro - Áudio e edição: Pe.Cristovao, svd - Musica: jesed: incomparable - texto: Claretianos
(Mc 6, 34-44): Multiplicación de los panes - audio y edición: P.Cristovao,svd - texto: Claretianos - Musica: Jesed: incomparable
06 de Janeiro - solenidade da epifania do senhor. Áudio e edição: Pe.Cristóvão, SVD musica: catolizando: una estrella. Mt 2,1-12 A igreja na riqueza da sua liturgia nos guia a passos lentos para experimentar toda classe de sentimentos, para que a palavra de Deus não seja apenas ouvida, mas que ela entre na nossa alma e em nosso coração: no tempo comum, fazemos um passeio pela vida cotidiana e os feitos de Jesús, na quaresma nos propõe a a igreja que possamos reconhecer o sofrimento de Cristo pela humanidade, no advento, aumentar nossa esperança: Então, o tempo do Natal é extremamente diferente de todos os outros, porque somos convidados a adoração: Natal é tempo de adorar a Deus em sua mais terna apresentação: na inocência e fragilidade de um bebê: mas ao mesmo tempo a maravilha do poder de Deus que se derrama sobre nós. Para compreender a solenidade da A Epifania, cada ponto do evangelho revela um compromisso para todos nós. Os reis magos, vêm para representar o mundo não judeu, e ao mesmo tempo aqueles que foram excluídos deste mundo: é um modo de dizer: agora Deus é de todos. Seus presentes, não são exemplares de objetos preciosos, mas de reconhecimento: eles confirman tudo aquilo que acreditaram, mesmo de um modo distinto aos judeus. Quase de numa fé supersticiosa e científica ao mesmo tempo: porque eram estudiosos dos astros. Todos nós, já sabemos que: ao trazer ouro, estão dizendo nasceu um rei, ao trazer incenso estão dizendo: Deus nasceu e por fim, ao trazer mirra, estão dizendo: nasceu o médico de todos os seres viventes, que nos livrará da morte eterna. Se pudéssemos ocupar o lugar dos reis magos que vieram adorar ao senhor, o que seria cada presenta que levamos: o que nos faz Dinis de estar na sua presença: O ouro como representação da nossa riqueza do coração, a honestidade, a bondade, a entrega do que somos. Incenso: nossa fé verdadeira, e todas as obras que ela nos faz realizar em nome de Cristo. A Mirra: nossa capacidade para ser remédio, palavra amiga, apoio, misericórdia, dedicação aos mais necessitados. que a oferta da nossa vida, de nossa bondade, da nossa verdade, da nossa fé verdadeira, sejam presentes agradáveis a Deus. Outra alternativa O Evangelho de hoje, confirma o aspecto universal da salvação de Deus. expressa, através desse relato, a origem divina de Jesus e sua tarefa salvífica como Messias, como rei de Israel, herdeiro do trono de Davi. Incenso para uma crianç,a Deus, mirra para o médico de nossas almas e ouro para o novo rei. A festa da Epifania nos dá um exemplo de humildade, porque: Sendo sábios, eles procuraram uma criança para reconhecê-los como os mais sábios deles. Através deles, Deus quebra os esquemas da religião judaica, para o qual eles esperavam que o Messias fosse um privilégio para eles. Mas os mágicos representam os cantos da Terra, o mundo pagão, onde eles verdadeiramente clamaram a Deus. Na Epifania, a igreja quer nos ensinar a quem Deus primeiro confiou sua chegada ao mundo. Para quem eu espero contra toda a esperança. Também nos ensina que a esperança em Deus nos move iluminados por toda dor, toda luta contra a injustiça, carregada na história. Essa caminhada até a manjedoura nos ensina a alegria do reino de Deus que veio. Os magos foram sábios que estudaram as estrelas. Mas sua esperança estava em apenas um, que ainda não brilhara no céu. Quando a estrela esperada aparece, eles têm a certeza da aparência de Deus para todas as nações, raças e cores. Entre todas as estrelas do céu, eles sabiam que alguém levaria ao encontro com Deus. Porque aquela estrela tinha o brilho da fé. O mesmo brilho que os moveu para a manjedoura. Os presentes são adicionais a um reconhecimento, um desejo de honrar a Deus, que Deus Reine sobre nós, que Deus nos cure das nossas doenças de corpo e alma. P.Cristovao, Svd…
Edición : P.Cristóvão, SVD - Audio: aciprensa- Musica: catolizando: una estrella. Los magos de Oriente eran astrólogos, poseedores de una ciencia que enorgullecía a los habitantes de la zona del río Eufrates. Dios ha hablado su lenguaje y a través de un signo celestial les ha anunciado el nacimiento de un nuevo rey, un gran soberano que debía ser homenajeado. Mientras Herodes era un rey ilegítimo, Jesús aparecía así como el ver- dadero rey de Israel, descendiente de David. Pero la figura de los magos de Oriente en realidad simboliza a los pue- blos paganos que acercan su homenaje al Mesías, y por eso en ellos esta- mos representados todos los creyentes, de todos los pueblos de la tierra, que conocimos a Jesús y lo adoramos. Cuando el texto nos dice que los magos "se llenaron de inmenso gozo", nos invita a preguntarnos si estamos viviendo con alegría nuestro encuen- tro personal y cotidiano con el Señor Jesús. De ahí la importancia de esta fiesta, donde cada uno de nosotros cele- bra que Cristo se ha manifestado a su propia vida. Él podría haberme sal- vado sin que yo lo conociera, sin que yo disfrutara de su amistad, pero además de eso ha querido revelarme su hermosura, ha querido regalarme su amistad, ha querido manifestarse a mi vida y ofrecerme un trato íntimo y personal. Celebremos íntimamente nuestro propio encuentro con él, descubra- mos una vez más que es bueno haberlo conocido; pero pidámosle también que nuestra vida sea una luz para los demás, de manera que otros puedan encontrarse con él.…
Jo 1,43-51 - Áudio e edição: Pe.Cristovao, svd - Musica: adoro te devote- Mas porque a Liturgia da Palavra apresenta, no Tempo do Natal, as experiências de encontro com Jesus? Exatamente para revelar a identidade mais profunda dele. Ele é "aquele de quem escreveram Moisés e os profetas”. Jesus nos conhece profundamente, assim como a Natanael. Temos um Deus que nos conhece e nos busca, e nós precisamos nos deixar encontrar e transformar por Ele. Não podemos continuar os mesmos, se verdadeiramente fizemos a experiência do encontro com Jesus.…
Jn 1, 43-51 - Áudio y edición: Pe.Cristovao, SVD - Musica: adoro te devote. Este texto, que en realidad comienza en el versículo 35, narra bellamente el primer encuentro de Jesús con sus discípulos, encuentro que trasunta intimidad, alegría, entusiasmo, novedad. Pero en realidad estos encuentros son una excusa para hablar de Jesús y mostrar quién es él. El único importante en este texto es Jesús, que así como se encontró con sus primeros discípulos, hoy quiere encontrarse con nosotros. Porque de la boca de los discípulos van surgiendo distintos apelativos que describen la misión del Señor y van engrandeciendo su figura: Primero Juan lo llama "Cordero de Dios" (v. 36), luego lo llaman "Maestro" (v. 38), Andrés dice que es el Mesías (v. 41), Felipe lo presenta como el anun- ciado por Moisés y los profetas (v. 45), y finalmente Natanael lo confiesa como "Hijo de Dios, rey de Israel" (v. 49). Podríamos preguntarnos si nosotros lo reconocemos como "Cordero de Dios", si realmente nos interesa que él nos haya salvado con su propia sangre; podríamos mirar nuestro corazón para reconocer si lo hemos aceptado como Maestro, o si creemos que no tenemos nada que aprender; podríamos plantearnos si verdaderamente lo aceptamos como Mesías, porque advertimos que él es aquel a quien estaba esperando nuestro corazón necesitado; o si reconocemos que todo lo que hemos vivido nos ha estado hablando de él, si creemos de verdad que él no es uno más, sino el Hijo de Dios y el rey soberano de nuestras vidas.…
Edição e áudio: Pe.Cristovao, svd- musica: Juninho Cassimiro - Quando Eu Te Encontrar (Álbum Te Amar) Evangelho (Jn 1,35-42): No dia seguinte, estava lá João outra vez com dois dos seus discípulos. E, avistando Jesus que ia passando, disse: Eis o Cordeiro de Deus. Os dois discípulos ouviram-no falar e seguiram Jesus. Voltando-se Jesus e vendo que o seguiam, perguntou-lhes: Que procurais? Disseram-lhe: Rabi (que quer dizer Mestre), onde moras? Vinde e vede, respondeu-lhes ele. Foram aonde ele morava e ficaram com ele aquele dia. Era Hoje, ainda no mesmo contexto de ontem, Este texto mostra como a missão de João Batista vai sendo realizada: a ponto de os seus discípulo começarem a abandonar-lo para seguir Jesus. E enquanto João simplesmente indicava o caminho, Jesus aparece oferecendo sua intimidade, convida-os a \"a estar com ele\". O texto revela un certo saudosismo do autor, que certamente escreveu esse evangelho, porque não quer deixar de indicar a hora desse sublime e doce encontro: \"eram quatro horas da tarde\". É como dizer: éImpossível esquecer isso. Mas, ao mesmo tempo, esse texto nos mostra a dinâmica do encontro com Jesus, que sempre nos convida a comunicá-lo aos outros, compartilhá-lo, levá-lo aos outros. Adre vai a seu irmão e diz: \"Encontramos o Messias!\" É uma grande notícia: O Messias, esperado por seu povo durante séculos, esperado pelos pobres sofridos e desorientados, reivindicado por aqueles que precisavam de força e consolo. O prometido Messias, aquele que traria a verdadeira luz, a purificação, aquele que poderia realizar as mais profundas esperanças. Que também, nós, possamos nos juntar ao apóstolo André para dizer ao mundo que também o encontramos, que ele é simples e belo, que é forte e fiel, que é muito bom estar com ele, que vale a pena encontrá-lo e ser encontrado por ele.…
Áudio y edición : P.Cristovao, SVD Música: comunidade Shalom: Cordeiro de Deus: em Spotify: https://open.spotify.com/track/04dWl8xNdOIVqgQOJwDO0x?si=rV8hLBqERWKEfv7xZrbY1Q Este texto revela cómo era intensa la experiencia espiritual de Juan el Bautista, pues, lo muestra completamente como si estuviera extasiado ante la figura de Jesús. Toda su existencia tuvo un único objetivo: anunciar al Mesías, cumplir su misión de precursor, preparando los corazones para su llegada: ese encuentro es casi una sentencia: pues, allí terminaba su misión. Nosotros repetimos en todas las misas esa frase antes de la comunión: Cordero de Dios que quita el pecado del mundo, ten piedad de nosotros: Juan el Bautista fue quien primero reconoció a Jesús, en el vientre de su madre como el que sería verdaderamente el Mesías, pero en el evangelio de hoy esa certeza no es sólo sentida, pero es una certeza comprobada por sus ojos. En las palabras de Juan, está implícita la muerte y resurrección de Jesús: siendo conocedor del destino que tendría el enviado de Dios, él lo asocia al Cordero, ya anunciando su muerte como sacrificio por nuestros pecados. Acoger la palabra del Señor, es acoger al propio Cristo. No acoger es negar a Cristo. En Cristo están la vida, la paz y nuestra salvación. Sin él nada podemos hacer. Dejemos pues que él, sea la vida en nuestra vida.…
3 de janeiro pt Áudio e edição: Pe.Cristovao, SVD Música: comunidade Shalom: Cordeiro de Deus: em Spotify: https://open.spotify.com/track/04dWl8xNdOIVqgQOJwDO0x?si=rV8hLBqERWKEfv7xZrbY1Q Este texto revela como era intensa a experiência espiritual de João Batista, pois, mostra-o completamente como se estivesse extasiado diante da figura de Jesus. Toda a sua existência teve um único objetivo: anunciar o Messias, cumprir a sua missão de precursor, preparando os corações para sua chegada: esse encontro é quase uma sentença: pois, ali terminava a sua missão. Nós repetimos em todas as missas essa frase antes da comunhão: Cordeiro de Deus que tirais o pecado do mundo, tende piedade de nós: João Batista foi quem primeiro reconheceu em Jesús, no ventre da sua mãe quem seria verdadeiramente o Messias, mas no evangelho de hoje essa certeza não é só sentida, mas é uma certeza comprovada pelos seus olhos. Nas palavras de João, está implícita a morte e ressurreição de Jesús: sendo conhecedor do destino que teria o enviado de Deus, ele o associa ao Cordeiro, já anunciando a sua morte como sacrifício pelos nossos pecados. Acolher a palavra do Senhor, É acolher o propio Cristo. Não acolher é negar a Cristo. No Cristo estão a vida, a paz e nossa salvação. Sem ele nada Podemos fazer. Deixemos pois, que ele seja a vida em nossa vida. Español Este texto revela cómo era intensa la experiencia espiritual de Juan el Bautista, pues, lo muestra completamente como si estuviera extasiado ante la figura de Jesús. Toda su existencia tuvo un único objetivo: anunciar al Mesías, cumplir su misión de precursor, preparando los corazones para su llegada: ese encuentro es casi una sentencia: pues, allí terminaba su misión. Nosotros repetimos en todas las misas esa frase antes de la comunión: Cordero de Dios que quita el pecado del mundo, ten piedad de nosotros: Juan el Bautista fue quien primero reconoció a Jesús, en el vientre de su madre como el que sería verdaderamente el Mesías, pero en el evangelio de hoy esa certeza no es sólo sentida, pero es una certeza comprobada por sus ojos. En las palabras de Juan, está implícita la muerte y resurrección de Jesús: siendo conocedor del destino que tendría el enviado de Dios, él lo asocia al Cordero, ya anunciando su muerte como sacrificio por nuestros pecados. Acoger la palabra del Señor, es acoger al propio Cristo. No acoger es negar a Cristo. En Cristo están la vida, la paz y nuestra salvación. Sin él nada podemos hacer. Dejemos pues que él, sea la vida en nuestra vida. English This text reveals how the spiritual experience of John the Baptist was intense, for it shows him completely as if he were ecstatic before the figure of Jesus. All his existence had a single objective: to announce the Messiah, to fulfill his mission as a precursor, preparing the hearts for his arrival: that meeting is almost a sentence: then, there his mission ended. We repeat in all Masses that phrase before communion: Lamb of God who takes away the sin of the world, have mercy on us: John the Baptist was the first to recognize Jesus, in the womb of his mother as he would truly be the Messiah, but in today's gospel that certainty is not only felt, but it is a certainty verified by his eyes. In the words of John, the death and resurrection of Jesus is implicit: being aware of the destiny that the envoy of God would have, he associates him with the Lamb, already announcing his death as a sacrifice for our sins. To welcome the word of the Lord is to welcome Christ himself. Not to welcome is to deny Christ. In Christ are life, peace and our salvation. Without him we can do nothing. Let's let him be the life in our life.…
02 de Janeiro portugués - tempo de natal João 1,19-28: não sou digno de desamarrar as suas sandálias. Áudio e edição: Pe.Cristovão, svd Música: Nana Angarita Novamente nos encontramos com a figura de João Batista, o precursor que nos convida a preparar o caminho do Senhor. E a insistência nessa preparação nos ajuda a ver como Deus age. Porém, ele tem a iniciativa de motivar o homem a estar disposto para receber seus dons. Mas percebemos um detalhe neste texto. O gesto de desatar as correias de suas sandálias émulo símbolo matrimonial, que indica que o Messias é o esposo da igreja, um apaixonado, que vê com ternura e paixão o seu povo. Assim, nos mostra também outras expressões do evangelho de João, como a do noivo e do encontro com a samaritana no poço. A voz que clama no deserto revela que do deserto sai João Batista, onde viveu com total entregas comunicação com Deus. O deserto na Bíblia é o lugar de encontro com Deus, porque porque la não há outras distrações que possam encantar o homem. Então, ele tem como alternativa prestar total atenção à voz do senhor que fala direto ao seu coração. De fato, o profeta Oséias apresenta o deserto como um lugar de sedução divina, onde Deus lleva o seu povo para se encontrar com ele a sós e assim, cativar i seu coração. Os 2,16 No deserto João se enriquece e se alimenta desse encontro com Deus. Ele deixa o deserto para comunicar o que havia recebido nesse encontro com Deus, que é o anúncio da salvação. Isso faz dele um testemunho com um conhecimento que otros profetas não conheceram: ele já sabia quem era o Messias desde o ventre de sua mãe: Já está No meio de vós alguém que vocês não conhecem. Na Alegría do nascimento do filho de Deus, Entre nós, ervamos nossa voz em prece: Daime senhor, a graça de aprender a entrar no deserto; para me dedicar mais do meu tempo somente para ti, a capacidade pra abandonar tudo ao meu redor, para ouvir-te com um coração livre. https://m.youtube.com/watch?v=GTY22069mi0…
02 de Enero - Tiempo de navidad Jn 1,19-28: Yo soy la voz que grita en el desierto. Áudio e edición: P.Cristovao, svd Música: Nana Angarita: aquí estoy Señor. Nuevamente nos encontramos con la figura de Juan el Bautista, el precursor que invita a preparar el camino del Señor. Y esta insistencia en la preparación nos hace ver cómo actúa Dios. Si bien él tiene la iniciativa, también quiere motivar al hombre para que se disponga a recibir sus dones. Pero hay un detalle en este texto que merece ser rescatado, el de "desatar los cordones de las sandalias", porque éste es un símbolo matrimonial que indica que el Mesías es el esposo del Pueblo, el enamorado que mira con ternura y pasión a su Pueblo. Así lo muestran también otras expresiones del evangelio de Juan, como la del "novio" en Jn 3, 29 y el encuentro con la samaritana en el pozo. "La voz que clama en el desierto". Del desierto sale Juan el Bautista; allí había vivido su total entrega a Dios, su tiempo de profunda comunica- ción con el Señor. El desierto en la Biblia es el lugar del encuentro con Dios, porque no hay otras cosas que puedan distraer o encantar al hombre, y entonces pue- de escucharse la voz del Señor que habla al corazón. De hecho, el profeta Oseas presenta el desierto como el lugar de la seducción divina, donde Dios lleva a su pueblo para encontrarse con él a solas y así cautivarle el corazón (Os 2, 16). En el desierto Juan había estado atento a Dios, se había alimentado y enriquecido en el encuentro con él, había bebido palabras de sabiduría, y por eso al salir del desierto podía comunicar lo que había recibido, el anun- cio de la salvación. Por eso puede ser testigo de algo que los demás no pueden alcanzar a descubrir: "En medio de ustedes hay alguien que ustedes no conocen" (v. 26). "Dame la gracia, Señor, de aprender a entrar en el desierto; quisiera dedicarte algo de mi tiempo que sea sólo para ti, ser capaz de abandonarlo todo por un instante para escuchar tu voz con el corazón liberado".…
Audio y edición: P.Cristovao,svd MÚSICA: Luigis RODRIGUEZ Lc 2, 16-21 Por fin, estamos ya en el barco de 2019. Hoy primero de enero, contemplamos Maria madre de Dios. Ella que recibió un misión de Dios y la hizo suya,; concibió a través del Espíritu Santo. Por la anunciación del Ángel Gabriel, recibió la noticia que llevaría en su vientre al Hijo Unigénito de Dios. Dios se hizo carne por medio de María, Él es el punto de unión entre el cielo y la Tierra. Sin Maria, el evangelio sería sólo ideología, es real y nos revela la plenitud. Contemplar ese misterio significa ejercer en nosotros la confianza en la misericordia de Dios, aceptar su ayuda, abandonar las vanidades y seguir la vida de Jesús, para ser conducidos hacia la vida eterna. Santa Isabel, cuando recibió la visita de María ya llena del Espíritu Santo, exclamó: \"Bendita eres entre las mujeres y bendito es el fruto de tu vientre.\" (Lc 1,42). El fruto en el vientre de María es Jesús: quien acepta a Jesús, acepta el buen árbol que es la Santísima. El que acepta uno, acepta el otro. Día 01/01 es también Día Universal de la Paz, nadie podría, más que Ella, ser símbolo de la paz, del amor y la solidaridad. Que este año comience en nuestra vida lleno de fe y de amor, con la protección de nuestra madre y madre de Dios. Feliz Año Nuevo.…
Audio y edición: P.Cristovao,svd MÚSICA: Luigis RODRIGUEZ Lc 2, 16-21 Por fin, estamos ya en el barco de 2019. Hoy primero de enero, contemplamos Maria madre de Dios. Ella que recibió un misión de Dios y la hizo suya,; concibió a través del Espíritu Santo. Por la anunciación del Ángel Gabriel, recibió la noticia que llevaría en su vientre al Hijo Unigénito de Dios. Dios se hizo carne por medio de María, Él es el punto de unión entre el cielo y la Tierra. Sin Maria, el evangelio sería sólo ideología, es real y nos revela la plenitud. Contemplar ese misterio significa ejercer en nosotros la confianza en la misericordia de Dios, aceptar su ayuda, abandonar las vanidades y seguir la vida de Jesús, para ser conducidos hacia la vida eterna. Santa Isabel, cuando recibió la visita de María ya llena del Espíritu Santo, exclamó: \"Bendita eres entre las mujeres y bendito es el fruto de tu vientre.\" (Lc 1,42). El fruto en el vientre de María es Jesús: quien acepta a Jesús, acepta el buen árbol que es la Santísima. El que acepta uno, acepta el otro. Día 01/01 es también Día Universal de la Paz, nadie podría, más que Ella, ser símbolo de la paz, del amor y la solidaridad. Que este año comience en nuestra vida lleno de fe y de amor, con la protección de nuestra madre y madre de Dios. Feliz Año Nuevo.…
Audio e edição: Pe.Cristovao,svd MÚSICA: Luigis RODRIGUEZ Lc 2, 16-21 Maria recebeu missão de Deus e acatou pra si, concebeu através de obra do Espírito Santo. A Anunciação foi feita a 25 de março, carregou em seu seio o Filho Unigênito de Deus. Deus se fez carne por meio de Maria, Ele é o ponto de união entre o céu e a Terra. Sem Marina, o evangelho seria apenas ideologia, mas é plenitude. Contemplar esse mistério, significa exercer em nós a confiança na Misericórdia de Deus, aceitarmos seu auxílio, abandonarmos as vaidades e seguirmos a vida de Jesus, para sermos, enfim, conduzidos à Vida Eterna. Santa Isabel, quando recebeu a visita de Maria já coberta pelo Espírito Santo, exclamou: “Bendita és tu entre as mulheres e bendito é o fruto do teu ventre.” (Lc1,42).O fruto no ventre de Maria é Jesus, quem aceita Jesus, aceita a boa árvore que é a Santíssima. Quem aceita um, aceita o outro. Jesus nasceu em Belém, nos últimos anos do reinado de Herodes, o Grande. O Anjo Gabriel aparece a Maria na cidade de Nazaré, virgem e noiva de José, e anuncia que ela viria a conceber do Espírito Santo e que daria ao seu filho o nome de Jesus. Dia 01/01 é também Dia Universal da Paz, ninguém poderia, mais do que Ela, ser símbolo da paz, amor e solidariedade.…
Áudio e edição: P.Cristovao, svd - Musica: Pe.Fabio de Melo - Evangelho de hoje: Jo 1,1-18 Texto: avemaría: OITAVA DE NATAL No princípio era o Verbo, e o Verbo estava junto de Deus e o Verbo era Deus. Ele estava no princípio junto de Deus. Tudo foi feito por ele, e sem ele nada foi feito. Nele havia vida, e a vida era a luz dos homens. A luz resplandece nas trevas, e as trevas não a compreenderam. Houve um homem, enviado por Deus, que se chamava João. Neste último dia do ano, o Evangelho apresenta-nos uma retrospectiva da presença de Deus em toda a história da criação até a presença definitiva de Deus, que se faz homem e caminha com o seu povo. Assim vemos que, para a transformação social e a construção de um novo tempo, é necessário acolher e viver a Palavra, que se faz carne, vivendo em nosso cotidiano as atitudes de Jesus. Que, neste novo ano, vivamos em nossa vida a intensidade do amor que se renovou neste Natal com o menino Deus, que nasceu. Que tenhamos um abençoado ano novo! Feliz 2019! Santo do dia S. Silvestre 31 de Dezembro Segunda-feira Mais Vendidos…
Evangelio: Jn 1, 1-18 - áudio y edición: P.Cristovao, svd- Musica: gracias padre: Martín Valverde - reflexão: dominicos.org - La Palabra se hizo carne El prólogo del evangelio de san Juan se nos ofrece en varias ocasiones en el tiempo litúrgico de la Navidad. De su hondura y densidad teológicas es bueno destacar algunos destellos de luz. Jesús de Nazaret personifica el proyecto creador de Dios que inaugura una nueva era en la Historia. Jesús, la Palabra, se hizo carne, si bien el pueblo de Israel no lo reconoció como tal, hasta el punto de que lo llevó a la cruz; Jesús resucitado venció a la muerte como luz que no solo ahuyenta la oscuridad sino que da vida para siempre a toda la humanidad. A diferencia del mensaje del Viejo Testamento, Dios ya no habita en el Templo, sino que, se domicilia en la vida y en los anhelos de toda la humanidad. Porque los que así lo admiten se tornan en hijos de Dios y testigos de su gracia y verdad, que es lo mismo que decir que Dios se derrama en misericordia fiel con todos sus hijos. En resumen, la Palabra de Dios entra en nuestra historia asumiendo nuestra frágil y mortal condición en la persona de Jesús de Nazaret.…
SAGRADA FAMILIA - ciclo C - Lucas (2,41-52) - edición y audio: P.Cristovao, SVD - Musica: P.Cristobal Fones: derechos para todos los autores usados. Hoy celebramos la fiesta de la Sagrada Familia, un momento para reflexionar sobre el modelo de la familia cristiana. Aunque en nuestro tiempo esté claro que la familia pasó por una transformación irreversible, el modelo Jesús, María y José sigue siendo el modelo que todos deben construir. Por qué el propósito de la familia sigue siendo, en primer lugar, una sociedad divina, que consagra el hombre ya la mujer como iglesia doméstica. Donde los hijos encuentran en sus padres una matriz de seguridad, de valores, de Fortaleza y principalmente de conexión con Dios. Y ese modelo de familia es el que está comprovadamente compatible con las leyes naturales, con la ciencia y con la fe cristiana. Por eso se llama matrimonio, porque viene de una matriz, que es más que ideológica, es biológica y bíblica. Lo que aprendemos de la fiesta de hoy puede ser un poco difícil de comprender en nuestros días: pero, no podemos negar que todo lo que pasa con el ser humano pasa por la familia. Las dificultades, las luchas, victorias y fracasos, son vividos en familia. La familia de Jesús pasó por momentos difíciles, comenzó de un modo extraño, José acoge a María embarazada de un hijo que biológicamente él sabía que no era suyo; fue perseguida a muerte, tuvieron que vivir como extranjeros en Egipto. Cuando vuelven intentan vivir una vida normal como toda familia, viendo a su hijo crecer. De repente lo pierde en una gran ciudad, pero, lo encuentran. Aquel, fue Sólo uno de los sustos que tendrían JOSÉ y maria, considerando todo lo que vendría, con él pasar de los años. María guardaba todo en su corazón. La iglesia es un modelo de familia, que nos enseña a repetir los gestos de la familia sagrada de modo consciente. Ellos recibieron aquel hijo como uma misión dada por Dios. Como familia, debemos vivir esta gracia para que la institución familiar no sea sólo el resultado de la irresponsabilidad del deseo de la carne, sino la mano de Dios que hace de la familia el fruto de su voluntad divina. La familia de Jesús es sagrada pero no fue 100% perfecta, como imaginamos la perfección. Al punto de haber olvidado al niño en una gran ciudad, pero la desesperación hace que vuelvan y pongan cada cosa en su lugar: nos equivocamos pero somos sus padres. Y ellos, aprenden la lección: Dios los encargó de enseñar a su hijo que es Dios, a ser un verdadero hombre. Cada familia tiene esa responsabilidad de devolver al hogar un contexto sagrado. Como sería bueno si los jóvenes y adolescentes de hoy, redescubrieran la magia de sentarse a la mesa, alrededor de sus padres, agradeciendo por el pan de cada día y siendo solidarios con los que no tienen la misma suerte que ellos. Como sería bueno si en nuestros días, los niños, adolescentes y jóvenes pudieran dejar sus celulares y computadoras por unos instantes del día, y sus padres tuvieran tiempo para ofrecerles ada más que amor y valores.. Qué bueno sería si los hijos dijeran menos a sus padres, “ya voy, no me gusta, no quiero, no me molestes, déjame... El evangelio de hoy termina diciendo que Jesús regresó con sus padres y fue creciendo en sabiduría y gracia ante los ojos de Dios. Así debería ser en cada hogar.…
SAGRADA FAMÍLIA - ciclo C - Áudio e edição: Pe.Cristovao,SVD - Musica: P.Cristobal, Fones: tu modo - LUCAS 2,41-52 - Direitos para todos os autores usados. Hoje celebramos a festa da Sagrada Família, momento para refletir sobre o modelo da família cristã. Embora em nosso tempo esteja claro que a família passou por uma transformação e que não há como voltar atrás, Jesús, Maria e José ainda é o modelo de família que todos devem construir. Porquê o propósito da familia ainda é, em primeiro lugar, uma sociedade divina, que consagra o homem e a mulher como igreja. Onde os filhos encontram em seus pais uma matriz de segurança, de valores, de Fortaleza e principalmente de conexão com Deus. Por isso se chama matrimônio. A família de Jesús passou por momentos difíceis, começou de um modo estranho, José acolhe Maria grávida de um filho que biologicamente ele sabia que não era seu, foi perseguida a morte, tiveram que viver como estrangeiros no Egito. Quando voltam tentam viver uma vida normal como toda família, vendo seu filho crecer. De repente o perde e o encontra. Apenas um dos sustos que teriam. Maria guardava tudo em seu coração. A igreja é um modelo de família, que nos ensina a repetir os gestos da família sagrada. Como família, devemos viver esta graça para que a instituição familiar não seja apenas o resultado da irresponsabilidade do desejo da carne, mas a mão de Deus que torna a família o fruto da sua vontade divina. A família de Jesús é sagrada mas não é 100% perfeita. Ao ponto de terem se esquecido do menino numa cidade grande, mas o desespero faz eles voltarem e põem cada coisa em seu lugar: nos equivocamos mas somos seus pais. E eles, aprendem a lição: Deus os encarregou de ensinar o seu filho que é Deus a ser um verdadeiro homem. CAda família hoje tem essa responsabilidade de devolver ao lar um contexto sagrado. Como seria bom se os jovens e adolescentes de hoje, redescobrissem como é mágico sentar à mesa ao redor de seu pai e mãe, agradecendo pelo pão de cada dia e sendo solidários com os que não tem a mesma sorte que eles. Que pudessem deixar seus celulares e computadores de lado nos momentos onde seus pais só querem oferecer-lhes amor e valor. Que bom seria se dissessem menos, espera aí Mãe, já vou, não gosto, não quero, não enche, ... O evangelho de hoje termina dizendo que Jesús regressou com seus pais e foi crescendo em em sabedoria e graça diante dos olhos de Deus. Assim deveria ser em cada lar.…
Áudio e edição: Pe. Cristóvão, SVD- Lc 2,22-35 OITAVA DE NATAL Concluídos os dias da sua purificação segundo a Lei de Moisés, levaram-no a Jerusalém para o apresentar ao Senhor, conforme o que está escrito na Lei do Senhor: "Todo primogênito do sexo masculino será consagrado ao Senhor”; e para oferecerem o sacrifício prescrito pela Lei do Senhor, um par de rolas ou dois pombinhos. Ora, havia em Jerusalém um homem chamado Simeão. Esse homem, justo e piedoso, esperava a consolação de Israel, e o Espírito Santo estava nele. Fora-lhe revelado pelo Espírito Santo que não morreria sem primeiro ver o Cristo do Senhor. Impelido pelo Espírito Santo, foi ao templo. E tendo os pais apresentado o menino Jesus, para cumprirem a respeito dele os preceitos da Lei, tomou-o em seus braços e louvou a Deus nestes termos: "Agora, Senhor, deixai o vosso servo ir em paz, segundo a vossa palavra. Porque os meus olhos viram a vossa salvação que preparastes diante de todos os povos, como luz para iluminar as nações, e para a glória de vosso povo de Israel”. [...] Comentário Na liturgia deste quinto dia da oitava de Natal, vemos a fidelidade no cumprimento da Lei por parte de Maria e José, que levam o menino para ser apresentado no templo. O convite da liturgia é para mostrar que uma forma de ter Deus mais próximo do homem é o cumprimento dos mandamentos, pois, além de conhecê-los, também se deve vivê-los, e consequentemente pondo-os em prática, o homem aproxima-se de Deus. Viver e praticar as leis pode não ser fácil, mas a família de Nazaré nos ensina o dom da fidelidade a Deus.…
Audio u edición: Pe.Cristovao,svd - Musica: cántico de Simeon: Hna. Glenda: Reflexión: JOSE MARIA VARGAS: En estos días, tras la celebración de la Navidad, la liturgia se encarga continuamente de recordarnos que no se trata de una celebración “dulzona”. El sentimiento de ternura ante un niño recién nacido, que también experimentamos ante el hijo de María, no debe hacernos olvidar la seriedad de este encuentro. Ya nos lo han avisado Estaban, el discípulo amado y los santos Inocentes. Hoy la Palabra nos invita a mirarnos a nosotros mismos. Si al contemplar al niño, hemos conocido y reconocido en él al Hijo de Dios, esto nos compromete, y mucho. Porque conocer a Jesús significa obligarse a cumplir sus mandamientos, su Palabra, es decir, a vivir como vivió él. Y al contemplar cómo vivió él, entendemos que “los mandamientos” son realidad “el mandamiento”, el único mandamiento del amor. La carta de Juan nos los recuerda incluso con extrema crudeza: si no lo hacemos así somos unos mentirosos, unos embusteros, unos cristianos sólo de fachada, que dicen creer en Jesús y se permiten aborrecer a sus hermanos. Es una fuerte llamada a examinar nuestra vidas, a reconocer que hay en ella actitudes, relaciones, formas de pensar que no cuadran con ese conocimiento creyente de Jesús. Pero hay más. La noche de la vigilia escuchamos la palabra profética: “el pueblo que caminaba en tinieblas vio una luz grande” (Is 9, 1). Ahora entendemos que nosotros mismos podemos ser esa luz, si guardamos el mandamiento antiguo y nuevo del amor a los hermanos. En vez de quejarnos de la oscuridad que reina en el mundo, se nos llama a salir de ella y disiparla con las obras de la luz, con el amor al hermano. María y José cumplen el mandamiento legal de la purificación. Sigue vigente todavía la antigua ley, y ellos se someten a ella, aunque son portadores de la nueva ley que ya está amaneciendo. Los justos del Antiguo testamento son capaces de percibirla. Así, el anciano Simeón. En el contexto de la ley y el templo estalla el Evangelio de la gracia. Pero, como el mismo Simeón profetiza, hay un “precio de la gracia”: Jesús alzado en la cruz, bandera discutida, ante el que habrá que tomar partido, y la espada que atravesará el corazón de María. Ahí podemos entender mejor por qué la liturgia, la Palabra, no nos descubren una Navidad edulcorada: el verdadero amor no tiene nada que ver con un sentimiento romántico, sino que es la disposición a dar la vida por los hermanos. Saludos cordiales, José M. Vegas CMF…
Lucas (2,22-35): Ahora, Señor, según tu promesa, puedes dejar a tu siervo irse en paz: Audio y edición: P.Cristovao. Svd - Musica: Cântico de Simeon: Hna Glenda - texto: En estos días, tras la celebración de la Navidad, la liturgia se encarga continuamente de recordarnos que no se trata de una celebración “dulzona”. El sentimiento de ternura ante un niño recién nacido, que también experimentamos ante el hijo de María, no debe hacernos olvidar la seriedad de este encuentro. Ya nos lo han avisado Estaban, el discípulo amado y los santos Inocentes. Hoy la Palabra nos invita a mirarnos a nosotros mismos. Si al contemplar al niño, hemos conocido y reconocido en él al Hijo de Dios, esto nos compromete, y mucho. Porque conocer a Jesús significa obligarse a cumplir sus mandamientos, su Palabra, es decir, a vivir como vivió él. Y al contemplar cómo vivió él, entendemos que “los mandamientos” son realidad “el mandamiento”, el único mandamiento del amor. La carta de Juan nos los recuerda incluso con extrema crudeza: si no lo hacemos así somos unos mentirosos, unos embusteros, unos cristianos sólo de fachada, que dicen creer en Jesús y se permiten aborrecer a sus hermanos. Es una fuerte llamada a examinar nuestra vidas, a reconocer que hay en ella actitudes, relaciones, formas de pensar que no cuadran con ese conocimiento creyente de Jesús. Pero hay más. La noche de la vigilia escuchamos la palabra profética: “el pueblo que caminaba en tinieblas vio una luz grande” (Is 9, 1). Ahora entendemos que nosotros mismos podemos ser esa luz, si guardamos el mandamiento antiguo y nuevo del amor a los hermanos. En vez de quejarnos de la oscuridad que reina en el mundo, se nos llama a salir de ella y disiparla con las obras de la luz, con el amor al hermano. María y José cumplen el mandamiento legal de la purificación. Sigue vigente todavía la antigua ley, y ellos se someten a ella, aunque son portadores de la nueva ley que ya está amaneciendo. Los justos del Antiguo testamento son capaces de percibirla. Así, el anciano Simeón. En el contexto de la ley y el templo estalla el Evangelio de la gracia. Pero, como el mismo Simeón profetiza, hay un “precio de la gracia”: Jesús alzado en la cruz, bandera discutida, ante el que habrá que tomar partido, y la espada que atravesará el corazón de María. Ahí podemos entender mejor por qué la liturgia, la Palabra, no nos descubren una Navidad edulcorada: el verdadero amor no tiene nada que ver con un sentimiento romántico, sino que es la disposición a dar la vida por los hermanos. Saludos cordiales, José M. Vegas CMF…
Hoje celebramos a festa dos Santos Inocentes, mártires. Introduzidos nas celebrações de Natal, não podemos ignorar a mensagem que a liturgia quer nos transmitir para definir, ainda mais, a Boa Nova do nascimento de Jesus, com dois acentos bem claros. Em primeiro lugar, a predisposição de São José no desígnio salvador de Deus, aceitando sua vontade. E, por sua vez, o mal, a injustiça que freqüentemente encontramos em nossa vida, concretizada na morte martirial das crianças Inocentes. Tudo isso pede-nos uma atitude e uma resposta pessoal e social. São José nos oferece um testemunho bem claro de resposta decidida perante o chamado de Deus. Nele nos sentimos identificados quando devemos tomar decisões nos momentos difíceis de nossa vida e de nossa fé: «Levantou-se de noite, com o menino e a mãe, e retirou-se para Egito» (Mt 2,14). Nossa fé em Deus implica a nossa vida. Faz que nos levantemos, quer dizer faz nos estar atentos às coisas que acontecem em nosso redor, porque —freqüentemente— é o lugar onde Deus fala. Faz nos tomar ao Menino com sua mãe, quer dizer, Deus faz se nos próximo, companheiro de caminho, reforçando a nossa fé, esperança e caridade. E faz nos sair de noite para Egito, isto é, convida-nos a não ter medo perante nossa própria vida, que com freqüência enche-se de noites difíceis de iluminar. Estas crianças mártires, também hoje, têm nomes concretos em crianças, jovens, casais, pessoas idosas, imigrantes, doentes...que pedem a resposta de nossa caridade. Assim nos o diz João Paulo II: «Em efeito, são muitas, em nosso tempo, as necessidades que interpelam à sensibilidade cristã. É hora de uma nova imaginação da caridade, que se desdobre não só na eficácia da ajuda emprestada, mas também na capacidade de nos fazer próximos e solidários com o que sofre». Que a nova luz, clara e forte de Deus feito Menino encha nossas vidas e consolide nossa fé, nossa esperança e nossa caridade.…
Audio u reflexión: P.Cristovao, svd: Música: we are the world: Varios. Una vez más aparece la figura de José, que tiene que arriesgarse por María y por el niño. Vemos en él como una continuación de la figura noble de los grandes patriarcas del Antiguo Testamento. Pero en este texto aparece también el drama de la matanza de los ni- ños, que se explica por el temor de Herodes, de que el niño terminara eclipsando su fama y quitándole poder. Efectivamente, el poder de Herodes era cuestionado por no ser descendiente de David, y el niño recién nacido, que sí lo era, aparecía como destinatario de los anuncios proféticos, según la interpretación de los magos venidos de Oriente. Herodes decide así li- berarse de todo el que pudiera desplazarlo y manda matar a todos los me- nores de dos años. En ese contexto se ubica esta narración de la huida a Egipto, y así el niño reproduce la historia sufrida de su propio pueblo. Los niños inocentes, que mueren injustamente, son como un símbolo de todos los que son perseguidos y destruidos por la maldad de los que tienen el poder del dinero y de las armas. Jesús y su familia representan a todos los pobres que deben ir de un lugar a otro para poder salvar sus vidas, exiliados, rechazados. Por eso, este texto es también una invitación a orar por esas situaciones angustio- sas. Pero también podemos preguntarnos si nosotros no hemos usado de alguna manera nuestro pequeño poder, nuestra lengua, nuestras influen- cias, para eliminar de nuestras vidas a las personas buenas que nos hacen sombra, que nos quitan autoridad y prestigio, que nos molestan o desagra- dan.…
EDIÇÃO E ÁUDIO: Pe.Cristovao, svd MUSICA: Tere Larrain - Dejando Huella - É muito difícil imaginar que esse autor do quarto evangelho e do Apocalípse tenha sido considerado inculto e não douto. Mas foi dessa forma que o sinédrio classificou João, o apóstolo e evangelista, conhecido como "o discípulo que Jesus amava". Ele foi o único apóstolo que esteve com Jesus até a sua morte na cruz. João era um dos mais jovens apóstolos de Cristo, irmão do discípulo Tiago Maior, ambos filhos de Zebedeu, rico pescador da Betsaida, e de Salomé, uma das mulheres que colaboravam com os discípulos de Jesus. Assim como seu pai, João era pescador, e teve como mestre João Batista, o qual, depois, o enviou a Jesus. João, Tiago Maior, Pedro e André foram os quatro discípulos que mais participaram do cotidiano de Jesus. Costuma ser definido, entre os apóstolos, como homem de elevação espiritual, mais propenso à contemplação do que à ação. Apesar desse temperamento, foi incumbido por Jesus com o maior número de encargos, estando presente em quase todos os momentos e eventos narrados na Bíblia. Estava presente, por exemplo, quando ressuscitou a filha de Jairo, na Transfiguração de Jesus e na sua aflição no Getsêmani. Também na última ceia, durante o processo e, como vimos, foi o único na hora final. Na cruz, Jesus, vendo-o ao lado da Virgem, lhe confiou a tarefa de cuidar da Mãe, Maria. Os detalhes que se conhece revelam que, após o Pentecostes, João ficou pregando em Jerusalém. Participou do Concílio de Jerusalém, depois, com Pedro, se transferiu para a Samaria. Mas logo foi viver em Éfeso, na companhia de Nossa Senhora. Dessa cidade, organizou e orientou muitas igrejas da Ásia. Durante o governo do imperador Domiciano, foi preso e exilado na ilha de Patmos, na Grécia, onde escreveu o quarto evangelho, o Apocalipse e as epístolas aos cristãos. Diz a tradição que, antes de o imperador Domiciano exilar João, ele teria sido jogado dentro de um caldeirão de óleo fervente. Mas saiu ileso, vivo, sem nenhuma queimadura. João morreu, após muito sofrimento por todas as perseguições que sofreu durante sua vida, por pregar a Palavra de Deus, e foi sepultado em Éfeso. Tinha noventa anos de idade. O evangelho de João fala dos mistérios de Jesus, mostrando os discursos do Mestre com uma visão mais aguçada, mais profunda. Enquanto os outros três descrevem Jesus em ação, João nos revela Jesus em comunhão e meditação, ou seja, em toda a sua espiritualidade. Os primeiros escritos de João foram encontrados em fragmentos de papiros no Egito, por isso alguns estudiosos acreditam que ele tenha visitado essas regiões. Texto: Arquidiocese de São Paulo…
Tere Larrain - Dejando Huella: evangelio: testigos de lo que hemos visto y oído: Juan (20,2-8. Martirio significa testimonio, y ese testimonio puede exigir en ocasiones el sacrificio de la propia vida. Pero esta forma de testimonio extremo no es lo frecuente. Y, sin embargo, el cristiano, que ha reconocido la presencia del Mesías en el niño nacido en Belén, tiene que estar siempre dispuesto a llegar a ese extremo. El discípulo amado, que la tradición ha identificado con el evangelista San Juan, nos enseña un camino de testimonio radical, que no llega al derramamiento de sangre, pero que no implica una entrega menor de la propia vida. El ver, oír y palpar con las propias manos indican una extraordinaria cercanía a Cristo. Y se trata de un ver, oír y palpar la Palabra que se ha hecho carne. El primer paso para poder dar un testimonio vital y radical es acercarse a esa Palabra, escucharla, contemplarla y ponerla en práctica. Son formas de oír, ver y tocar que están al alcance de todos nosotros, no sólo de lo que convivieron con el Jesús histórico. Haciéndolo así nos unimos, por medio de la tradición de toda la Iglesia, a los discípulos de primera hora, y participamos plenamente en su alegría. Se trata de la alegría de la Resurrección. Como aquellos primeros discípulos, oímos el testimonio de María Magdalena, corremos al sepulcro y somos capaces de ver en los signos de muerte el triunfo de la vida, de palpar, gracias a la fe, la victoria de la Resurrección. Y así, los que hemos visto, oído y palpado no podemos no transmitirlo con palabras y con el testimonio de nuestra vida. El que da testimonio hoy es el discípulo amado, cuya identidad cierta sigue siendo un misterio. Pero ello nos permite a cada uno de nosotros ponernos en el lugar del discípulo amado, porque ¿qué hemos visto, oído y palpado, sino la manifestación del extremos amor de Dios, que se ha encarnado en la humanidad de Cristo, nacido en Belén, y ha entregado su vida en la cruz y resucitado para la salvación de todos? José M. Vegas CMF…
musica: himno a los mártires Jesús anuncia los conflictos que deberán sufrir los discípulos porque el mensaje del evangelio no siempre es bien recibido, provoca resistencia en los corazones aferrados al mal y a sus propios proyectos egoístas. En el v.16 usa símbolos de animales para indicar la actitud de los cris- tianos en medio del mundo hostil. Deben reconocer que son como ovejas en medio de lobos, por lo cual deben estar atentos, pero no reaccionar respondiendo al mal con mal. Él no les pide que, frente a los lobos, actúen también ellos como lobos y se arriesguen a ser destruidos. Algo semejante se quiere expresar en la invitación a ser astutos como las serpientes pero sencillos como las palomas. El creyente que está convencido profundamente del mensaje del evan- gelio debe jugarse por él, debe estar dispuesto a reconocerlo públicamente aun en medio de burlas, oposiciones y reacciones negativas. Pero eso no significa que deba colocarse frente a los demás con la actitud de un gue- rrero, ni que deba buscar la manera de adquirir poder para destruir a los enemigos de la fe. Debe vivir en medio del mundo adverso con la sencillez de una paloma y la mansedumbre de una oveja, sin aferrarse a poderes terrenos. De todos modos, la sencillez y la mansedumbre no implican que deba exponerse innecesariamente. Debe ser astuto, estar atento, debe usar su inteligencia y la luz que Dios le da para saber dónde y cuándo no es conve- niente perder el tiempo para no "echar perlas a los cerdos" y arriesgarse sin necesidad. Sin embargo, la astucia nunca debe convertirse en falsedad o en ocul- tamiento. San Esteban, el primer mártir, se presenta como modelo de los que deben llegar hasta dar la sangre a causa de la oposición del mundo (Hech 7, 51-60).…

1 Mt 10, 17-22 - 26/12
audio e texto: Pe. Cristóvão, SVD - Musica: vida reluz: acreditar no amor. 13:56
13:56
Main Kemudian
Main Kemudian
Senarai
Suka
Disukai13:56
San Estevão Os mártires São símbolos daquela frase: nao responder mal por mal. Porque quando você reacciona com a mesma medida a um lobo, você passa s igualar ao Lobo. A lógica do martírio não é muito aceitável em nosso a tempos mas ela nos ensina muito: O ciclo do mal tem como combustível o mal. Combustível de vingança é vingança, do mesmo jeito, a retaliação. Por isso são Estevão é considerado o primeiro em repetir as mesmas palavras de de Jesus: senhor perdoai-os porque não sabem o que fazem. Um seguir autêntico de Cristo debe está profundamente convencido da mensagem do evangelho, e sua ação deve ser por Cristo: Debe ter uma atitude que o identifica em seu modo de ser e pensar: em seu interior e publicamente, mesmo em meio ao ridículo, oposições e reações negativas. Mas isso não significa que ele deve estar diante dos outros com a atitude de um guerreiro, nem que ele deve encontrar uma maneira de adquirir poder para destruir os inimigos da fé. Ele deve viver viver no meionas adversidades do mundo, com a simplicidade de uma pomba e a mansidão de uma ovelha, sem se apegar a poderes terrestres. Em qualquer caso, simplicidade e mansidão não implicam que deva ser exposto desnecessariamente. Deve estar atento, usar sua inteligência e a luz que Deus lhe dá para saber onde e quando não é conveniente perder tempo para não jogar pérolas aos porcos e correr riscos desnecessários. No entanto, astúcia nunca deve se tornar falsidade ou ocultação. Santo Estevão, o primeiro mártir, é apresentado como um modelo para aqueles que devem alcançar o sangue por causa da oposição do mundo (Atos 7: 51-60).…

1 Vigilia de natal 2018 - português música: Daniel edição e áudio: P.Cristovao,,svd 24:24
24:24
Main Kemudian
Main Kemudian
Senarai
Suka
Disukai24:24
Missa correspondente a missa da noite de 24 para 25 de dezembro.
Reflexión del evangelio de hoy
Selamat datang ke Player FM
Player FM mengimbas laman-laman web bagi podcast berkualiti tinggi untuk anda nikmati sekarang. Ia merupakan aplikasi podcast terbaik dan berfungsi untuk Android, iPhone, dan web. Daftar untuk melaraskan langganan merentasi peranti.